A meeting with the Devil

Op lichte voet gleed Falconpaw langs de lijn die hun territorium afscheidde van dat van rouges. De geur van lavendel prikkelde haar scherpe reukzin, die getraind was om deze planten te vinden, planten die levens redden. Kruiden die ziektes uitbanden. Bloemen die het hol van elke medicijn kat kleurden, geuren die elke collega van de wijze Whisperwind kende. Zuchtend beende de jonge apprentice verder, op zoek naar de schriele, paarse bloem die ze had geroken. Falconpaw voelde de aarde onder haar poten glooien, ze zag dat er bomen verscheen in haar vooruitzicht. Ze voelde dat de structuur van de grond veranderde, niet meer vertrouwelijk en hard gestampt door vele generaties grens patrouilles. Ze moest rouge gebied in. Falconpaw keek geschrokken naar de grond voor haar poten. De adem van tengere poes stokte, haar amberen ogen werden groot. Donkere herinneringen dreven op in haar wezen, gedachten vervuld van bloed, wraak en dood dromden samen in Falconpaws bewustzijn. Poot voor poot sloop ze verder, zich bewust van het mogelijke gevaar. Haar snorharen trilden, met gespitste oren draaide ze haar kop naar elk geluid dat weerklonk. Met de belangstelling voor de dreiging de rondzwierf in dit gebied merkte ze het bosje niet op. Ranke, dof groene sprieten met op de top minuscule paarse bladeren. Een zoete, bedwelmde geur overspoelde haar. Voorzichtig trippelde de kleine leerling naar het lavendelbosje toe. De angstige blik in haar ogen werd vervangen door een kinderlijke nieuwsgierigheid. Zuchtend trok ze aan de dunne steel, smakeloos sap sijpelde tussen de vezels door. Met een scheurend geluid kwam het plantje los. Zorgvuldig legde Falconpaw het op de grond en zette haar tanden opnieuw in een donkere stengel. Ze snoof de kalmerende geuren van bloem op. Tussen het zoet ving ze een andere geur op. Zuur en dood, als kraaienvoer, maar toch zo bekend. Langzaam werd het haar gewaar, Falconpaws sperde geschrokken haar ogen wijd open. Trillend draaide ze zich om, een ijzige rilling trok over haar ruggengraat. De zwarte pels glom in het weinige zonlicht, gele ogen fonkelden en een sluwe glimlach speelde op zijn lippen. Ze stond recht tegenover de reden van haar nachtmerries.

[En Tyki ^^]
[Ik hoop dat je er wat mee kunt .__. ]