A hundred days have made me older

Tidekit geeuwde even een langgerekte geeuw. Ze smakte lichtjes met haar mondje en met halfopen kittenblauwe oogjes keek ze de nursery rond. Het was rustig - het was dan ook nog donker buiten. Ze had al opgemerkt dat het vaak heel kalm was als het donker was, en drukker als het licht was. Het verschil tussen de nacht en de dag, was haar eens verteld geweest. Hoewel ze moe was, wou ze eigenlijk niet echt slapen. Een deel van haar wou graag proberen uit het nest te kruipen en dingen te ontdekken, maar dat durfde ze eigenlijk niet zo goed. Misschien als Dimkit wakker was en mee kon gaan, hm.

+Sunkit eerst

Tidekit schrok heel hard toen ineens iemand anders bij in haar nest sprong. Ze krulde zich op en wierp een bijna angstige blik op de vreemde kitten. Ze leek wat jonger dan haar, maar Tidekit herkende haar nog niet. Dat zou nog wel komen. Maar ze wist niet of ze helemaal blij was dat het poesje tussen haar en haar zusje was komen te liggen. Met onhandige pootjes gaf ze het rosse poesje een zacht duwtje, al haalde dat waarschijnlijk niet zo veel uit. Een lichte frons lag op haar snuitje. Ze antwoordde niet op de hallo, had geen zin om moeite te doen om haar mond het woord te laten vormen. Dat was altijd veel meer moeite dan het leek bij een ander, en ze wou de vreemdelinge eigenlijk niet al te veel aanmoedigen.

De andere kitten begon te roepen om haar moeder. Oh, maar dat kon Tidekit ook. Nu ja, ongeveer. Ze opende haar bekje en piepte, luid - luider dan ze ooit al gedaan had, waarschijnlijk. Maar het was een woordeloze piep, want ze focuste op volume, om luider te zijn dan het rosse poesje dat nog steeds naast haar in het nest lag. En het was dat ze niet sterk genoeg was om haar eruit te gooien, want anders had ze dat gedaan hoor. Dit was haar nest, van haar en haar zusje, niet van iemand anders! Dus scheer je weg!!

Sunkit maakte zich kleiner, maar ging niet weg. Waarom ging ze niet weg? Ze wou haar niet in haar nest, was dat nog niet duidelijk misschien?! Het iets jongere poesje mauwde iets, maar Tidekit hoorde het niet doorheen haar eigen felle gepiep. Nee, weg, weg, weg! Ze wou dat ze het kon uitdrukken in woorden, dat haar stem meer kon dan heel luid piepen. Maar ze had gehoopt dat Sunkit slimmer zou zijn, dat ze de hint wel gesnapt zou hebben! Maar om er nog wat extra kracht bij te zetten, gebruikte Tidekit haar lompe voorpootjes om halvelings op de ander te slaan. Er zat geen extra kracht in en de helft van de tijd sloeg ze mis, maar ze probeerde. Weg, ga weg, uit het nest!

Waarom ging ze niet gewoon het nest uit, hoe moeilijk kon het zijn?! Ze was er toch ook gewoon ingeklommen! Het kleine poesje piepte zielig dat ze moest stoppen. Maar Tidekit zou niet de eerste zijn die opgaf, dat had ze nu al besloten. "E-e.. E-wuit!", piepte ze boos, haar stem hoog en luid en piepend. Uit het nest, en dan zou ze maar stoppen met roepen en slaan. Zo simpel was het!

Yay, uiteindelijk leek Sunkit het te snappen! Het kleine poesje deed een paar pogingen, maar tuimelde uiteindelijk haar nest uit. Tidekit glimlachte even breed terwijl ze over de rand van het nest keek. Nu was haar nest weer van haar en van haar zusje, en niet van één of andere willekeurige kitten die zo nodig bij haar moest kruipen. Maar toen mauwde Sunkit dat zij niet leuk was en dat deed toch wel pijn. Haar glimlach vervaagde in een pruillip. Ze was.. Niet leuk? Maar.. Maar.. Tidekit kon er niet echt iets tegen in brengen. Ze voelde traantjes haar oogjes vullen maar wreef ze met boze onhandige pootjes weg. "Neee, jij ... ssh.. shhh.. shtom!", antwoordde ze bozig. Nee, Tidekit was niet het probleem - maar Sunkit wel! Hmpf.

Sunkit gaf ook niet op. Voor een momentje keek Tidekit haar gewoon aan met boze fronsende kittenblauwe oogjes, maar toen draaide ze haar kopje demonstratief weg. Nee, ze had geen zin meer om nog meer energie te verspillen aan het iets jongere poesje. Haar keel deed pijn van te gillen en ze had er hoofdpijn van gekregen ook. En Sunkit was stom, dat hadden ze duidelijk gemaakt - meer discussie zou dat punt niet veranderen. Hmpf. Ze zou dit moment blijven onthouden. Sunkit zou nooit nog een vriendin van haar worden, punt!