We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: [Open] Heart attack za 25 apr 2020 - 23:53
Pepperpaw hing een beetje nerveus aan de rand van het kamp. Ze had moeite met opgesloten zitten. Ze wilde bewegen, ze wilde rennen en het kamp uit. Maar ze durfde niet tegen Bloodclan in te gaan. Ze durfde niet te rennen in het kamp. Ze voelde zich als een stukje prooi in de klauwen van een jager en het maakte haar benauwd. Een huiverige zucht ontglipte haar terwijl een blaadje langs wapperde. In een impuls sloeg ze erop, maar eigenlijk maakte het haar alleen maar verdrietiger. Vandaar ook dat ze opstond en zich kort uitrekte. Ze hield zich laag bij de grond terwijl ze langs de kamprand vloog. Ze lette echter zo om haar heen, dat ze afgeleid raakte door een Bloodclanner en niet meer voor zich keek. Met een plofje botste ze tegen een andere kat op. "Oof.. sorry!" Bracht ze geschokt uit, haar pels alle kanten oppiekend van schrik.
Het was iets verschrikkelijks! Jammer dat ze de bloodclan niet het kamp uit hadden verdrijven. Ze moesten maar het beste ervan maken. Darkpaw probeerde gewoon de routine te vervolgen zoals ze altijd hadden gedaan binnen het kamp. Dat hield je op de poot en zou je niet tot waanzin drijven. De donker bruine gemarmerde kater was ook niet van plan om het anders te doen. Zorgen voor zijn clan was prioriteit! Hij kwam net terug van de vuilplaatst en stond net goed en wel weer met alle 4zijn poten binnen het kamp toen een kat tegen hem op botsten. Half geschrokken waardoor Darm in een fractie van een seconde in verdediging stond en half verbaasd toen de bruine kater zag wie het was. 'Pepperpaw, gaat het?' vroeg Darkpaw en hij probeerde zacht te fluisteren tegen haar zodat enkel pepper hem kon verstaan. Ze zag er net zo vreselijk uit als hij zich voelde.
Het duurde enkele hartslagen voordat er een glans van herkenning in Pepperpaw's ogen verscheen, en nog een paar hartslagen om haar hart ervan te overtuigen dat er daadwerkelijk niets aan de hand was en dat ze veilig was. Haar ademhaling kwam gejaagd uit haar keel. Het was geen Bloodclanner Pep... je was niet tegen een Bloodclanner aangebotst, het was enkel een clangenoot... Langzaam knikte ze, al kwam er nog geen geluid uit haar keel, waarna ze zichzelf iets kon herpakken. "Ja.. Ja het gaat wel.." reageerde ze stilletjes.
Zelf had hij ook heel even de tijd nodig gehad om haar te herkennen, maar bij Pepper scheen het iets langer te duren dan bij hem. Zacht raakte Darkpaw met zijn staartpunt haar schouder aan. 'Het is ook niet gemakkelijk met die Stinkkatten in de buurt, maar houd moed. Ik geloof niet dat Acorndust dood is.' miauwde Darkpaw en probeerde haar te steunen. 'Ik wil wedden dat ze hulp zijn gaan halen. Alleen zullen wij ons niet gek moeten laten maken.' fluisterde hij even zacht als de eerste en de tweede keer. Ze konden moeilijk hardop praten met al die Bloodclanners in de buurt. Darkpaw ging wat dichterbij haar staan zodat hij nog zachter zou kunnen spreken.
Pepperpaw zwiepte wat nerveus met haar staartpunt en liet haar blik even door het kamp glijden, uit angst dat ze met haar neurotische gedrag wellicht een Bloodclanner gelokt had. Die kwamen immers als vliegen op een hoop dassenstront af als ze angst roken. Maar gelukkig leken ze onder de radar te blijven of niet interessant genoeg te zijn. Pepperpaw knikte zachtjes op de woorden van Darkpaw. " Ik hoop het.." Maar...tegelijkertijd ook niet. Want wat zou er gebeuren met haar papa als haar mentor terug zou komen om Shadowclan te bevrijden?
