[Vigil] You were like a daughter to me

Hedgekit snikte nog steeds, duidelijk overstuur van alles wat er nu over hem heen gewalst kwam; de dood van zijn moeder, starclan die haar niet meer terug zou geven en het gevecht en geschreeuw tussen zijn zusje en Rapidkit. Toen hij de stem van Stallionstar hoorde schudde hij zijn kopje. Hij wilde hier helemaal niet zijn! Hij… Hij wilde weg! Weg van het kamp en weg van de nursery! Dan moest hij alleen maar aan mama denken en mama was weg. Dood. Dat was het woord, ook al begreep de kitten nog niet helemaal wat dat betekende. Hij wist wel dat mama nooit meer wakker zou worden, nooit meer terug zou komen. De eerste woorden van zijn opa vielen dus ook een beetje op loze oren, maar het deuntje wat de grote kater neuriede kalmeerde hem ietsjes. Zijn gesnik werd in ieder geval wat rustiger, al bleven de traantjes komen. En toen, toen fluisterde zijn opa een uitvlucht. Of nou ja, niet een uitvlucht van het kamp, maar wel van de nursery. Hedgekit mocht bij hem slapen vanacht. Hij zou dan niet terug naar de nursery moeten, waar de afwezigheid van zijn mama hem alleen maar meer overstuur zou maken. Hij knikte terwijl hij langzaam zijn blik naar boven wendde. “J-ja” Kon hij met een heel klein stemmetje uitbrengen.

Hier zat ze dan, in de nursery. Ze had zichzelf opgeduwd bij het horen van stemmen buiten de den. Wat was er aan de hand? Wie waren daar? Ze zat op het randje van haar nest, nieuwsgierig naar de opening te kijken in het nest. Ze was nog net iets te jong om naar buiten te gaan, was nog nét niet sterk genoeg om die lange tocht naar buiten te maken. Toch was het duidelijk dat ze het wel wilde, de neiuwsgierigheid was zichtbaar in heel haar lijfje. Wat er zich buiten afspeelde was nog niet voor haar bedoelt, ze zou het waarschijnlijk niet snappen. Dood was een vaag begrip voor haar. Katten hadden dit al eens tegen haar gezegd. Haar moeder was 'dood'. Wat dat wilde zeggen, was voor haar een raadsel. Dood. Zo'n abstract woord voor zo'n jonge kitten. Haar oortjes waren naar voren gericht en haar, nog blauwe, ogen waren gericht op de uitgang van de nursery waar ze verschillende oudere kittens door had zien vertrekken. Was ze hier nu alleen. Haar korte aandachtspanne veranderde al snel van gedachten. Waar was iedereen naartoe? Waar waren haar vertrouwde vriendjes naartoe?