8
Actief
| |
|  Onderwerp: 3. Breakfast before workout  vr 14 aug 2020 - 20:04 | |
| Haar maag rommelde. Ze had sinds ze vertrokken was, verjaagd was en Madam had ontmoet nog niet gegeten. Nu was de nieuwe dag al begonnen, een waterige zonnetje schijnend door de wolken die voorspelde dat er slecht weer op komst was. Ze omarmde de storm die lag te woeden, want al dagen- misschien zelfs al weken, was het bloedheet geweest. De kon amper slapen met de hitte en ze bad naar wie dan ook de temperaturen mocht regelen dat het snel koeler zou worden. Zachtjes was de kattin overeind gekomen en gaf de jonge apprentice haar vacht een enkele paar likken om haar verwarde vacht recht te strijken. Hoewel ze nu een rogue was zou ze er niet bijlopen als een zwerver. Snel waste ze haar snuitje nog door haar pootje te likken en deze over haar snoet te halen voor ze de lucht controleerde op prooigeuren. Voor nu rook ze helaas niks, enkel dezelfde vieze geuren van de stad. Hoe kon ze in vrede's naam een muisje weten te vinden als alles naar hondenpis en auto's rook? Hyacinth begon maar met lopen, in de hoop dat met wat ronddwalen ze een prooigeur zou ontdekken.  |
|
Ema
68
Actief
The sun can't shine if the rains don't pass by
| |
| | Onderwerp: Re: 3. Breakfast before workout vr 14 aug 2020 - 20:31 | |
| Na vele katten te ontmoeten, na vele leuke gesprekken, jachten, overnachtingen, … Was hij nu hier beland, in de twoleg place. Een plek gevuld van allerlei walgelijke geuren, maar toch wist de witte rogue een klein muisje te vangen die bijna het riool in wou glippen. De jonge kater pakte het muisje in zijn bek en trippelde nog wat rond, op zoek naar wat privacy om het te eten. Hij hield namelijk niet erg van monsters, twolegs, honden, andere katten, of wat hem ook kon bekijken terwijl hij at. Dan kwam er een soort van rare vibe door zijn aderen heen en dat had de rogue niet zo graag. Een beetje verderop zag de kater een andere kat lopen, eentje die niet veel verschil van leeftijd leek te hebben. Het leek wel of ze opzoek was naar iets, naar iets bijzonders. Of gewoon iets simpels. Op een ietsje kalmer tempo trippelde hij dan naar haar toe, haar bekijkend met een vriendelijke blik. Alhoewel met zijn spraakproblemen en met een muis in zijn bek kon hij niet veel zeggen. Eventjes zette de jonge rogue het muisje neer, haar bekijkend met grote, blauwe vragende ogen. “W-wat d-doe je?” I believe in myself |
|
