Finally Welcome[Hegpoot]

Hedgekit was nu ook een Apprentice. Nee wacht, Hedgepaw! Hedgepaw en Storkpaw. Klonk goed vond ze, beter dan alleen Storkpaw. Even was ze al haar zorgen weer vergeten en stond ze te trappelen om haar vriend te kunnen verwelkomen in de Apprentice Den. Nu konden ze weer tijd samen doorbrengen. Nu kon ze haar belofte echt waar maken. De ceremonie was net voorbij, maar ze verwachtte dat hij eerst een nest zou gaan maken. Blij zat ze in haar eigen nest, vlak bij de uitgang, in afwachting. Misschien leek het een beetje overdreven, maar ze wou hem laten zien dat ze er nu echt voor hem was. Gelukkig had Firesong het goed gevonden. Daar kwam hij. Blij sprong ze op en rende hem tegemoet. ''Hedgepaw! Gefeliciteerd!''natuurlijk had ze hem al gefeliciteerd, maar toen was ze niet de enige geweest. Misschien had hij het niet gehoord ofzo. ''Ik ben zo blij dat we nu samen kunnen trainen''vertelde ze hem opgewonden en vol verwachting. Ook omdat hij ook voor Moor Runner werd getraind, dat was het beste.  

Hij was nu Hedgepaw. Een hele, complete apprentice van Windclan met een mentor. De katten die hij wilde dat ze trots op hem zouden zijn waren er nu niet meer, maar Storkpaw was er nog wel. Ze stond voor de apprentice den te wachten toen hij daarheen was gekomen om een nest te maken. Haar enthousiaste houding maakte hem gelijk wat blijer. Ze kwam op hem afgerend met nog een felicitatie en begon gelijk met praten over hoe ze samen konden trainen nu. “Ja! Zo snel mogelijk!” vertelde hij even enthousiast als haar. Ze zouden nu weer een hele hoop manen met elkaar kunnen doorbrengen en dat maakte hem blij. Hij had hier moeten blijven van zijn opa om voor zijn familie te zorgen en dat zou hij doen. Hij zou een goede apprentice worden en zijn opa trots maken. Trainen met zijn vriendin zou hem daar alleen maar bij kunnen helpen.

Nu kon alles goed komen, nu waren ze weer samen en zouden ze samen blijven. Ze zou hem niet meer verlaten. Nooit meer. Ze was erg blij om te zien dat hij vrolijk was en niet kon wachten tot ze samen zouden gaan trainen, dat gaf haar een erg opgelucht gevoel. Wie weet was het toch niet zo slecht allemaal. Ze moest Firesong maar vlug vragen of Hedgepaw mee mocht met hun, of zijn mentor vragen of zij mee kon. Dan konden ze samen zij aan zij gaan jagen. ''Waar wil je liggen?''vroeg ze nieuwsgierig naar waar Hedgepaw zijn slaapplek ging hebben. Zijzelf sliep meer bij de ingang, maar er was ook nog wat ruimte over meer binnen. Haar maakte het niet uit hoor, geen zorgen, maar misschien wist ze nog een goed plekje voor hem.

Het maakte haar echt niks uit waar hij wou liggen. Wat hij het fijnst vond was natuurlijk het belangrijkst, want ze wou dat hij al het geluk kon hebben wat er was. Wat er nog was. Misschien kon het dan toch nog goed komen ooit. Maar zijn woorden lieten haar wel even oplichten van blijdschap en stiekem wist ze dat ze teleurgesteld zou zijn geweest als hij juist dieper in de den zijn nest wou. ''Goed idee!''reageerde ze, misschien iets te opgewonden. Ze ging voor hem uit naar waar zij lag en zette een poot in haar nest. Waar misschien wat nieuw gras in mocht binnenkort. ''Ik slaap hier''zei ze, alsof dat al niet duidelijk was. Haar gele ogen keken rond, zoekend naar een mooie plek.

Storkpaw liet hem al gelijk haar nest zien, enthousiast na zijn voorstel. Ze vond het een goed idee. Phew, gelukkig maar hoor. Hedgepaw wist niet wat hij zonder zijn beste vriend aan moest. Alles was in zijn korte leventje al overhoop gegooid, maar zij bleef constant. Toen ze bij haar nest aan waren gekomen, vertelde de gevlekte apprentice dat zij daar sliep, voordat ze hem hielp met het zoeken naar een leeg nest in de buurt. Zijn blauwe ogen zochten alle nesten af; sommige waren rommelig en het was duidelijk dat die al in gebruik waren, maar sommige waren ook netjes. Toch zag er geen een echt oud uit. Wat onzeker stapte Hedgepaw op een paar van de nettere nesten af en begon te snuffelen. Als er iemand in sliep zou hun geur er toch zeker wel aan hangen? Na een moment kwam hij er dan eentje tegen die niet in gebruik leek te zijn. "Volgensmij is deze vrij!" riep hij naar Storkpaw toe.