Ergens zei een zacht stemmetje in zijn achterhoofd dat dit voor Pepperpaw nog wel het moeilijkste moest zijn voor alle andere clan leden. Haar vader had de clan verraden en die zou vermoedelijk streng gestraft worden zodra de schaduw clan weer zou worden bevrijd met de hulp van Acorndust en de andere twee warriors die met hem mee gegaan waren. 'Pepperpaw? Ik zal je helpen, als je me nodig hebt kom dan gerust bij mij. Ik zal er altijd voor je zijn, maar ook voor de rest van de clan.' fluisterde Darkpaw en hij zag haar even rond kijken door het kamp. Ja die vieze stinkkatten waren de ratten in een kattenvel. Monsters waren het! Zijn opbeurende woorden waren voor nu voor de flame point bestemd. Hij wilde dat ze zich niet zo te neer geslagen zou hoeven voelen. Zelf wist hij dat hij zijn werkelijke vader nooit zou dien tenzij hij hem op een vergadering tegen zou komen? Eigenlijk vond hij haar een tijdje al leuker en knapper worden, maar Darkpaw was geen held als het op het uiten van zijn gevoelens was. Tegen zijn tante had hij al enige moeite gehad om haar te vertellen van zijn vondst... Hoe zou Pepper reageren als hij haar over zijn gevoelens voor haar zou beginnen? enkel al bij die gedachte voelde hij zijn wangen en oren heet worden en draaide zijn oren vlug deels zo dat ze hopelijk niet gezien had dat zijn oren rood geworden waren?
Pepperpaw bleef wegkijken, haar blauwe ogen sprongen over het kamp heen. Ze had al een keertje een paar aanvaringen gehad met enge Bloodclanners zoals Brat, Orchis en Skadi. Soms was ze gered, soms ook niet. Orchis had haar een smerige, slijmerige kikker laten eten en Brat had Acefray vreselijk gestraft voor het helpen van haar. Allebei had ze verschrikkelijk gevonden. Ze keek Darkpaw weer aan toen hij begon te spreken, over dat hij klaar zou staan voor haar. Ze boog haar kopje iets naar hem. "Dank je.. Dat is lief. Er zijn gelukkig heel veel katten die wel voor me klaarstaan." Newtpaw had ook al aangeboden dat ze bij haar kon slapen en Acefray lette ook goed op haar. Ook had ze al een nachtje bij Bluejay en Bluekit geslapen. Zo bleef ze een beetje in de weer. In ieder geval was het fijn om te weten dat Shadowclan voor haar klaar stond en andersom.
Pepperpaw bedankte hem en zei dat het lief van hem was nadat haar kop iets naar hem toe bewoog. Darkpaw kon haar toch al zoete geur nog beter ruiken zo en tikte een beetje verlegen met zijn staart, maar probeerde wel alert te blijven. 'Natuurlijk. De clan houd elkaar bij een. Of de Bloodclan nu wel of niet in ons midden is.' mauwde Dark zacht en drukte even zijn neus tegen haar oortje aan voor hij zich terug trok en in haar prachtige blauwe ogen keek. Hij wilde het haar zo graag vertellen, maar wilde haar niet in verlegenheid brengen of de Bloodclan alert maken op hun moment van zwakte. Hij moest sterk blijven tot Acorndust met hulp terug zou zijn gekomen. Dan zou hij haar over zijn gevoelens voor haar kunnen vertellen. Maar voor nu moest hij sterk blijven! Niet alleen voor Pepperpaw, maar ook voor de rest van de clan.
