ThunderClan Ceremonie [08-2020]

Het beloofde een warme dag te worden. De lucht was helderblauw en de schaduwen van de bladeren aan de bomen maakten vlekken op de grond van het ThunderClankamp. De ochtendpatrouille was al vertrokken en het was nog niet te warm, dus Thornstar liep naar de High Rock en klom erbovenop. Het was tijd voor een Ceremonie, al was het eentje die niet lang zou duren. “Laat iedere ThunderClanner die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!”

“Een aantal Apprentices zullen vanaf vandaag met een andere mentor hun trainingen voortzetten,” begon hij. “Silverwish, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Littlepaw. Smouldertongue, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Firpaw. En Tigerblaze, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Copperpaw. Ik verwacht dat jullie hen alles zullen leren wat je kent.” Het was kort, maar krachtig, en er waren geen verdere dingen die aan de Clan meegedeeld moesten worden. “Hierbij is de Ceremonie beëindigd,” sprak Thornstar dan ook, waarna hij weer van de High Rock af sprong.

Lijst en tags:

IC post count: 242
Posts are loading

::

_{Silverwish spitste nieuwsgierig haar oortjes toen Thornstar de Ceremonie aankondigde. Ze hoopte ergens dat ze een Apprentice zou krijgen. Wat haar betreft was ze daar wel klaar voor, maar wie weet wat Thornstar er zelf van vond. Ze zette een paar stapjes naar voren en luisterde aandachtig. 'Silverwish, jij zal vanaf nu mentor zijn van Littlepaw,' werd er gezegd. Silvers hartje sprong eventjes op en ze keek met een glimlach richting Littlepaw. Zachtjes drukte ze haar neusje tegen de hare aan. Ze wachtte nog geduldig af tot de Ceremonie was afgerond, waarna ze naar haar nieuwe Apprentice toe draaide. 'Zullen we gelijk maar beginnen?'}

I still remember how
we started talking

_{Oh ze had Silverwish als haar mentor gekregen. Maar- maar dat vond ze wel leuk! Ze had gehoord dat de kattin erg aardig was. Eigenlijk had ze alleen maar goede dingen over de poes gehoord. Haar clan genoten spraken hoog over haar. Ze had het perfecte leven, een mate die duidelijk veel om haar gaf. Een nest vol gezonde kittens. Ooit wilde Littlepaw dat ook; het hele huisje boompje beestje. 'Zullen we gelijk maar beginnen?' Klonk er van de warrior af toen de ceremonie geëindigd was. De kleine leerling keek wat verward op. 'Oh nu al? Ik dacht dat ik eerst de kans kreeg om een nest te maken in de apprentice den?'}

x:

_{Littlepaw keek wat verward op toen ze vroeg of ze meteen al wilde beginnen. 'Oh nu al? Ik dacht dat ik eerst de kans kreeg om een nest te maken in de apprentice den?' Silverwish wiebelde eventjes met haar oortje. Zelf had ze meteen willen beginnen als Apprentice, maar ze begreep natuurlijk ook dat het belangrijk was om een goed plekje uit te zoeken. Dus glimlachte ze en knikte ze. 'Ja, natuurlijk Littlepaw. Ga dat maar eerst doen. Dan zie ik je zo meteen bij de uitgang, oké?' snorde ze. Ze wilde immers wel meteen beginnen daarna.}

