Rising air

Onderwerp: Rising air wo 1 jul 2020 - 22:29

Settleddust had net een patrouille gelopen en had aan zijn clangenoten gezegd dat ze maar alvast terug naar kamp moesten gaan. Hijzelf wilde nog even een momentje voor zichzelf. Hij merkte hoe langer de dagen verstreken na Bloodclans vertrek, dat hij steeds meer snakte naar die momentjes. Even, alleen met zijn gedachten. Hij had het gevoel dat Acornstar een ijzeren blik op hem had gevestigd, alsof hij hem ieder moment kon verraden. Alsof hij weer naar Bloodclan zou gaan om te vertellen om hun weer over te nemen. Hij begreep het niet. Nee, ze zouden nu enkel Shadowclan helpen, dat mocht ook wel na hoe ze waren behandeld. Het was niet egoïstisch, het was nodig. Net zoals het nodig was dat hij voor zichzelf mocht zorgen. Hij hield van zijn clan en zou zichzelf de dood in kunnen werken, maar hij had tijd nodig om alles op een rijtje te zetten. Seamist, zijn kittens Airwisp, het feit dat Acornstar zijn eigen dochter had verbannen. Hij werd echt gek, en hij kon hem niet stoppen. Hij wist zeker dat hun leider er spijt van zou krijgen, maar er leek nu nog geen einde te komen aan zijn... nieuwe zelf. Settleddust gromde een keer gefrustreerd bij de gedachte. Waarom was hij zo en waarom kon hij niet tot hem doordringen? De jonge deputy richtte zijn blik even op de takken van de dennen boven hem. Dit was hun thuis en ze waren eindelijk vrij, waarom was hun leider niet blij? Settleddust vond een gevallen, holle boom. Zonder twijfel ging hij erin zitten en krulde zich op.

+ Silentpaw eerst

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Onderwerp: Re: Rising air vr 3 jul 2020 - 21:17

Nadat Silentpaw mee had gelopen met de patrouille had ze ervoor gekozen om terug in het woud te gaan. Hoewel ze het niet erg vond om taken te doen voor de queens of voor de elders had ze nu een momentje nodig voor zichzelf en dat ging alleen als ze zich even afzonderde van het kamp. Ze had tijd nodig om bepaalde dingen te verwerken en om even de rust te nemen voordat Acornstar haar een nieuwe mentor zou geven en ze meer bezig zou zijn met haar training dan met iets anders. En misschien was het goed om haar gedachten even te verzetten, maar voor nu nam ze genoegen met het idee dat ze alleen was met haar gedachten. En ze wist niet goed waarom, maar haar poten brachten haar al automatisch in de richting van the Pinewoods, waar ze zeker even alleen zou kunnen zijn. Ze ving echter de geur van Settleddust op en even trok ze met haar oortjes, onzeker zijnde wat de deputy ervan zou zeggen dat ze hier alleen was en dat ze geen begeleiding had meegenomen. Ze wist hoe gevoelig Acornstar was na heel het gedoe met BloodClan, maar ze vond het zelf niet nodig om steeds een begeleider mee te nemen en hoopte dat de deputy daar ook zo over dacht. Ze zag haar deputy kort naar de lucht kijken, waarna hij in de holte van een boom sprong en zich opkrulde. Hij zag er moe uit en Silentpaw twijfelde kort alvorens ze een paar stappen in zijn richting zette. Ze besloot uiteindelijk om de knoop door te hakken en naar hem toe te gaan. Als haar aanwezigheid echt niet gewenst was, dan zou ze dat vanzelf wel merken. “Dag, Settleddust,” zei ze op een beleefde toon tegen hem. “Gaat alles wel goed met u? U ziet er moe uit.” Oeps, was dat te veel gezegd? Ze wierp hem een verlegen blik toe en keek daar snel naar haar poten.

Onderwerp: Re: Rising air ma 3 aug 2020 - 0:01

Settleddust leek niet eens de tijd gegund te krijgen om zijn ogen ook maar voor één seconde dicht te mogen doen. Zijn oren draaiden naar voren en hij keek recht in het gezicht van Silentpaw. Een jonge apprentice. Poeh, veel meer wist hij niet eens meer van haar. Maar ze bedoelde vast niets meer dan goed toen ze vroeg hoe het met hem ging. Het was niet haar schuld dat hij even.. nou ja. Settleddust wist een halve glimlach op zijn snoet te zetten. ‘Hey, Silentpaw. En ja hoor, alles gaat goed. Ik heb het alleen druk gehad,’ miauwde hij kalm en keek de zwart-witte poes vriendelijk aan. Hij wist niet echt wat hij tegen haar moest zeggen. Of hij iets tegen haar moest zeggen. Het was ook niet haar probleem dat hij problemen had. Of ja, de clan. Dit was iets wat hij zelf moest oplossen. ‘Ik moet nog een beetje wennen aan mijn nieuwe rang, maar ik dat zal een kwestie van tijd zijn,’ miauwde hij bemoedigend, waarna hij zijn kop weer op zijn poten legde.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Onderwerp: Re: Rising air ma 10 aug 2020 - 11:19

Silentpaw richtte haar blik algauw weer op van haar poten toen Settleddust tegen haar begon te spreken. Een voorzichtige glimlach kwam om haar snoetje terecht en ze gaf een knikje ten teken dat ze het begreep. Ze kon zich voorstellen dat zijn nieuwe rang veel verantwoordelijkheden met zich meebracht en dat dat ervoor zorgde dat hij overdag moe was. Ze wilde dan ook bijna voorstellen of ze hem weer alleen moest laten toen hij aangaf dat hij inderdaad aan zijn rang moest wennen. “Ik denk dat u het goed gaat doen,” zei ze op een bemoedigende toon tegen hem. “Het is niet omdat u jong bent dat u minder ervaring heeft dan de andere, oudere commanders.” Hoewel Silentpaw over het algemeen best verlegen was, had ze ook zo haar momenten dat ze haar Clanmates een hart onder de riem kon steken en daarbij ook bemoedigend uit de hoek kon komen.

Onderwerp: Re: Rising air zo 16 aug 2020 - 22:30

Settleddust kon niets anders doen dan glimlachen om de apprentice. Het was bijna vertederend. Maar hij was geen Acorndust toen hij deputy was. Hij was de perfecte keuze geweest; oud, sterk, wijs en gedisciplineerd. Hij daarentegen was jong, lerende, wel doelgericht en de drang om zich te bewijzen, maar hij had ook zoveel fouten gemaakt. Maar een ding was zeker, hij zou niet dezelfde fouten weer maken. Hij was Shadowclan door en door en daar zou vanaf nu zijn hart moeten liggen. ‘Er is anders nog zoveel wat ik nog moet leren,’ miauwde hij met een glimlach. Maar de mentor die hij verlangde was er niet. Het was alsof hij en Acornstar op dit moment op een andere golflengte leefden. Hij keek even in de verte, starend tussen de bomen. Dat was nog een probleem dat hij moest oplossen. ‘Maar daar genoeg over, hoe gaat het met je trainingen?’ vroeg hij aan de jonge poes. Ze was nog niet zo ver, maar dat zou vast snel loslopen.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Onderwerp: Re: Rising air