Heart of Ice

Onderwerp: Heart of Ice di 15 sep 2020 - 16:40

Mistynose

Het leven van een queen leek wel regenbogen en zonneschijn, met soms een klein wolkje ervoor maar die waren maar een kleine last. Soms moest het nu eenmaal regenen, dat was hoe het leven werkte. Niet alle dagen kon het lekker zonnig zijn in je leventje. Maar dat was het vandaag wel, de zon straalde mooi aan de hemel terwijl ze bij de uitgang eens goed de lucht in ademde en de zonnestralen voelde op haar vacht. Ze waren erg warm en het deed de queen eens goed. Toen haar groene ogen gleden over het kamp zag ze een witte poes staan, een apprentice. De kattin was niet meer zo goed mee met de namen van de katten rondom haar heen, het leek wel alsof ze al manen onder een rots had geleefd. De kattin trippelde snel naar haar toe en gaf haar een vriendelijk glimlachje. “Hallo”, begroette ze haar vriendelijk. En een gesprekje opdoen met iemand vond ze altijd wel gezellig. Als het maar katten binnen haar clan waren.

+Icepaw

Mother and her lullabies

Elyon

️

::::

Onderwerp: Re: Heart of Ice vr 18 sep 2020 - 14:09

Icepaw richtte haar grijze blik naar de hemel en zag dat het mooi weer zou worden. Hoewel de keren op weinig tenen te tellen was, begon het al iets vaker te regenen dan dat het een paar manen geleden had gedaan. Ze wist dat het niet lang zou duren eer dat een nieuw seizoen zich zou aankondigen en ze wist ook dat het zwaarste seizoen er ook aan zat te komen. Gelukkig had ze tegen dan meer dan de helft van haar training al achter de rug en zou ze tegen dan ook wel weten hoe ze goed moest jagen. Ze zou in elk geval niks minder van zichzelf verwachten. Ze had drie oudere broers die over twee manen al warriors zouden worden en ze wilde niet voor hun onderdoen, niet nu dat zij zoveel voortgang maakten in hun training. Het liefste was ze dan ook elke minuut van de dag bezig met haar training, maar haar mentor had aangegeven dat ze ook eens een rustdag moest hebben en met veel tegenzin had Icepaw geaccepteerd dat dat vandaag was. Haar grijze blik gleed geërgerd door het kamp heen, maar ontspande enigszins toen ze zag dat een warrior haar naderde. Ze herkende de warrior als Mistynose en knikte naar haar. “Hallo,” mompelde ze ook een begroeting naar de kat. Ze herinnerde zich dat ze met Mistynose’s kittens in de nursery had gezeten nog geen maan geleden en wist al ongeveer waar ze het gesprek heen kon sturen. “Hoe gaat het met je kittens?” deed ze dan ook een poging om beleefd te vragen aan de she-cat, haar grijze ogen gefixeerd op de kat naast haar.