I still remember how
we started talking

Slaperig keek Smouldertongue op toen Thornstar's stem hun bijeen riep. Een nieuwe ceremonie weer waarschijnlijk. Even dacht hij erover om te blijven liggen en het vanaf daar te volgen, maar er waren nou eenmaal manieren waar je je aan moest houden. Dus kwam hij dan toch maar overeind. Sloom sjokte hij naar de High Rock waar zo de Leader de clan zou aanspreken en ging daar maar eens onder zitten, om even aandachtig te luisteren. Hij verwachtte niet veel bijzonders voor hem, tot nu toe hadden ze de rode tabby nog niet toevertrouwd met een apprentice en hij verwachtte ook niet veel verandering daarin. Vond hij niet erg hoor. Was alleen maar extra werk. Thornstar begon meteen aan een opsomming. Silverwish kreeg Littlepaw. Smouldertongue had nu Firpaw. Tigerblaze met Copperpaw. Ok, klonk prima weer. Wacht heel eventjes. Hij was Smouldertongue. Toen dat besef doordrong keek hij met verbaasde ogen naar Thornstar die net weer naar beneden sprong. Hold on a moment. Hadden ze hem nu werkelijk een Apprentice gegeven? Hij keek naar de kat die ze hem hadden toevertrouwd en liep maar naar hem toe. ''Zo Firpaw''eerlijk te zijn stond hij met zijn mond vol tanden, wat niet vaak voor kwam. ''Zin om te trainen?''vroeg hij maar, normaal gesproken zou hij een grap hebben gemaakt ofzo. Wat hij er van moest denken wist hij niet. Dit betekende meer werk voor hem, maar ergens maakte het hem ook trots. Thornstar vertrouwde hem genoeg om zijn wijsheid over te brengen naar een andere.

ThunderClan Ceremonie [08-2020] Sadboi11

_{'Ja, natuurlijk Littlepaw. Ga dat maar eerst doen. Dan zie ik je zo meteen bij de uitgang, oké?' Met een glimlach knikte de kleine poesje op naar haar mentor. Blij dat ze toch voor de training de kans kreeg om een goede plek te kiezen. Ze was immers bang dat ze misschien te moe zou raken en slordig zou worden in haar keuze. En dan vast kwam te zetten met een rot plek. Sommige andere leerlingen hadden haar immers verteld dat als je eenmaal een plek in de beschutting had gekozen. Dat je ABSOLUUT niet meer mocht veranderen. De plek die je aan het begin van je Apprenticeschap had gekozen zou dat blijven tot je een warrior werd. 'Bedankt mevrouw! Ik zal gelijk kijken.' Sprak ze haastig terwijl ze naar haar nieuwe slaapplek rende.}

x:

De ceremonie ging als in een waas aan hem voorbij. Zijn vader was, één dag voor de ceremonie, bezweken aan zijn medische conditie. Zijn longproblemen waren op korte tijd verergerd en vlak nadat hij zich terug had moeten trekken in de elders den had hij het leven gelaten. Nog zo jong. Nog zo vol met potentie. Copperpaw had het nieuws met een klap geïncasseerd en had zich afgezonderd van zijn Clanmates, maar nu stond hij met zijn kopje hoog te luisteren naar Thornstar. Alleen waren zijn gedachten er niet bij. Het ging maar vaag langs hem heen dat Tigerblaze zijn nieuwe mentor was geworden, de she-cat die hem had geleerd hoe hij moest vechten met de basistechnieken. Hij kon er echter niet euforisch over zijn en nadat hij zijn neus tegen de hare had geduwd en haar een knikje had gegeven, trok hij zich terug naar de apprentices den. Morgen zou hij klaar staan voor een training. Morgen zou hij zijn verdriet van zich af proberen te schudden en sterk proberen te zijn. Maar vandaag niet. De tom cat ging in een ver hoekje van de apprentices den liggen en legde zijn kopje op zijn poten. Hij wilde met rust gelaten worden.

@Tigerblaze

Tigerblaze was zich schoon aan het maken om daarna te vertrekken voor de jacht, toen iemand haar hele plan in het water gooide. Thornstar riep de clan bij elkaar voor een ceremonie. Ze stond rustig op, maar in haar hoofd zaten allemaal vragen. Ze had zichzelf opgegeven als mentor, dus er is nu een kans dat ze mentor wordt. Ze liep in de richting van het groepje katten die om de leider al heen zijn gestaan en ging ergens in het midden zitten. Thornstar begon toen de clan om hem heen is gaan zitten met de cermonie, door leerlingen een nieuwe mentor te geven. Het puntje van haar staart tikte steeds op de grond, doordat ze nerveus was, maar toen haar naam viel, samen met die van Copperpaw, was ze toch echt blij. Rustig stond ze op en liep ze in de richting van Copperpaw. Ze had wel medelijden met de kat voor haar. Een leerling krijgt een nieuwe mentor als de oude hem niet meer kan trainen en ze had gehoord dat zijn mentor, dat ook zijn vader, was overleden. Het was meteen al duidelijk toen ze elkaar begroeten dat hij zich verdrietig voelde. Hij trok na een knikje meteen terug naar de apprentice den. Ze liep achter hem aan en zag hem in een hoekje liggen. Ze ging naar binnen, ook al was ze een beetje te groot voor deze den. Op een afstandje van Copperpaw ging ze liggen. 'Ik zie dat je je verdrietig bent, het is inderdaad een groot verlies. Vandaag heb je rust, om alles te bezinken en je te herpakken. Morgen gaan we vroeg in de ochtend beginnen met de training. Dan zie ik je in de trainingskuil. Ik wil graag weten wat je allemaal al weet. Sterke en tot dan..' zei ze met medeleven, maar probeert dat te verbergen, maar ook met verdriet. Ze stond op en liep naar de uitgang van de den. Ze hoopt maar dat het binnenkort weer goed gaat met hem...

ThunderClan Ceremonie [08-2020] Tigerb12

:*'.'*:

De jonge kater had alvast een schaduwplekje voor zichzelf bemachtigd; de vochtige lucht verklapte dat het een warme dag zou worden. Net toen hij zijn pootje optilde om te beginnen met wassen, werden zijn plannen onderbroken door Thornstar. Uit zijn ooghoek zag Firpaw hun Clanleader op de rots springen. Thornstar kondigde de ceremonie aan, en sprak kort over een aantal nieuwe mentors voor apprentices. Tot zijn verbazing werd ook zijn naam genoemd. Hij knikte respectvol naar Thornstar, waarna de kater zijn ogen over de rest van de katten liet glijden. Al snel ontmoette hij de blik van Smouldertongue, welke al passen in zijn richting zette. Firpaw wist niet goed hoe hij zich moest voelen na het recente verlies van zijn moeder. Hij vroeg zich af of hij er mentaal wel genoeg bij kon zijn om te kunnen profiteren van trainen nu. Zijn nieuwe mentor deelde zijn houding; ongemak en onzekerheid. Firpaw gaf hem een respectvol knikje, waarna hij begon te praten. "Zo Firpaw", sprak hij. "Zin om te trainen?" Even wist de apprentice niet wat hij moest zeggen, maar kort daarna besloot hij zijn houding aan de passen. Hij zwiepte even met zijn staart en antwoordde toen. "Jazeker. Wanneer beginnen we?" Firpaw keek omhoog, denkend aan zijn moeder. Hij zal doorgaan voor haar.

Ergens kon hij nog steeds niet geloven en hij verwachtte half dat Thornstar zo weer de rots opging om te vertellen dat hij een grap had gemaakt en Smouldertongue niet de nieuwe mentor van Firpaw was. Maar dat gebeurde niet en zijn Apprentice vroeg aan hem wanneer ze zouden beginnen. Euh, daar moest Smoulder even over nadenken. Wel, sommigen begonnen meteen en andere de volgende dag. Dat laatste trok hem het meeste aan, hadden ze genoeg tijd voor de eerste training. Kon hij rustig aan doen. ''Morgenvroeg, ik maak je wel wakker''besloot hij, sprekend in een echte mentortoon, of hoe dat ook mocht klinken. Morgen zou hij zijn eerste training geven en daarvoor moest hij zich even mentaal voorbereiden. Even nadenken hoe zijn mentor het toen gedaan had. Al had hij grotendeels in de bergen getraind.