Storkpaw leek haast net zo blij te zijn als hem om een vrij nest te vinden in de oneindige zee van nesten in de apprentice den. Maar hij gokte dat ze net zo graag als hem wilde dat ze een hoop tijd met elkaar konden doorbrengen. Maar wat nu? Hij had nog nooit een nest uitgekozen en eigen gemaakt. “Uh, wat gaan we nu doen?” Vroeg hij Storkpaw dan ook. Ze moest dat vast wel weten toch? Ze was al langer apprentice als hem.

Ze heel blij natuurlijk, want eindelijk was haar beste vriend ook Apprentice en nu konden ze van alles samen met elkaar doen. Nadat dit dilemma opgelost was, vroeg Hedgepaw aan haar wat ze nu gingen doen. Wel euh... Hij moest nog het territorium in en dat was iets wat hij met zijn mentor moest doen. Storkpaw wou dat liever niet afnemen van ze want zoiets was belangrijk. Dus wat konden ze dan doen? Er brandde opeens een lichtje in haar op, toen ze een goed idee kreeg. ''Hey, ik kan je wat sluiptechnieken laten zien die ik al geleerd heb''vertelde ze, al moest ze die technieken zelf ook nog een beetje oefenen. Dan kon hij straks zijn mentor verrassen en had hij al een voorsprong. Nu moest ze toegeven dat ze diep moest nadenken over wat ze geleerd had.

Sluiptechnieken! Hij knikte enthousiast. Natuurlijk wilde hij die al leren! Hij wilde zo goed mogelijk zijn best doen in zijn training en dingen leren met zijn beste maatje kon alleen maar leuk zijn! “Ja! Dat zou echt super gaaf zijn!” Vertelde hij haar met een huge smile. Wat zou ze hem dan allemaal leren? Misschien wel hoe je het beste een konijn kon besluipen; alhoewel, die konden ze op het moment niet echt eten door de twolegs. Misschien dan hoe hij andere prooi moest vangen, alleen moest hij wel toegeven dat hij niet echt wist wat voor andere prooi in hun territorium leefde. Hij was immers nog nooit naar buiten geweest.

Storkpaw kon niet wachten tot ze samen er op uit zouden gaan in het territorium, dan zou ze al haar ontdekte plekjes tonen. En konden ze samen op die grote steen klimmen om over het gebied uit te kijken. Of misschien wel bij de grens bij Riverclan kijken of ze die viseters konden zien, dat leek haar spannend. Ze wou natuurlijk geen gedoe veroorzaken, dus enkel kijken was goed. Hedgepaw was enthousiast over haar idee en ze keek even naar haar poten terwijl ze weer voor zich haalde hoe het moest. "Dit is voor een muis''zei ze toen ze het weer wist en ze zakte door haar voorpoten heen. Zo licht als ze kon begon ze te sluipen, op een denkbeeldige muis af. "Dan moet je heel licht lopen, al weet ik niet meer waarom''legde ze half uit. Het had misschien iets met horen maken, of was het voelen? Ze voelde zich een beetje beschaamd dat ze dat alweer niet meer wist. De tengergebouwde poes kwam weer overeind en keek haar vriend afwachtend aan. Zou hij het begrijpen als zij het uitlegde?

Storkpaw begon haar les met het aan hem laten zien hoe je een muist moest besluipen. Hedgepaw keek aandachtig naar alles wat ze deed en hij probeerde zelf al een beetje een soortgelijke houding aan te nemen terwijl ze uitlegde dat je bij een muis hele lichte stappen moest zetten, al wist ze niet meer waarom. Oh. Uhhh..."Misschien omdat ze zo klein zijn en wij zo groot, dus lijkt het net alsof we stampen?" Stelde hij voor. De bruin met witte kater wist helemaal niet of dat dat wel de echte reden was, maar dat was het eerste waar zijn kopje op was gekomen. Maar dat was alles wat hij er over wilde zeggen, want hij wilde het ook uitproberen! Hedgepaw probeerde weer zo goed nodig dezelfde houding aan te nemen en soortgelijke stappen te nemen. "Doe ik het zo goed?" Vroeg hij zijn vriendin.