| | this is who we are, a product of war | |
| dodo -again- 384 Actief hold him gently in your hands. He has been cracked enough as it is, and his heart is more shattered than he leads on.
| |
| Onderwerp: this is who we are, a product of war vr 12 jun 2020 - 22:18 | |
|
Normaal gesproken zou de kater de hele dag uit het kamp blijven. Hij zou jagen, de grenzen checken, nieuwe plekken ontdekken, maar nu de zoon van zijn mate bij riverclan gevonden was had hij zo veel mogelijk tijd aan zijn zijde geprobeerd te spenderen. Hij gaf zijn mate een laatste liefdevolle lik over zijn oor en mompelde dat hij snel weer terug zou zijn, alleen even zijn poten strekken. Niets meer. Stagstorm rekte zich een keer goed uit voordat hij hun nest uit liep en bromde een ‘goedemorgen’ naar zijn clanmates, maar verder probeerde hij zo min mogelijk stil te staan in het kamp. Hij voelde zich opgesloten. Als een dier in een kooi. Nog even en hij zou zijn standaard route hebben van links naar rechts. Voor het glas langs. Toen hij eenmaal buiten het kamp stond nam hij een moment om diep in te ademen. Hoewel ze onder de open hemel sliepen leek de lucht toch zo veel meer schoner hier buiten.
De kater likte zijn drogen lippen en liep dichter naar het water. Zijn tong voelde als schuurpapier in zijn mond en de grenzen leken veilig, al was het duidelijk dat er beter opgelet moest worden na de afgelopen paar bloodclan aanvallen. Hij vond het nog steeds maar lastig om te geloven dat zijn beste vriendin gewoon een clangenoot van hem had vermoord. Een lieve poes die haar kinderen alleen achtergelaten had. Met een zucht keek hij naar het armbandje wat hij zo veel mogelijk met hem mee probeerde te brengen. Het voelde stom om nu dat ding met hem mee te slepen, maar hij kon het op de één of andere manier ook niet over zijn hart verkrijgen om het zomaar in het water te gooien of om in de tunnels achter te laten. De grote windclanner ademde in en plaatste zijn twee voorpoten in het koude water, al was het al wat opgewarmd door alle zonnestralen van de laatste paar dagen.
[ gesloten ]
|
| | | Sans 4444 Actief “Something about her is so tempting to look at. Her anger has a childish aura as if she isn’t made of real evil; just a bratty princess playing with her toy fangs.”
| |
| | | | dodo -again- 384 Actief hold him gently in your hands. He has been cracked enough as it is, and his heart is more shattered than he leads on.
| |
| Onderwerp: Re: this is who we are, a product of war vr 12 jun 2020 - 23:01 | |
|
Hij had te horen gekregen dat hij voorzichtig moet doen. Het waren woorden die hem nooit vaak verteld werden, dus het horen van die woorden liet zijn hart wat sneller kloppen. Er was iemand die om hem gaf en hem de liefde kon geven waar hij, zonder dat hij het echt wist, al moons lang naar verlangde. Iemand die om hem gaf en samen met hem in één nest wilde liggen. Dicht tegen elkaar aan. Er speelde zich een kleine glimlach op zijn snuit terwijl zijn tong het koude water zijn mond in bracht en hem zowel verkoeling gaf als zijn dorst langzaam zou lessen. Terwijl hij nog een paar slokken van het water nam dwaalde zijn gedachten af naar zijn mate, de kinderen die hij onofficieel had geadopteerd en Brat. Brat. Erg veel had hij niet van haar vernomen de laatste paar dagen, maar dat maakte hem niet uit. Misschien had hij hun laatste ontmoeting wel nodig gehad om hun vriendschap opzei te zetten en zich op zijn clan te focussen. Hij was een goede warrior, alleen had hij de verkeerde vrienden. De wind waaide door zijn vacht en met gesloten ogen nam hij nog een kleine slok. Nog eentje.
Totdat hij te laat doorhad dat iemand hem beslopen had als een roofdier die op zijn prooi afgeslopen was. Zijn kop schoot omhoog bij het horen van de begroeiing, maar hij was te langzaam. Voordat hij het wist struikelde hij voorover richting het water.
|
| | | Sans 4444 Actief “Something about her is so tempting to look at. Her anger has a childish aura as if she isn’t made of real evil; just a bratty princess playing with her toy fangs.”
| |
| | | | dodo -again- 384 Actief hold him gently in your hands. He has been cracked enough as it is, and his heart is more shattered than he leads on.
| |
| Onderwerp: Re: this is who we are, a product of war vr 12 jun 2020 - 23:43 | |
|
Hij had niet door wie er op hem af gesprongen was. Het enige wat hij wist en voelde was dat zijn kop tegen een grote steen aan klapte die onder het water verscholen lag en een steek door zijn kop schoot. De tom voelde een paar sterke poten op zijn achterhoofd die hem forceerde om onder water te blijven terwijl hij wild tegenstribbelde. Woest schudde hij met zijn kop van links naar rechts en probeerde hij de ander van zijn lichaam af te werpen als een rodeo stier, maar niks leek te werken. Hij voelde hoe het water in zijn ogen begonnen te prikken en vaag hoorde hij een stem maar hij kon niet uitmaken van wie hij was. Zijn longen begonnen te protesteren. Ze hadden zuurstof nodig. Iets wat ze nu niet kregen. Langzaam voelde hij hoe de kracht uit zijn lichaam verdween en hoe hij steeds minder met zijn kop schudden. Zwarte vlekken danste voor zijn ogen en zijn kop voelde aan alsof hij op elk moment kon exploderen, maar het instinct om geen water zijn lichaam binnen te laten leek langzaam te verdwijnen doordat hij zijn bewustzijn verloor en hij als een lappenpop in het water zakte. Water vulde zijn bek die open zakte en gleed zo door naar zijn longen, maar hij voelde het niet meer. De pijn verdween voor nu uit zijn lichaam, maar als hij weer bij bewustzijn zou komen zou het voelen alsof hij door een bulldozer was overreden.
|
| | | Sans 4444 Actief “Something about her is so tempting to look at. Her anger has a childish aura as if she isn’t made of real evil; just a bratty princess playing with her toy fangs.”
| |
| Onderwerp: Re: this is who we are, a product of war vr 12 jun 2020 - 23:56 | |
|
Hij was buiten bewust zijn geraakt. Brat zuchtte en plofte haar achterwerk neer op de grond. Met haar poten veegde ze al haar tranen weg. En haalde ze een paar keer diep adem. Het was een gevecht geweest om hem onderwater te krijgen. En ze was eerlijk gezegd doodop. Dus nam ze even deze tijd om wat op adem te komen. Al wist ze dat het maar van korte duur was. Het was te riskant om hier langdurig te blijven. De donker rode poes schudde met haar oren en ging weer overeind staan. Met moeite wist ze zijn lichaam op de hare te krijgen. Ze schrok over zijn gewicht. Wat was het met bruine katers en hmm; zwaar zijn? Maar goed dat terzijde- ze moest hem eerst naar een veilige plek brengen. En ze wist al precies welke. (topic uit)
|
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |