And another bites the dust

Haar zwart witte vacht werd beschenen door een zwakke zonnestraal. Het was al laat, de zon had zijn weg naar beneden gevonden en iedereen was zijn taken aan het afronden. Poisonivy had zich naar de prooistapel gewaagd. Haar blik viel kort op een bekend gestalte. Settleddust. Hij was één van de katten die meer last had gehad van Bloodclan dan sommige anderen, waaronder zij. Poisonivy was een opvliegend karakter, daarom dat ze zich expres aan de zijlijnen hield. Ze wou voorkomen dat er nog meer onschuldige zielen zich bij Starclan voegde. Het wou niet zeggen dat ze niet de lef had, ze was gewoon slimmer en wachtte af op het juiste moment. Ze kon beter haar krachten sparen, voor wanneer het nodig was.

Sluw viste ze er een muis tussenuit, tezamen met een magere rat en liep ze richting de jongere kater. Ze wierp de rat voor zijn neus. De Bloodclanners waren intussen minder oplettend, integendeel tot 's ochtends als ze juist ontwaakten. Zijzelf had heel de dag nog niks gegeten, dit zou dus haar eerste maaltijd zijn. Ze had simpelweg uit beleefdheid ook iets voor de kater meegeritst. Nu konden ze het, vooraleer die stomme bloedzuigers het in de mot kregen en hen afstraften zonder reden. "Hey Settleddust," miauwde ze kort, hem een vriendelijke knik van haar kop gunnende.

Settleddust was nog niet weer buiten het kamp geweest sinds hij terug was. Hij was ook bang dat hij het niet meer hoefde te proberen. Hij focuste zich enkel op de beweging van zijn clangenoten, en die van BloodClan. Er was nauwelijks positieve connectie tussen de clans. Ze waren ook geen gezamenlijke clan, ze waren gevangene. Niet lang meer, niet lang meer. Ieder moment kon Acornstar terugkomen, kon hij Cobra verslaan. En nu zou het goed moeten komen. Hij zag hoe een zwart-witte poes zijn kant op kwam lopen. Hij glimlachte naar haar toen hij zelfs een rat toe kreeg geworpen. Hij knikte dankbaar naar haar. ‘Hey Poisonivy,’ begroette hij haar terug. Hij boog zijn kop langzaam naar de rat, voorzichtig om geen snelle bewegingen te maken. Hij had nog steeds last van hoe zijn kop flink door elkaar was geramd door Brat. Zijn blik ging weer naar de poes. Hij staarde haar even aan. ‘Ik moet je iets vertellen,’ miauwde hij toen tussen zijn happen door naar de poes. Iedereen, iedereen van ShadowClan moest het weten. Ze zou wel te vertrouwen zijn. Settleddust wist dat hij nu op dit moment geen andere keuzes meer had.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Poisonivy wist af van al de heisa tussen hem en Brat. Ze voelde mee met hem, maar had langs de andere kant ook respect om het feit dat hij zich niet zomaar liet doen. Hij was geen kat om mee te sollen, dat had hij al wel duidelijk gemaakt. Ze hoopte maar dat Settleddust een beetje oplette, ze zou het jammer vinden moest Bloodclan uiteindelijk genoeg hebben van zijn 'spelletjes'. Ze wou niet nog meer warriors verliezen...
Ze keek op toen ze zijn stem hoorde, haar oortjes spitsende toen hij miauwde dat hij haar iets moest vertellen. Bijna meteen kroop er een nieuwsgierige blik in haar gifgroene ogen. "Ik ben een en al oors," miauwde ze, haar stem zacht maar zeker.

Settleddust keek de zwart-witte poes met een best tevreden blik in zijn ogen aan. Hij kauwde zijn taaie rat op en draaide nog even met zijn oren rond toen Poisonivy vroeg wat hij te vertellen had. Hij trok een mondhoek op naar een scheve grijns, waarna hij nog even zeker maakte dat hij niet afgeluisterd werd. ‘Ik heb Acorndust gesproken, hij leeft,’ miauwde hij stilletjes, waarna hij even met betekenisvolle ogen in de poes haar ogen keek. Het duurde niet lang meer. Niet lang meer dat ze voor zichzelf konden jagen, dat ze sterker konden worden, dat ze BloodClan voor eeuwig van hun grenzen zouden jagen. ‘Hij gaat Cobra uitdagen. Niet lang meer,’ miauwde hij stilletjes. Niet lang meer voordat ze eindelijk verlost zouden zijn. Er was absoluut geen kans meer dat ze zouden verliezen. Hij vertrouwde er volledig op.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Haar ogen werden groot toen ze de woorden van de bruin-witte kater hoorde. Voor een tel keek ze in het rond, haar blik vliegensvlug over de verschillende gestaltes glijdende. Maar algauw wist ze zich te herpakken en keek ze Settleddust terug met een neutrale blik aan. De kleine grijns om haar lippen, die bleef echter staan. De volgende woorden die de kater uitsprak zorgde er dan ook voor dat ze nieuwe energie door haar lichaam voelde stromen. Eindelijk! Eindelijk kwam er een einde in zicht. "Dat is geweldig nieuws, Settleddust." miauwde ze, haar stem enthousiast en veelbelovend. "Wie weet dit allemaal al?" vroeg ze toen, niet willende dat ze zichzelf voorbij zou praten wanneer dit eigenlijk niet mocht. Nu er een licht aan het einde van de tunnel zichtbaar werd, wou ze liever niet een ommekeer maken en de hele tunnel opnieuw afgaan. Bloodclan mocht hier koste wat het koste niets van te weten komen.

Settleddust kauwde kalm de magere rat weg. Hij keek de zwart-witte poes aan die even van haar stuk leek gebracht. Hij had een voldane grijns rond zijn snuit en knikte toen ze het geweldig nieuws noemde. Weer iemand die een beetje een hoop had gekregen. Ze miauwde vervolgens wie het allemaal al wist. ‘Uhm, Amberhunt, Inkspots.. Bluejay en Cinderfang,’ miauwde hij enkele namen op. Dat waren wel de meest voornaamste namen die hij eerst wist. ‘Oh, en Pepperpaw en Newtpaw,’ miauwde hij. Hij had bijna "de medicine cats" gezegd. Maar dat was nog een geheim die hij moest houden. Dat nieuws moest niet de verkeerde oren bereiken. Hij keek nog even de zwart-witte poes aan. ‘Vertel het zoveel mogelijk door aan katten die je vertrouwd,’ fluisterde hij zacht tegen de poes. Daarna kwam hij overeind en glimlachte naar haar. ‘Bedankt voor de rat,’ miauwde hij, waarna hij omkeerde en tussen de schaduwen van het kamp verdween.

- Topic uit

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit