[Event] You would not believe your eyes...

Na eventjes met verwondering naar de lichtjes boven het water te hebben gekeken, raakte iets haar schouder aan en keek ze opzij. Oh, blijkbaar was ze naast de Clanleader gaan zitten. Dat was niet helemaal de bedoeling geweest, maar hij leek haar niet weg te willen hebben. Misschien kon ze wel blijven zitten. Wat ongemakkelijk knikte ze naar hem, ergens blij dat hij geen poging leek te doen om te praten. Hard gepraat paste niet bij dit tafereel. Ze zag andere katten met elkaar praten, maar wist niet wat er gezegd werd. Het ging vast en zeker over de vuurvliegjes. Littleghost bewoog even met haar oortjes en keek langs Acornstar omhoog, een vuurvliegje leek te willen gaan landen op zijn oor. De donkere gevlekte poes glimlachte in afwachting.  

Tag: Acornstar

Het lukte maar niet, hoeveel ze ook probeerde! Ze werd er gefrustreerd, dus boos van. Gelukkig had haar papa wel zijn aandacht op haar gevestigd, dat was dan tenminste één pluspunt. Maar ze wilde gewoon zo graag een vuurvliegje vangen! 'Hmm moeilijker dan je dacht lil blue?' hoorde ze de plagende stem van haar papa. Ze wiebelde met haar oortjes en keek naar hem op, een boos gezichtje makend. Ze maakte een 'hmpf' geluidje toen hij haar ook nog is een zetje gaf. 'Probeer eens wat meer te focussen kid, als een dolle dwaas rond springen gaat je nergens brengen gek.' Ze knipperde met haar blauwe oogjes en keek naar hem op. Oh, dus hij wist wel hoe het moest. Ze ging er voor zitten. Is kijken hoe goed hij dat kon. Toch keek ze aandachtig toe hoe de kater in sluiphouding dook en haar tips gaf. Concentratie, tja, dat was soms nog een beetje lastig voor het jonge poesje. Ze leunde wat naar voren toen haar papa dichter bij het vliegje kwam, en uithaalde. Ze schrok best wel toen hij struikelde en voorover vloog, zo het water in! Of nou ja, alleen zijn gezicht. Het was dus allemaal niet zo ernstig en toen ze van de ergste schrik bekomen was, begon ze hard te lachen. Ja ja, super goed gedaan papa! Ze moest zelfs zo hard lachen, dat ze uiteindelijk op de grond viel, rollend van het lachen.

Serpentpaw kwam al snel op haar af met een warm kopje. Chillypaw richtte haar blik op haar vriendin en snorde warm. Oh, ze zag er zo mooi uit, met het vrolijk flikkerende licht van de vuurvliegjes op haar gestreepte vacht en weerkaatsend in haar groene ogen.. De jonge kattin stond even met haar mond vol tanden alvorens ze zich los wist te schudden uit de betovering en haar blik maar weer richtte op de vuurvliegjes, want dat was iets veiliger. "Het zijn vuurvliegjes, zijn ze niet prachtig?", antwoordde ze fluisterend, bijna alsof ze het schouwspel niet wou verpesten met haar stem. Hoewel sommige anderen daar geen probleem mee hadden, want de schaterlach van één van de kittens die voor deze ene keer het camp had mogen verlaten sneed fel door de nacht. Chillypaw keek Bluekit lichtjes geïrriteerd aan, maar kon haar plezier daardoor niet verpest laten worden en al snel keerde de glimlach terug op haar snuitje.

Tag: Serpentpaw (Bluekit word vermeld)

Woorden hoefden hier niet gesproken te worden, dat was wel duidelijk en dat maakte het misschien ook juist wat gemakkelijker dat Littleghost naast hem was komen zitten. Ze leek naar iets te kijken dat boven hem was en ze glimlachte. Hij had geen idee waarom ze dat deed tot hij iets op zijn oor voelde landen en hij kort met zijn oor trok, waardoor de vuurvlieg weer een stukje verder vloog. Hij volgde het met zijn ogen en hield het vast daarop. Hij vond het niet erg dat het op hem geland was, maar het voelde alleen apart aan op zijn oor, waardoor hij automatisch zijn oor had bewogen.

Tag: Littleghost

Settleddust knikte. De clan had dit nodig. Natuurlijk. Maar lang duurde hun momentje niet, want zijn zusje werd onsubtiel geclaimd door Wolfblood. Wolfblood? Vreemd. Hij staarde haar even aan, en hield zijn kaken op elkaar. Wat wilde zij van Pepperpaw. Waren ze vrienden? Wist hij veel met wie ze eigenlijk allemaal omging. Wolfblood was natuurlijk een beetje een aparte, met haar grote bek, maar ze had zich dubbel en dwars bewezen. Maar niet iedereen keek altijd oog en oog met de groot gebekte poes. Maar Pepperpaw leek het prima te vinden, dus knikte hij naar het stel. ‘Doei, Pep. Wolfblood,’ miauwde hij naar de twee toen ze weg werden gehaald. Hij rolde zijn ogen toen ze waren omgedraaid en besloot dan maar in zijn eentje van het momentje te genieten. Starclan, misschien was dat hem wel gegund. Eindelijk een momentje alleen. Vredig keek hij uit over het water waar vuurvliegjes op dansten.

- Settled is weer open

Had de kater nu gezegd dat deze rare dingen mooi waren? Zelf wist ze nog niet goed wat ervan te denken, maar in ieder geval wist ze wel dat het iets was dat ze nog nooit gezien had. "Weet ik niet," Antwoordde ze dan ook. Tenslotte wist ze nog niet wat ze ervan vond. Het was in ieder geval niet lelijk, dus dat was iets, maar het was wel raar dat ze lichtgaven en konden vliegen, want wat voor iets kon dat nu allebei?