I know I'll never meet your expectations

Met een luide geeuw werd de kitten wakker van zijn middagdutje. Hij had zich lekker opgerold met zijn fluffy staart om hem heen, waarvan het uiteinde inmiddels in zijn mond stak. "Blèhhh", kuchte Panda en hij spuugde de haren uit zijn mond. "Staahaart," mauwde hij hoofdschuddend. "Jij bent wel míjn staart he, je moet dus ook naar mij luisteren en ik wil niet wakker worden met staarthaar in mijn mond. Dat smaakt niet lekker." Zichzelf uitrekkend stond het katertje op en bekeek met zijn oogjes de nursery. Overal waren kittens met elkaar aan het spelen of ook een middagdutje aan het doen. Hij was jaloers op die kittens, hij wou ook kunnen spelen met zijn siblings en ook samen, lekker dicht tegen elkaar in slaap vallen. Hij miste het constant samen zijn. Zijn zusjes hadden het te druk met trainen en met wist hij wat nog allemaal, dus hij zag ze opeens veel minder. En dat terwijl de kitten zelf nog in het kamp moest blijven. Niet dat hij dat niet leuk vond, hij speelde heel graag met andere kittens, maar hij miste zijn zusjes zo. En zijn papa was ook altijd bezig met warriortaken. Daarom vulde Pandakit zijn dagen met spelen en slapen en wachten tot iedereen terugkwam van hun taken zodat ze met hem konden spelen.

- Shadefeather first

Natuurlijk was hij Pandakit niet vergeten, hoe zou hij? Nee, hij had het gewoon ontzettend druk. Toch voelde hij zich een beetje schuldig, want al zijn zusjes waren nu bezig met Apprentice zijn. En hij moest nog eventjes wachten. Hij wist dat hij het in ieder geval vreselijk gevonden zou hebben als het hem had overkomen als kitten. Maar goed, Panda leek het enigszins goed op te vatten. Maar erg goed wist hij zijn mening er niet over. Shade stapte de Nursery in en na wat vriendelijke en gekke bekken getrokken te hebben naar kittens draaide hij zich naar Pandakit. Hij gaf hem snorrend een kopje. 'Hey Panda,' mauwde hij. 'Hoe gaat het met je? Verveel je je niet te erg?'

Een pluisje landde op zijn neus. De kleine kater probeerde het te bekijken, maar het was te moeilijk. Hij kon zijn zicht er maar niet op scherp stellen. Hij haalde zijn neusje op en probeerde het pluisje met zijn tong te pakken. 'Dat is moeilijk,' dacht de kit. Plots verscheen een zwarte schim in zijn zichtveld. Hij keek weg van zijn neus en in de richting van de ingang van de nursery. Zijn papa was er! Die trok een paar gekke bekken naar andere kittens terwijl hij naar Panda toe liep. Hij moest lachen, wat was zijn papa toch grappig. Slungelig rende hij naar zijn papa toe, die hem een liefdevol kopje gaf. "Papa!" riep het fluffy bolletje vrolijk. "Wil jij met me spelen?" Hij kroelde rond de poten van zijn vader en stopte wanneer hij onder zijn buik stond, daar ging hij op zijn rugje liggen, waardoor hij met zijn hoofdje onder de schouders van zijn papa lag en zo de onderkant van zijn hoofd kon zien. Met zijn korte pootjes speelde de kitten met de vacht onder zijn papa's kin.

Hij krijg geen antwoord op zijn vraag, maar dat was ook niet nodig. Pandakit begroette hem al enthousiast en begon rond zijn poten heen te lopen. De kater lacht hartelijk en keek naar beneden zodat hij de jonge kater aan kon kijken. 'Natuurlijk wil ik met je spelen, Panda,' snorde hij. Hij hief zijn poot op voor het gezicht van Pandakit en boopte zijn neusje. 'Boop! Wat wil je doen, hm?' vroeg hij met een brede glimlach. Hij vond alles helemaal best. Spelen was spelen toch? Hij wilde wel spelletjes voorstellen, maar misschien vond hij mosbal spelletjes een beetje saai worden. Of wilde hij wat meer volwassener spelletjes spelen, zoals stoeien.

Panda's gezichtje lichtte helemaal op toen zijn papa met hem wou spelen en met zijn pootje op zijn neus boopte. Gniffelend stond Panda recht. Hij dacht na over wat hij wou spelen. Er was zoveel dat hij graag deed! Kiezen was altijd zo moeilijk, als het kon, zou hij alles tegelijk willen spelen. Maar dat ging niet, helaas. Toen kreeg hij een ideetje. "Oeh ik weet het!" zei hij vrolijk. Panda ging in een typische kittenjachthouding staan. Hij zakte door zijn voorpoten en liet zijn achterwerk hoog in de lucht steken. "Jij bent een vieze rogue die op ons territorium is gaan jagen!!" Stoeien deed hij graag, en zeker als er een leuk verhaaltje bij van te pas kwam. Warriors in het kamp hadden vaak verhalen verteld over rogues en over Bloodclan en de andere clans, die niet op hun territorium mochten komen. Van Bloodclan was de kitten bang, die verhaaltjes waren te eng voor hem, dus koos hij maar een rogue om tegen te vechten. Grommend liet Panda zijn tanden zien. "Raaa!" riep hij. "Jij mag hier niet zijn, Meneer de Rogue!" Met een sprong vloog hij naar zijn papa toe, klaar om te stoeien.

Met sprankelde oogjes keek de kater naar Pandakit, die aan het denken was over een ideetje. 'Oeh ik weet het!' zei hij toen vrolijk. Shade's gezicht lichtte wat op en hij wachtte af op wat zijn plannetje was. Hij was wel erg benieuwd hoor! 'Jij bent een vieze rogue die op ons territorium is gaan jagen!!' Shade haalde eventjes zijn wenkbrauwen op toen hij dat hoorde, maar dat was al snel gevolgd door een grinnik. 'Oké, oké,' mauwde hij knikkend en hij ging net als Panda al klaar staan voor het zogenaamde gevecht dat ze zouden gaan hebben. 'Raaa!' riep de jonge kater met ontblootte tanden. 'Jij mag hier niet zijn, Meneer de Rogue!' Hij vloog op hem af en Shade liet hem lachend op hem komen. Hij rolde naar achteren om zijn val te breken en probeerde de jonge kater van hem af te duwen. Toch gebruikte hij niet al zijn kracht, want hij wilde het natuurlijk ook leuk houden voor Pandakit.