Red as blood

Dat kon ze ook weer afvinken van haar lijstje. Ze had geholpen om een indringer van hun territorium te jagen. Het was niet de meest perfecte uitvoering maar het was haar en Stagstorm wel gelukt. Nadat ze de poes verjaagt hadden, hadden ze zich nog even in de buurt gehouden om er zeker van te zijn dat ze weg was. Nu waren ze ondertussen terug in het kamp. Ze hadden aan de deputy doorgegeven wat er was gebeurt. De eerst volgende patrouille zou extra aandachtig zijn op de plek waar ze de poes hadden weggejaagd.

Op de terugweg had Lizardpath niet echt veel gezegd tegen Stagstorm. Ze was een beetje aan het verwerken wat ze net gedaan had. Ze wist wel dat de kater haar mee terug volgde naar het kamp. Dit was de eerste keer dat ze echt iemand had aangevallen. Niet om te trainen, maar voor echt. Ze had een lichte snee opgedaan ter hoogte van haar schouder. Als ex-medicine cat wist ze dat het geen al te ernstige wonde was. Ze hing echter vol met bloed. Het bloed was gelukkig niet alleen van haar. De buitenstaander had zowat haar snoet, die vol hing met bloed van een prooi, aan haar afgeveegd. Even trok ze haar lip op toen ze erbij stilstond hoe ze er momenteel uitzag. Ze draaide haar kopje nu om naar Stagstorm. "Dat heb ik ook weer gehad." mauwde ze nu tegen de kater en glimlachte nu zachtjes. Haar blik ging kort naar haar witte borst, die niet mee zo wit was. "Ik weet niet of Starclan zo heel blij is dat ik als eerste heb toegeslagen." mompelde ze nu.

Eerst Stag, daarna open
Vervolg op dit topic: https://www.warriorcatsnl.com/t41236-open-the-past-is-never-where-you-think-you-left-it

Even trok de zwart-witte poes met haar oortje toen Stagstorm een prooi uitkoos en kort bromde om hem te volgen. "Ik kom, ik kom," mauwde ze snel en trippelde achter de kater aan. Ze versnelde haar tempo wat zodat ze even naast hem liep. "Wat een brompot." grinnikte ze en versnelde terug haar pas zodat ze als eerste op het rustigere plekje aan kwam. De onderdrukte frustraties die ze gehad had als medicine cat, waren volledig weg, dus kon ze zich weer wat meer als zichzelf gedragen. Ze had dit ontspannen leven nooit gemist, niet wetende dat het bestond, maar dit warriorleven beviel haar wel. Lizardpath had zich neergelegd en gaf zichzelf nog een een lik over haar borst. Oké, opgedroogd bloed was misschien toch lastig dan dat ze gedacht had.

Ze was achter hem aangelopen en haalde even haar mondhoek op in een kleine glimlach bij het horen van zijn opmerking. Haar blik volgde zijn actie. De prooi die hij bij zich had, was zeker welkom. Het verbaasde haar hoe zeer haar maag snakte om iets om te eten. Warrior zijn had zo zijn voor-en nadelen. Of het te vergelijken was met haar vorig rang, wist ze nog niet goed. Ze had momenteel geen voorkeur, aangezien beide rangen zo verschillend waren tegenoverelkaar. Ze liet haar kopje wat zakken bij de korte instructie van Stagstorm. Voor ze echter at, liet ze haar ogen kort naar de kater gaan, die er languit bij was gaan liggen. Haar oogjes schoten snel terug naar de prooi, waarna ze zich wat gemakkelijker zette om de eerste hap te nemen. Na de eerste hap keek ze terug naar de tabby kater. "Hopelijk komt die buitenstaander niet meer terug," mauwde ze om een gesprek op te starten. Waar moest ze anders over beginnen? Het weer?