A dire need for change

Onderwerp: A dire need for change wo 10 jun 2020 - 14:14

Slaap, hij was echt heel erg slaperig. Maar slapen kon hij niet, iedere keer als hij zijn ogen sloot kwamen de beelden van Gorse weer binnen hem op. Iedere nachtmerrie die hij had, kwam Gorse wel op een manier in voor. Soms had hij een paar korte hazenslaapjes, een paar van een minuut of tien, vijftien, voordat hij weer wakker schoot. Het was genoeg om hem op de been te houden, samen met de taken die hij moest verrichten. Het was prima zo, hij moest het gewoon verwerken. Zolang hij zichzelf maar bezig kon houden en af en toe dutjes kon doen kwam hij er uiteindelijk wel overheen. Maar voor nu liep hij door het territorium heen. Hij had besloten dat hij maar weer een keer ging jagen, al was hij er totaal niet goed in. Het bleef iets bij hem, al kon hij het wel veel beter dan dat hij het ooit had gekund, dus dat was misschien wel een beetje een compliment dat hij daar in veel meer kon verbeteren. Hij hoopte allicht dat het zijn gedachtes ergens anders op kon gaan focussen, dat hij voor een moment gewoon even niet er aan zou gaan denken. Bij geritsel hield hij zijn lichaam laag, zijn snorharen alert terwijl zijn pupillen net dat beetje meer groter werden. Voorzichtig, zo stil mogelijk liep hij naar voren. Iedere keer dat hij beweging zag en hoorde. Hij sprong, maar te laat zag hij dat het geen prooi was geweest waar op hij was gaan jagen, maar een clangenoot van hem. Oeps?

- Briarbell

그대는 나의 이야기였다
A dire need for change Unknown

ɏøᵾ wɇɍɇ mɏ sŧøɍɏ

Oud setje <3:

Gefocust, dat was wat ze was. Haar blik stond voorwaarts gericht terwijl ze de geuren van haar territorium in zich opnam, proberend om de geur van konijn tussen de verse lavendel te onderscheiden. Ze wilde nog even een laatste konijn vangen voordat ze weer naar het kamp ging. Het was niet zo’n denderende jacht geweest vandaag, dus ze moest zichzelf wel eventjes verbeteren. Ze ging echter zo op in haar focus, dat ze helemaal niet door had dat ze beslopen werd. Toen er poten op haar rug terecht kwamen, gromde ze diep in haar keel. Een aanvaller? Een indringer die haar een kopje kleiner wilde maken? Niet Briarbell, oh zeker niet Briarbell. Met een grauw draaide ze zich om en haalde ze uit met uitgestrekte klauwen om de indringer een koekje van eigen deeg te geven.

Een grom was hoorbaar toen hij neer kwam op de kat onder hem. Oh starclan, dit was een fout. Het was een ongelukje, maar blijkbaar kon de kat onder hem niet merken dat hij óók een windclanner was en dat dit één grote fout was tijdens het jagen. Met een grauw voelde hij de kat onder hem omdraaien en niet lang daarna voelde hij nagels zijn huid in gaan. "Auw!" bracht hij uit, terwijl hij van de poes af sprong en met grote ogen even naar de wond keek. Dit moest de eerste keer zijn dat hij echt zelf gewond was, maar dan nog. Jeetje. "S-stop! Ik ben ook een WindClanner!" bracht hij geschrokken uit, hopelijk dat dat hem misschien nog kon helpen voordat hij echt helemaal aangevallen zou worden en nog meer gewond zou raken dan dat hij al was. Al was deze wond nog maar een kleintje, vergeleken met wat hij anders nog kon krijgen.

그대는 나의 이야기였다
A dire need for change Unknown

ɏøᵾ wɇɍɇ mɏ sŧøɍɏ

Oud setje <3: