Certa est incertus

Onderwerp: Certa est incertus di 16 jun 2020 - 16:59

De witte kattin wist niet wat ze moest denken. Elke seconde die voorbijging dacht ze weer aan haar zus die overleed. Zoveel katten gingen dood, maar waarom altijd haar dierbaren? Haar ouders, haar zus… Haar familie. Allemaal weggevaagd als een poot die wat stof weg wreef. Maar de wit met bruin bevlekte poes mocht niet vallen in de valkuil van emoties. Ze moest loyaal blijven aan BloodClan, de reden waarom ze geboren is. Als het leven haar wilde uitdagen dan was dat maar zo. Een grom verliet haar bek. Maar nu wist de bloodclanner even niet meer waar ze was. Dat maakte ook niet zoveel uit, ze zou later haar weg wel terugvinden. Maar nu… Tijd om wat te ontdekken en afgeleden te worden van die stomme emotionele gedachten.

[+Meeko]

Onderwerp: Re: Certa est incertus do 18 jun 2020 - 17:56

Ze had veel meer nieuwe dingen ontdekt sinds ze 4 maanden oud was geworden. Haar ouders lieten haar nu in de beschutte tuin rondlopen met een lange les die vastgemaakt was aan de ijzeren paal in het midden van de tuin. Ze vond het niet erg, thuis was ook leuk en hierdoor kon ze niet in gevaar komen. Meeko was dan ook aan het spelen met de lavendelbloemen die achteraan in de tuin stonden. Net wanneer ze er tegen sloeg hoorde ze een luide grom. Het kleintje keek even verbaasd naar de lavendel. Sprak het? Ze sloeg er nog eens tegen, maar nu hoorde ze pootstappen. Oh... ooh misschien was het iemand van de buren. Ze huppelde nog een eindje naar voren en veegde de klimop weg. Daar waar haar lievelings plekje was. Een gat in het hout van het hek en kon ze naar buiten kijken zonder er helemaal op te klimmen. Meeko zag een poes staan. Oh. "Hallo!, piepte ze met een zacht, enthousiast stemmetje.

Meeko

Onderwerp: Re: Certa est incertus vr 19 jun 2020 - 16:56

En het was even stil. Overal, op elke plek, behalve de zeer zachte wind die woei door de omgeving. Toen schrok de wit met bruin bevlekte poes toen een onbekende stem hallo piepte. Even zocht ze rond waar het geluid vandaan kwam en ontdekte de poes de jonge kittypet. “Hey!”, antwoorde de bloodclanner vriendelijk terug. Het had nu geen zin om een ander bang te maken, dus vriendelijk wezen was de enigste optie. “Wat is je naam?”, vroeg de poes daarna met haar oranje-rode ogen op de kleine kitten, door het gaatje van het hek. Het was even goed om weg te zijn van het bloodclan kamp, eventjes er op uit gaan om te relaxen, zodat je je kon voorbereiden op grotere gebeurtenissen. Haar emoties door de vele doden van haar dierbaren waren nu even weg. Dat voelde goed.