[Mini event] TNR

Hij had vandaag nog niet veel succes gehad met de jacht en eigenlijk begon het hem wel te frustreren. Waarom kon eten vinden niet gewoon makkelijk zijn? Dat was misschien toch wel het enige dat hij miste aan in een clan zijn, het feit dat er een prooistapel was die anderen mogelijk al gevuld hadden. Toch hing er een aanlokkelijke geur in de lucht en hij kon het niet helpen om deze te volgen tot hij iets raars aantrof. Wat het was wis hij niet goed, maar het eten lag er overduidelijk in. Voorzichtig zette hij een paar stappen dichterbij, maar er gebeurde niks, behalve dat zijn maag nogmaals rammelde. Hij zou het er dan maar gewoon op gokken, snel baande hij zich een weg naar binnen en begon het eten op te eten. Hij zou snel zijn en dan weer weg wezen.

Langzaamaan leerde Pythongaze minder bang zijn. Hij liep soms verder van de plek waar ze momenteel verbleven, en had tot nu toe elke keer zijn weg terug kunnen vinden. Nu had hij iets heel lekker geroken, en dus volgde hij de geur. Hij had honger, hij was niet de beste jager in de wereld. Het was makkelijker geweest toen de clan voor hem jaagde, dat was zeker. De grond onder zijn poten werd plots harder; maar de geur was dichterbij. Hij rook ook andere katten, katten wiens geur hij wel leek te herkennen. Shadowclan? Was hij de grens over gestrompeld, of stond hij nu op het donderpad? Pythongaze stopte plots met lopen. De geur van tweebenen en monsters was hier wel sterk. Hij wou zich net omdraaien, terug eraflopen, toen hij een knal hoorde en de grond onder zijn poten plots begon te bewegen. Hij drukte zijn lichaam tegen de grond en mauwde luid. Wat in Starclansnaam..?

Chillypaw knarste met haar tanden op elkaar terwijl ze Serpentpaw's geurspoor volgde. Eerst wou ze enkel zien waar haar vriendin was, zodat ze misschien samen konden gaan jagen - maar het spoor ging te ver, over de grens heen en diep het rogue gebied in. Acornstar's regels waren nog vers in haar hoofd en ze had eigenlijk niet zo veel zin om nu al tegen zijn regels in te gaan. Maar ze was bang, zo bang, dat Serpentpaw zich bedacht had, dat ze uiteindelijk toch Shadowclan verlaten had. En ze wou een kans om in te praten op de ander, om haar desnoods aan haar nekvel terug te slepen. Uiteindelijk vond ze Serpentpaw trillend en huilend in een gebied dat stonk naar tweebenen. Chillypaw's vacht stond recht omhoog terwijl ze met snelle passen op haar vriendin afliep. Ze snuffelde meteen even over haar lichaam, zoekend naar wonden dat de tweebenen haar aan gedaan zouden hebben, maar ze vond niets. "Serp, wat is er, kom terug naar Shadowclan..", mauwde Chillypaw snel, met trillende stem. Ze moesten terug, voor iemand hen miste, voor Acornstar dacht dat ze verraders waren.