Uncover your heart for once

Met een amusante grijns op zijn snuit bleef hij stilletjes staan kijken. Wat een gezicht… Een Elite kat die heel stilletjes een bloemetje stond te bewonderen. Dat zag je zeker niet elke dag. Vandaar dat Raximé er even rustig naar bleef kijken voordat hij een aantal stappen naar voren zetten. “Ik meen me toch te herinneren dat jullie graag dreigend over willen komen. Ik wil niet veel zeggen maar ik denk dat je dat niet helemaal naleeft.” Zijn stem was raspig en diep maar met een warme ondertoon. Zijn staart zwiepte zachtjes heen en weer terwijl hij nog een stap richting de BloodClanner zetten. Hij maakte zich groot en keek de ander recht in de ogen aan. Er zat een een ondeugende twinkeling in zijn blik. Klaar om met deze kat te sollen maar tegelijkertijd ook onvoorspelbaar. “Daarbij bevind je je op mijn territorium en zou ik je vriendelijk willen verzoeken om rechtsomkeert te maken.” Dit had een stuk minder vriendelijk geklonken. Niet aanvallend, maar toch. Het was een bevel, geen vraag. Raximé kende de Elite ondertussen redelijk goed en dulde diens leden niet op zijn gebied. Doorgaans waren ze namelijk uit op niets goeds en dat kon hij als Rogue echt niet gebruiken.    

- sorry voor mijn late reactie ;0;

Terwijl hij het bloemetje, zijn Whitie aan het bewonderen was, kwam er al snel een andere vent die hem onderbrak. Jeez, echt overal werd hij onderbroken als hij maar gewoon ademde. Snel zette hij zich weer recht en draaide zich om zodat hij kon zien met wie die nu eenmaal te maken had. De grijswitte kater plette eventjes de madelief waar hij net naar keek met zijn achterpoot. I didn’t do anything, I really didn’t look at a flower a few seconds ago. Een ietswat beledigde uitdrukking was op zijn gezicht te vinden. Hij, niet bedreigend? Hij zou deze kat eens maar wat laten zien. “Weetje wel met wie je te maken hebt? Ik ben Coacaze, de Coacaze, één van de meest geliefde leden van de Elite”, misschien was dat een leugen ja, maar die rogue zou toch niets doorhebben. Hoopte hij toch. Zijn enigste hondentand zou hem niet zo snel verraden, toch? “Dit is niet jouw territorium, dit is- wel, dit is- uh… Niemands territorium als ik het me goed kan herinneren, dus ik blijf. Hmph”, mauwde de kater erg ‘stoer’. Het was alleen zo makkelijk van zijn ogen af te lezen dat hij zich schuldig voelde zijn madelief daarnet te pletten. Het prikte in zijn hartje, auw. En hij probeerde stoer over te komen maar dat was hij helemaal niet. Dubbel auw.


ooc: dat is niet erg OwO