Break your plans

Onderwerp: Break your plans do 27 aug 2020 - 14:24

Fray voelde de harde stenen onder haar poten terwijl ze stevig door trippelde. Haar twee kleurige ogen waren tot spleetjes geknepen terwijl ze voor zich uit staarde. Ze merkte hoe een deel van haar gezicht veld iets waziger was, het scheelde niet veel. Maar het was duidelijk verschil. Een gegrom steeg op vanuit haar keel. Verrekte oog! Ze kon nog prima zien, daar niet van. Maar het stoorde haar. Wat als het erger zou worden? Andere zouden haar als een zwakkeling kunnen gaan zien. Ze wiebelde wat geïrriteerd met haar oren, en stapte door. Het was nou eenmaal zo. Veel kon ze er niet aan veranderen. Ze versnelde haar pas steeds iets, en glipte uiteindelijk een donker steegje in, waar enkel een zwak straaltje zonlicht door heen scheen, precies op een grote glimmende bak tweebeenspul. Ze sprong bovenop de bak die vol met kraaienvoer zat. Hoe noemde ze het ook al weer? Een container? Ze schudde kort haar kop om haar vacht goed te leggen. Het zal wel. Ze ging zitten en sloeg haar gevlekte staart over haar witte poten heen. En gaf een paar korte likken over haar borst heen.

- Certa

Sometimes the hardest thing,
and the right thing,

are the same
•••

Onderwerp: Re: Break your plans do 27 aug 2020 - 14:38

Anderen snapten ook nooit iets van pijn. Sommigen maakten zich zorgen als hun oor al pijn deed maar zij, zij was half haar vacht verloren alleen maar omdat ze wat stoms had gezegd. Ok, de jonge kattin zag er nu wel een pak enger uit, maar het deed gewoon zeer, binnen en buiten. De poes dacht voorlopig drie keer na over wat ze zou zeggen, ze zou er alles aan doen om het slechte te voor komen, ze zou er alles aan doen om haarzelf niet nog meer pijn te doen. De young-one was ondertussen al gedeeltelijk over het vuurtrauma heen, maar Skadi zou echt moeten boeten. Deze gedachte hing al een lange tijd aan haar kop, ze heeft haar proberen te vermijden, ze heeft al vele excuses verzonnen zodat ze niet in haar buurt hoefde te zijn. Maar het hielp niet, hoe meer ze er aan dacht, hoe meer de trauma maar terugkeerde. De bevlekte young-one ging ook maar eens in een donker steegje, ze hield ervan zich te verstoppen in steegjes, even op haar eentje. Maar het bleek al bezet te zijn toen ze een andere young-one op de containerbak zag liggen. Een boze blik verscheen op haar gezicht, haar half-verbrandde staart heen en weer zwiepend. Maar ze zei nog niets. De kattin was niet boos op het feit dat er al iemand anders was in een steegje, ze was gewoon boos op alles momenteel.

Onderwerp: Re: Break your plans do 27 aug 2020 - 16:43

Fray vond het niet erg dat haar oog zo was. Ze was enkel bang dat het erger zou worden. Ja, ze was echt niet de enige die nog maar een goed oog over had. Maar de andere katten hadden het verdiend, en een behoorlijk litteken om mee te pronken. Enkel was zij zo geboren; als een zwakkeling. Al wist ze niet zeker of het haar echt zwakker maakte, voor nu hield ze het als een geheim. Niemand hoefde zich te bemoeien met haar 'probleempjes'. Ze had redelijk relaxed op de container. Ze voelde zich beschermd door de gigantische tweebeen nesten die om haar stonden. De duisternis die het steegje bij zich droeg gaf haar een fijn gevoel. Verbaasd spitste haar oren toen ze zag hoe een andere kat het steegje in kwam, en die herkende ze meteen. Haar vacht was half weg geschroeid en lelijke wonden waren achtergebleven. Het moest Certa zijn. Soepel stond de Fray op, en strekt zich eventjes kort uit. Toen sprong ze van container af op de grond. Met wat vernauwde ogen keek ze de andere young one aan. Ze had eigenlijk helemaal geen zin in andere katten. Ze zat net zo rustig. En de ander leek ook niet bepaald vrolijk op het moment. Maar ze betwijfelde of een kat dat zou zijn als hun halve vacht was afgebrand.

Sometimes the hardest thing,
and the right thing,

are the same
•••

Onderwerp: Re: Break your plans do 27 aug 2020 - 17:48

Ze zag hoe de andere young-one van de container afsprong nadat ze zich even kort had uitgerekt. “Heb ik je gestoord?”, vroeg de bevlekte poes redelijk neutraal, er zat weinig emotie in vergeleken met andere tijden. Maar die tijden waren geschiedenis, dit was het heden. En elke seconde verder was de toekomst. Het voelde zo ver weg maar het was altijd dichtbij, het zat je achterna als een roofdier achter een prooi. En er was geen manier om daar aan te ontsnappen. Ooit was die brand ook de toekomst die ze nooit had kunnen weten op voorhand. En moest je nu zien, ze was net een verbrande toast. BloodClan had zoveel aangeboden en zoveel van haar weggenomen, maar ze had ondertussen deze harde wereld geaccepteerd. Zij was geboren om zo te lijden en zo moest het dan zijn. De jonge kattin keek vervolgens Fray strak aan met haar felle oranje ogen, haar oren naar voor gericht, ze was alert. Ze vroeg zich af de ander zou doen.