pluimvee
44
Actief
"When they catch you, they will kill you,
but first they must catch you"
| |
|  Onderwerp: pondering  wo 30 dec 2020 - 20:37 | |
|
Ze mochten niet naar buiten. Vaak genoeg had ze het gevraagd, tot op het punt dat enkel haar stille blikken al een 'nee' van de cave guards opleverden. En waarom? Omdat het gevaarlijk was. Dat begreep ze niet. Volgens haar moeder liepen buiten wezens rond zoals in haar verhalen, die katten zagen als iets hinderlijks, en soms zelfs als prooi. Toch keek ze iedere keer te als guards en hunters vertrokken, en iedere keer keerden ze weer terug. Nooit was nog een gegrepen door de monster en gevaren waar ze van hoorde, dus waarom moest ze wachten? Verlangend zat een eindje van de ingang verwijderd, starend naar het grote onbekende van de buitenwereld.
&Courage
 F A W N what doesn't kill me
better r u n |
|
Bunny
41
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: pondering do 4 feb 2021 - 12:22 | |
| Courage wandelde met grote pootstappen op zijn zusje af en plofte naast haar neer met een glimlachje op zijn snuit. Even keek hij haar aan, maar al snel gleed zijn lichtgroene blik naar de buitenwereld die ze vanop hun veilige plaatste in de grot konden zien. Courage keek ergens wel ernaar uit om naar buiten te mogen, om de pracht van de wereld te ontdekken. Maar een even groot deel van hem was doodsbang. De wereld was toch nog best eng! Maar Courage was een optimist. Hij zou een geweldige mentor krijgen die hem alle mooie dingen zou tonen en hem veilig zou houden van alle minder mooie dingen, dat wist hij zeker. "Mooi hé?", mauwde hij na een korte stilte, zijn blikje weer op Fawn gericht als om te zien wat haar reactie was bij het zien van de wereld.
|
|
pluimvee
44
Actief
"When they catch you, they will kill you,
but first they must catch you"
| |
| | Onderwerp: Re: pondering za 20 feb 2021 - 1:44 | |
|
Courage was anders. Als Fawn een toeschouwer was, was hij degene op wie de spotligts stonden. Als hij binnen kwam, wist je dat voordat je zintuigen dat deden. Dan vulde de kamer zich met leven en licht. Soms was dat vermoeiend, maar aan de andere kant zou Fawn dat ook voor zichzelf willen. Men hoefde haar niet toe te glimlachen, alleen maar naar haar te kijken. Maar wanneer ze naast Courage zat, voelde ze zich alleen de schaduw van een veel grotere, sterkere kater. "Ja." haar blik vond de zijne, haar grote groene ogen even ontdaan van emotie als altijd. "Ik moet daar heen,"
F A W N what doesn't kill me
better r u n |
|
