At least I'm not having this problem anymore.

Met een zuur gezicht luisterde Timberpaw naar de opdracht die hij had gekregen. “Ik hoop dat Pantherstar me echt zo snel mogelijk een mentor geeft. Wat een tijdverspilling,” mompelde hij onder zijn adem door, maar aan de kille blik van de queen te zien, had ze het gehoord. Hij haalde zijn schouders naar de queen op in een manier alsof hij er ook weinig aan kon doen en draaide haar zijn kont toe, waarna hij het mos pakte dat ze voor hem had klaargelegd en naar de rivier slenterde. Hij negeerde haar uitroep dat hij sneller moest zijn en had het liefst het stukje mos uitgespuugd zodat hij zijn tanden aan haar kon laten zien, maar dan stond er zeker een onderonsje met Pantherstar op de agenda en dat zou niet zijn over zijn wonderbaarlijke prestaties. En dus klemde Timberpaw geïrriteerd zijn kaken op elkaar en liep verder. De rivier kwam in zicht en met een verveeld gezicht begon hij het mos in het water te deppen zodat het zich vol kon zuigen met water. Daarna liep hij terug naar de nursery en herhaalde deze actie met verse stukjes mos, dit een stuk of drie keer. Toen hij voor de vierde keer op en neer wilde lopen, botste hij vol tegen een andere kitten aan en keek met een kalme blik toe hoe de kitten zijn evenwicht verloor. Great. Nu moest hij nog sociaal doen ook. Oh nee. “Sorry, ik had je niet gezien,” waren echter zijn enige woorden en hij overwoog om over het balletje heen te springen en verder te lopen, maar dat was ook weer zo rude. En dus wachtte hij maar tot de pluizenbal iets ging zeggen.

+ @Greykit'