Bond

Onderwerp: Bond vr 31 jul 2020 - 11:28

Ze zou haar apprentices vandaag apart trainen. Te beginnen met Lionpaw ’s ochtends en ’s middags Frostpaw. Lionpaw begon richting haar warriorleeftijd te gaan. Daar werd je toch bijna nostalgisch van… Ze had het eerder meegemaakt met Dustspirit. Ze was super trots op hem. Op allemaal eigenlijk. Ook op Lionpaw en Frostpaw. Met Lionpaw had ze onbewust een band opgebouwd. Die band was anders dan de band met Dustspirit en Frostpaw, niet dat de ene sterker was dan de andere. Het was anders. Bij Lionpaw was ze beschermender, al probeerde ze dat niet te laten zien. Moederde ze misschien over haar? Ze wist het zelf ook niet zo goed. Ze hoopte in ieder geval dat het dat niet was, want ze was geen moedertype. Dan ging het vast fout. Ze liet de gedachten van haar afglijden en ging op een boomstronk zitten. Het beloofde een warme dag te worden, maar op dat moment viel het nog mee. Het was flink afgekoeld ’s nachts, waardoor het aangenaam aanvoelde. Prima weer om een wat zwaardere training te doen. Iets waar Lionpaw aan toe was. Er lag een rustige blik in haar felgele ogen terwijl ze op haar wachtte.

[&Lionpaw]

Onderwerp: Re: Bond vr 31 jul 2020 - 22:51

Des te beter dat zij 's ochtends mocht trainen met Eveningglow en Frostpaw pas tegen de avond. Lionpaw was sowieso geen kat die te lang in haar nest bleef liggen. Ze vond het overbodig, en daarbij sloeg de verveling algauw toe. Ze was iemand die graag constant bezig was, al was het maar met iets onnozel klein. Een stilzittend gat kon je haar niet noemen.
Haar amberkleurige ogen droegen een warme gloed, deels door de felle zonnestralen die haar kant opkwamen toen ze haar kopje door de uitgang stak. Algauw volgde de rest van haar lichaam, zich een weg richting haar mentor banende. Het was best gek, hoeveel ze nog altijd op diezelfde jonge Lionpaw leek, maar ook weer niet. In grootte was ze niet veel veranderd, maar onder haar vacht rolden nu verse spieren. Ze was ook iets breder geworden. Een kleine krachtpatser, en dat had ze allemaal te danken aan haar doorzettingsvermogen. Ze was misschien ijdel en naïef, maar ze was nooit met een blinddoek gaan leven. Ze wist dat als ze niets deed, er niets zou gebeuren. Lionpaw werkte hard, en ze wist dan ook dat het derest niet ontging. Echter deed ze het niet om complimenten te krijgen, of om als een hielenlikker benoemd te worden. Ze deed het omdat ze het wou, het leegde haar hoofd. Teveel en te lang nadenken was niet goed voor haar. Ze was een slimme kattin, maar zodra haar hersenen in gang waren geschoten geraakte ze al snel afgeleid door haar warboel aan gedachten. Daarom dat ze zich liever op haar warriortaken focuste en het welzijn van de Clan. Haar persoonlijke leven was iets wat ze liever van zich afsloot. Het was simpelweg te moeilijk en te pijnlijk om over na te denken.
Lionpaw schudde onopvallend haar kopje zodra Eveningglow in zicht verscheen. Time to focus. Een zachte glimlach kwam er vanaf terwijl ze haar mentor een respectvol knikje gaf. "Ik ben er, sorry voor het wachten." miauwde ze, terwijl ze even in het rondkeek en haar schouders semi-gespannen optrok. "Dus, wat gaan we doen vandaag?" vervolgde ze, haar fonkelende amberkleurige blik op de grijs-witte kattin richtende.

Onderwerp: Re: Bond zo 2 aug 2020 - 12:50

Lionpaw bood haar excuses aan, omdat ze had moeten wachten. “Zo lang zit ik hier nog niet.” Wimpelde ze het simpel weg. Als ze er al een tijd had gezeten dan had ze haar inderdaad van repliek gediend. Nu was dat nog niet nodig. De kattin was prima op tijd, niets van te zeggen. Ze kwam overeind en sprong van de boomstronk toen Lionpaw vroeg wat ze gingen doen. “We gaan honing van de bijen stelen. Eens zien of je daar zonder bultenhuid vanaf komt.” Het was zeker niet haar lievelingsplek. Ze vond het er verschrikkelijk, maar het was een goede plek om haar apprentice weer eens goed uit te dagen. “Eerst maar eens kijken of de kust veilig is. Met al die twolegs de laatste tijd in het bos.” Even werd de blik in haar felgele ogen ernstig. Toen zwiepte ze met haar staart dat ze haar moest volgen.

Onderwerp: Re: Bond zo 27 sep 2020 - 11:22

Haar mentor beweerde hier nog niet lang te zitten, waarop de rood-witte poes reageerde met een draai van haar oren en een slag van haar staart. Alsnog vond Lionpaw het niet leuk om de deputy op haar te doen laten wachten. Ze vond het zelf ook niet leuk als haar gezelschap op zich liet wachten. Lionpaw keek terug op toen ze de grijze kattin hoorde praten en kon het niet laten haar goudkleurige ogen te doen vergroten. Honing stelen van de bijen? Wat was dit? Een soort van laatste test? Dat was moeilijker dan andermans territorium ongezien binnensluipen. En wie weet ook een stuk pijnlijker... Een scheve grijns sierde haar gelaat. "Ik neem aan dat jij toch eerst zal voordoen hoe het moet worden gedaan..." lachte ze schaapachtig, haar amberkleurige ogen toch ietwat twijfelend op de oudere kattin richtende. Vervolgens stond ze terug op en keek ze in het rond. De dreiging van twolegs was recent en zeker actueel. Lionpaw had altijd al een gemengd gevoel gehad over de tweebeners, wetende dat haar opa ooit kittypet was geweest. "Ik heb er geen meer gezien." miauwde ze uiteindelijk, eventjes een blik op de deputy werpende.

Onderwerp: Re: Bond ma 28 sep 2020 - 11:14

In haar ooghoek keek ze naar haar apprentice die met een scheve grijns begon dat zij het vast wel voor zou doen. Toch zag ze ook de aarzeling in de ogen van Lionpaw. Waardoor haar harde opmerking uitbleef. Ze draaide haar kop en keek haar aan. “Het is niet zo dat ik je hier zonder tips instuur nee, als je dat bedoeld.” Miauwde ze toen rustig. Toen gaf de andere kattin aan dat ze geen twolegs meer had gezien. “Dat je ze niet ziet, betekend niet dat ze er niet meer zijn. Twolegs zijn meestal vrij luidruchtig en ze laten overal geursporen achter, maar ze zijn helaas ook soms vrij doortrapt. Dat bewijst de verdwijning van Avidclaw en Leafface laatst. Dus kijk altijd verder dan dat je neus lang is, anders kan je jezelf nog wel eens in een vervelende situatie werken. Begrepen Lionpaw?” Ze stopte met lopen toen ze aan de rand van de blooming woods stonden. Even leek er iets chagrijnigs door haar blik heen te schieten, wat ze snel weer probeerde weg te duwen. Het was deze plek, die dat altijd met haar deed… “Goed, jij gaat voor. En let erop. Check alles, ook als je denkt dat alles veilig is, vergeet geen enkel plekje.” Vervolgde ze tegen haar apprentice.