Late nights or early mornings?

Frogpaw lag op haar zij in haar nest. Haar lange smalle staart had ze netjes opgekruld en haar lange poten waren mooi ingevouwen, zodat ze niet al te veel ruimte in beslag nam. Met haar lange lichaam kon ze immers soms nogal een barrière vormen en ze had al gemerkt dat sommige apprentices, vooral die die laat 's avonds of vroeg 's ochtends binnen en buiten kwamen, dat nogal vervelend vonden. Dus ze deed haar best om zich meer op te krullen, zodat ze minder plaats innam. Haar groene ogen waren op en blonken in het licht van de opkomende zon. Voor haar neusje waaide een hoopje mos voorbij dat van een ander zijn nest afgekomen was. Frogpaw achtervolgde het met haar blik terwijl het steeds een beetje verder hupste; net de kikker waarnaar ze vernoemd was.

+Mousepaw eerst

Fading away

Hoe de poes ook draaide en deed- in slaap komen kon ze maar niet. Het frustreerde haar tot gene einde. Ze was boos, maar dat was niet iets nieuws. Nee het feit dat 'moeheid' ook in de blender gegooid werd; het was een zorgelijke mix. Moeizaam rolde ze op haar rug en sloot haar ogen. Maar haar slaap poging werd onderbroken toen ze opeens een stukje mos tegen haar gezicht aan voelde. Dat was de druppel die de emmer deed overlopen. Kwaad greep ze het hoopje vast en gooide het wild een willekeurige kant op. 'Vieze rotzooi, opsodemieteren er mee!

notes

Frogpaw schrok op van de luide uitroep die plots niet zo ver van haar oortjes de stilte doorsneed. Haar groene blik gleed opzij, de uitdrukking bijna bangig, al verzachtte de blik in haar ogen toen ze zag dat het Mousepaw maar was. "Gaat het goed?", vroeg Frogpaw zachtjes, hoewel het misschien niet per se nodig was om zo stilletjes te praten nadat haar zusje net iedereen wakker gemaakt zou worden. Maar in ieder geval wou zij niet degene zijn die de woede van de andere apprentices over zich heen kreeg, dat was zeker.