Onderwerp: Re: [Open] Heart attack zo 3 mei 2020 - 22:00
Pepperpaw liet haar blik nog een keertje waakzaam over het kamp glijden. Ze had nu al met een paar Bloodclanners een aanvaring gehad en had al besloten dat ze ze doodeng vond. Vroeger was het nog wel interessant, met Bloodclanners praten, toen ze nog heel erg hard weg kon rennen. Maar nu ze hier in het kamp waren vond ze het helemaal niks meer. Ze schrok op toen Darkpaw zijn neus tegen haar oor drukte. Ze was allang niet meer aan het opletten geweest. "Dat klopt, gelukkig wel," miauwde ze. Maar hoe lang het nog ging duren? Dagen? Manen? Brat had geroepen dat Acorndust gestorven was. Wie zou hun dan nog kunnen redden?
Onderwerp: Re: [Open] Heart attack zo 3 mei 2020 - 22:06
In de leugens van de Bloodclan geloofde Darkpaw geen muizenhartslag. Ze wilde enkel angst zaaien en daar zou hij het geen genoegen in geven. Zeer zeker niet hoe hard ze hem ooit ook zouden aanpakken! Darkpaw zag dat Pepper schrok van zijn aanraking. Ze was echt bang te bang om in een gesprek aangeraakt te kunnen worden al bedoelde de donker bruin gemarmerde kater het nog zo goed. Dat behield hij in zijn achterhoofd en zag een van die stinkkatten in hun richting kijken. 'Kom laten we de oudste even nakijken op vlooien. We trekken zo te veel aandacht.' miauwde Darkpaw zacht en hij ging Pepperpaw voor richting de elders den. Hopelijk zou ze hem volgen?
Pepperpaw voelde de blikken van de Bloodclanners prikken in haar pels en ze trok haar schouders wat hoger op, ineen krimpend. Ze vond al die katten maar eng. Ze wou dat alles weer was zoals het oude. Dat Acorndust weer deputy was en haar papa een normale leider. Dat Acefray weer Shadowclan was en Bloodpaw gewoon gezond. Het leek nu allemaal zo ver weg, zo ver dat het enkel dromen leken. De uitweg die Darkpaw haar gaf leek haar dan ook prima. Normaal haatte ze vlooien zoeken, maar voor deze keer maakte ze een uitzondering. "Is goed.." En ze liep stilletjes achter de kater aan.
Hij zag hoe Pepperpaw reageerde op de kijkende blikken van de katten die hen over genomen hadden en hij legde opbeurend zijn staart over haar schouders heen. Ze moest sterk blijven. Ze moest van zich af bijten, niet als een bange muis door het kamp sluipen vol ratten. 'Je moet je hun blikken niet aan trekken Pepper, deze ratten horen hier niet thuis en ze zullen snel genoeg verdreven worden. Zodra Acorndust terug komt zullen we ons met klauw en knauw verzetten en ze terug jagen naar de tweebenen!' fluisterde Darkpaw en hij ging expres aan de kant van de flamepoint lopen waar de meeste Bloodclanners waren. Het liefst had hij beschermend in hun richting gegromd, maar hij wist dat deze katten gek in hun kop waren en elke vorm van bedreiging aan zouden nemen om hun klauwen te gebruiken. Dark ging haar deels voor richting de Elder den en verdween er in om de oudste katten van de clan te vlooien. Ze zouden vast de meest schoonste vacht hebben inmiddels?
![[Open] Heart attack 13496284_J7YsiE71ohETWOU](https://file.toyhou.se/images/13496284_J7YsiE71ohETWOU.png)
Onderwerp: [Open] Heart attack ![[Open] Heart attack Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif){kind=icon}
za 25 apr 2020 - 23:53
![[Open] Heart attack 12696350_jks6pUK6ZgJK5On](https://file.toyhou.se/images/12696350_jks6pUK6ZgJK5On.png)
![[Open] Heart attack Mini-avatar-Darkpaw](https://i.ibb.co/Z83Vc8h/mini-avatar-Darkpaw.jpg){kind=avatar}
