Warm sun and lying comfortably.

Ach, wat wat het toch een rotzooitje allemaal. Bloodclan die besloten had om Shadowclan in te trekken, giftige konijnen en wat al dan niet. Het waren weer donkere tijden en helaas betekende dat maar weinig plezier. Dat was juist wat je nodig had in deze tijden, wat je moest koesteren. Even lachen. Wel, geen zorgen hoor. Hij zou wel voor een lachje zorgen hier en daar. Hadden ze weer even wat plezier in dit zielige bestaan van ze. Sommigen zouden hem dom noemen, ongevoelig zelfs. Respectloos? Hij had het wel eens gehoord, had meer dan genoeg woorden naar zijn kop geslingerd gekregen. Gaf niks, dat hoorde er nou eenmaal bij. Nu moest hij wel even de brave Warrior spelen en wat te eten vangen voor zijn lieve clan. Geen konijnen hoor, al was dat geen verschil met meestal. Zag hij er nou uit als iemand die zich ging inspannen voor zo'n renbeest? Nee, niet bepaald. Kon prooi zich niet gewoon overgeven? Was veel gemakkelijker dan dat gesluip, gehol en gespring. Helaas, zo had Starclan het niet bedacht. Tijdens zijn wandeling kwam een geur hem tegemoet vanaf de Sunning Rocks. Hun geliefde Sunning Rocks. Of Riverclan geliefde Sunning Rocks? Als het aan die visvreters lag wel. Ze hadden pech helaas. Warme rotsen in de zon. Heerlijk om op te liggen. Die jacht kon wel even wachten. De prooi liep niet weg. De rotsen ook niet, maar de zon wel. Wel, niet weglopen dan. Gewoon door de lucht bewegen heel langzaam en dan weer verdwijnen. Richting was aangepast en nu liep Smouldertongue naar de Sunning Rocks. Een stem sprak hem tegemoet. Leafface, zijn neef. Smouldertongue sprong op de eerste rots. ''Nee, helaas. Iemand's grote lichaam houdt ze allemaal bezet. Hoe is het mogelijk?''sarcasme was een specialiteit van hem. Het was een duidelijk grap, meeste van zijn zinnen waren grappen. Als hij eens geen grap maakte was dat lekker verwarrend voor de anderen.

En ze zeiden dat hij kon overdrijven? Nou, zijn neefjelief was er duidelijk ook een ster in. Het feit dat de andere zich uitstrekte om zoveel mogelijk ruimte op zijn steen in te nemen maakte natuurlijk weinig uit. Smouldertongue had nog meer dan genoeg plek om van de opgewarmde rotsen te genieten. ''Kijk maar uit''zei hij toen de andere deed alsof hij kromp door de zon. ''Anders eet ik je straks nog op, als je zo klein bent als een muis''. Leafface kon maar beter ophouden met krimpen dan, wat straks landde hij nog op de prooistapel als iemand hem aanzag voor een bijzondere gekleurde muis. Smouldertongue installeerde zich op de rots en rolde zich op,de zon warm op zijn vacht. Newleaf was alweer bijna afgelopen, je kon je afvragen wat Greenleaf zou brengen, maar zo'n kat was hij niet. Hij zou wel zien. Natuurlijk, hij was het met iedereen eens dat de Bloodclan hun woud uit moest verdwijnen, Shadowclan weer tot hun zinnen zou komen en hoopte dat er niet meer vergiftigde prooi op zou duiken. Alleen was hij niet degene die dat allemaal ging oplossen.

Dat hij zou winnen had hij niet anders verwacht, tenslotte was hij wel de kampioen hierin. Zijn woorden waren zo vlug als stekende wespen, geen secondes nodig om er over na te denken. Het was een talent wat hij nou eenmaal bezat. Neef had zijn verstand teruggekregen en besloot dat de zon hem toch echt niet kon krimpen, wel dacht hij nog even na over het muis zijn. 'Als ik zo groot als een muis zou worden, zou ik dom zijn om in het woud te blijven.'. Smouldertongue draaide zich op zijn zij, zodat hij Leafface kant op keek. ''Ik denk dat er weinig plekken zijn waar muizen veilig genoeg zijn''merkte hij op. Natuurlijk, hier in het bos was het al een groot gevaar buiten hun holletjes, maar als muis was dat gevaar vast overal. Ook in Twoleg Place, want die Kittypets mochten dan vooral luilakken zijn die eten kregen van hun tweebeners, hij had wel eens gehoord dat ook zij wel eens een muisje vingen. Daarnaast zat die Bloodclan ook nog daar, hoewel die arme muisjes daar waarschijnlijk eventjes minder last van hadden.

Wat was het met katten, dat ze als hij wou slapen besloten een hele uiteenzetting te doen? Ook Leafface begon te vertellen over grote slangen, die bestonden blijkbaar. Hij had ze nooit gezien en hij was het ook niet van plan. Mocht hij iets tegenkomen wat hij zou ervaren als grote slang, dan maakte hij rechtsomkeert. Liever dacht hij er ook niet aan. Slangen waren al erg genoeg in de maat waarin hij ze meestal zag. Al was dat gif het ergste, dan maakte die grootte ook maar weinig uit. ''Denk er dan niet over na''zei hij simpel. Kijk, zo doe je dat. Ben je ergens bang voor, denk er gewoon niet over na. ''Tenzij je graag nachtmerries wilt hebben''voegde hij eraan toe, want misschien hield Leafface daar wel van. In dat geval zou Smouldertongue hem niet tegenhouden.