Sleepy Head

Onderwerp: Sleepy Head ma 22 jun 2020 - 16:55

Rustig rekte de kater zich uit, terwijl hij zijn vacht uitschudden en nog een keer diep geeuwde. De nacht was lang geweest en zijn uurtjes slaap eigenlijk net te kort. Maar als hij nu gewoon snel zijn taken zou kunnen afhandelen, kon hij misschien nog een paar uurtjes slaap mee pikken. Hij knipperde met zijn ogen en onderdrukte een tweede geeuw. Nee, hij was echt te moe hiervoor. Flintpaw schudde zijn kop nog een keer, hopend dat hij wakker kon worden. Uiteindelijk liep hij in de richting van de uitgang van het kamp, misschien kon hij zijn kop eventjes onderdompelen in wat koud water. Dat zou hem wakker moeten maken, toch? Hij stopte bij de ingang, waar hij merkte dat hij bijna tegen iemand aangelopen was. ”Sorry Frozenfall,” miauwde Flintpaw vermoeid, nog een keer geeuwend.

[@Frozenfall first]

That moment you felt it.

Darkness, hate, showing indifference to the authority that you sacrificed so much to acquire, disdain for refusing to acknowledge that his actions, had you not intervened, would have let to an outcome that he would have held you responsible for reversing.

Onderwerp: Re: Sleepy Head di 23 jun 2020 - 16:32

De ochtend was ietsje te snel begonnen naar Frozenfall’s idee, maar zoals altijd schudde de she-cat de slaap van zich af en maakte ze zich klaar om aan haar taken te beginnen. Het beloofde een mooie dag te worden en Frozenfall vermoedde dat er weer geen regen zou vallen vandaag. Ze vond het niet zo erg dat het een zonnige dag beloofde te worden, al zou het fijn zijn als het niet zo warm zou zijn dat ze om de haverklap naar een waterbron zou rennen om iets te gaan drinken. Soms waren er van die dagen dat ze meer bij de waterbron was dan dat ze bezig was met haar taken en dat waren vervelende taken omdat Frozenfall dan het idee had dat ze niet veel voor haar Clan deed. Ze was een ijverige warrior die zich graag wilde bewijzen en had die extra stap al gezet door zichzelf op te geven als mentor. Ze wist niet voor welke ceremonie haar nieuwe apprentice was, maar ze had haar interesse te kennen gegeven en al wat ze nu kon doen, was wachten. Frozenfall was zodanig in gedachten verzonken geraakt dat ze niet meteen in de gaten had dat ze een apprentice tegemoetkwam. Ze nam dan ook snel een stapje terug om een botsing te vermijden en grinnikte toen ze zag dat het Flintpaw was, de zoon van Firedance. Of nee, van Mistgaze. Het maakte de rood-witte tabby ook niet veel uit. Hij kon zelf niks doen aan zijn afkomst en hoopte dat andere katten dezelfde mening hadden als zijzelf. Maar goed, Flintpaw dus. “Jij ziet eruit alsof je elk moment in slaap kan vallen,” grinnikte ze. “Was je iets bijzonders van plan?” vroeg ze vervolgens door. Misschien konden ze de dag anders wel samen spenderen als hij niet met iemand had afgesproken.