Fish and dips

Kalm baande de poes zich een weg door het Riverclan gebied, haar lange vacht langs het vochtige lange gras glijdend met iedere stap die ze voortzette. De calico poes was op weg naar de rivier om daar wat te gaan vissen, het weer was er immers perfect voor en de clan kon altijd eten gebruiken niet waar?. Ze hield van vissen, het was rust gevend maar ook afleidend zo lang naar het water staren, wachtend op een vis die toevallig ongelukkig genoeg was langs te zwemmen. Hoe dichter bij de poes kwam hoe beter ze het geluid van stromend water ging horen, het beste geluid ooit volgens de jonge warrior. Met korte passen stapte de kleine poes het gras uit, de oever op, en sprong lening op een steen die sterk een koppig het water in de rivier haar weg versperde. De poes ging zitten, haar ogen op het water oppervlak geplakt wachtend op het perfecte moment. Een moment dat enkele minuten later leek te komen toen een kleine vis dom genoeg was zijn weg richting haar te vervolgen, zo met de stroming mee, dom beestje. Zachtjes zakte de poes een beetje in, haar poot langzaam om hoog gaant bij iedere beweging van de vis richting haar zwom, daar, daar was het perfect moment. Snel bewoog de poes haar poot omlaag en schepte de arme ziel het water uit, snel een eind aan zijn leven makend met een krachtige beet. Trots sprong ze terug naar de oevers waar haar ogen iemand spotte...
                                                  +Icecream^^

Geschrokken van de plotselingen verschijning liet de kleine calico poes haar vangst vallen terwijl haar haren kort evetjes overeind schoten, wat een schrik. Gelukkig was het geen negatieve verschijning, in tegendeel icecream was een vriendelijke kater voor zover zij hem kende, en dit echode duidelijk in zijn woorden. “Goede vangst.” prees deze haar, en nu de vis uit haar bek was was de glimlach die ze de kater gaf duidelijk op haar snoet te zien. De woorden betekende veel voor de poes, vaak had ze moeite zichzelf te prijzen, altijd proberend het goede te doen maar nooit iets goed genoeg van haarzelf  vinden waren kwalen waar ze al haar hele leven mee vocht. Het van iemand anders horen leek altijd veel geloofwaardiger voor de poes, en bracht haar dan ook meteen in een betere bui. "O-oh dankjewel Icecream!" spon ze dan ook vrolijk. "Al denk ik dat zelf een kat zonder ogen deze vis nog gevangen kon hebben biechte ze op met een kleine grinnik "Zo dik en sloom, ik had bijna medelijden met hem" ze moest wel eerlijk zijn nu...stel je voor hoe slecht ze wel niet was als ze andere zou gaan voorliegen? Het was een stress waar zij en haar overwerkende morale compas nog niet klaar voor waren, dat was zeker.