Sneeze Geeze

De kater strompelde naar de Warrior's den om er vroeg in te ploffen. Hij had zich niet zo lekker gevoeld en had een aantal keer geniest, dus rust leek hem wel handing. Terwijl hij zijn bek aflikte liet hij zijn ogen over de plekken gaan. Ah, de den was nog helemaal leeg dus hij kon gaan liggen waar hij wilde, mooizo. Nightpool snoof even en liep wat verder de den in en schrok zich vervolgens te pletter. Achterin lag er een hoopje, een hoopje kat. De geur kwam hem bekend voor en hij kreeg er een naar gevoel bij. Zou hij weg lopen? Doen alsof hij verkeerd was gelopen. Nee, zo wilde hij niet over komen, hij was niet dom. Hij zou gewoon zo ver mogelijk van de kater gaan liggen zodat ze allebei hun rust konden pakken en verder niet hoefte te communiceren anders zat slapen er helemaal niet in. Voorzichtig liet Nightpool zich vallen en keek nog even snel naar Jaytail. Hm, het zag er naar uit dat de oude kat hem nog niet had opgemerkt. Nu hij eenmaal lag durfte hij ook niet te ademen of te bewegen, bang dat hij de ander wakker zou maken als deze uberhaupt sliep. De kat sloot zijn ogen en probeerde aan andere dingen te denken dan aan de cringey drama gebeurtenissen die hij met Jaytail had ondergaan. Net toen hij bijna sliep moest hij niezen. Niet zomaar niezen, hard niezen. Hij schrok zelf zo van het geluid dat hij opsprong en even verwilderd om zich heen keek. "Haha, denk dat ik binnenkort even naar de nurse moet." Miauwde hij verward. Super gedaan, waarom trek je je bek uberhaupt open jij imbeciel." volgde zijn gedachte daarop. De spanning werd voor Nightpool nu te hoog om te kunnen slapen. Waarom hield hij zich zoveel bezig met Jaytail en waarom kon het hem iets schelen. Slapen zal hij!

Natuurlijk moest de ander even een opmerking maken. Had hij nou maar gewoon z'n kop gehouden dan had Jaytail dat misschien ook gedaan. Nightpool schoot een ijzige blik naar de oudere kater, maar zei niets. Hij wist heel goed dat als hij er nu op in zou happen dat het een herhaling zou worden van de vorige keren dat ze hadden ontmoet. Maar had Jaytail een punt? Zou hij de hele den nu kunnen aansteken. Nightpool gooide zijn hoofd iets naar achteren en grinnikte. Tuurlijk niet, hij zou helemaal niemand aansteken want hij was zelf nog niet eens ziek. " Geen zorgen, mijn nies is bacillen vrij." Miawde hij terwijl hij weer neer plofte op een zacht stukje met bladeren. Sowieso was er ook niemand anders in de den, dus de kans dat hij iemand zou aansteken was zeer klein, tenzij Jaytail nu opeens naast hem zou gaan liggen of zijn neus zou gaan aflikken, maar dat kon niet, bestond niet. Ha, Bloodclan zou zelfs eerder alle clans uitmoorden voordat dat zou gebeuren. Nee de witte kater wist zeker dat iedereen veilig was voor zijn nies, al was Jaytail wel oud. Een frons ontstond op zijn kop. Was dat gevaarlijker? Misschien reageerde Jaytail daarom op de manier waarop hij reageerde, omdat hij oprecht bezorgd was. Het was algemeen bekend dat oudere katten sneller ziek werden. Nightpool sloot zijn ogen en besloot morgen ochtend meteen even langs de nursery te hoppen. Voor nu was hij te moe en zijn oogleden voelde veel te zwaar om nu nog een wandeling te gaan maken.

Altijd als hij Jay hoorde praten kwam er spanning in zijn lichaam, en niet de soort spanning die hij graag voelde als hij bijvoorbeeld een knappe katting zag. Hij verstarde in zijn beweging en slikte zijn woorden in toen Jay, of course, even toch een vervelende opmerking moest maken. Negeren was het antwoord! Praten deed hij normaal, en altijd. Dat werkte overduidelijk niet met deze oude meneer, dus stilte was de oplossing, de verlossing! ”Zodra je langs gaat bij Rousebell kan je ook meteen je kop laten na laten kijken kiddo.” Nightpool lag net weer op de grond en drukte zijn ogen dicht. Let op je ademhaling, haal de negatieve sfeer weg, denk de kat weg, laat Jay verdwijnen doormiddel van niet denken! Het werkte niet, natuurlijk niet, hij was Nightpool, zijn kop draaide op volle toeren als iemand met hem sprak, al was het niet wederzijds. Hij trok zijn oren iets naar achteren en zuchtte slechts. Zuchten mocht, het was niet verbaal, hij zou dit keer niet de veoorzaker zijn van ruzies en discussies, als het zou gebeuren dan was het ditmaal Jay's fout. Nu hij aan Jaytail dacht moest hij hem wel na geven dat de kater minder somber overkwam. Hij leek zelfverzekerder, té misschien, maar op die leeftijd maakte dat eigenlijk ook niet meer uit. Wel jammer dat met zijn goede buien ook arrogante opmerkingen kwamen, was het dan wel een goede bui? Het nadenken wiegde Nightpool bijna in slaap toen hij opeens nog een nies aan voelde komen. Tegenhouden was niet gezond, maar ruzie zo laat ook niet. Boos keek de kat voor zich uit, alsof het intens staren de nies zou doen oplossen, maar nee hoor, galmend door de den klonk zijn geluid. Nightpool sloeg met zijn staart tegen de grond en zuchtte nogmaals. Niet praten was prima, hij hoefde zich niet te verontschuldigen. "Geen zorgen, ik had mijn poten er voor." Natuurlijk kon de kletskop het niet laten, praten was als ademen voor hem, hij dacht er niet meer bij na.