Forever

Everkit zat in een hoekje van het camp met de avondzon op haar vacht. Ze liet de warmte zich verwarmen; met gesloten ogen zag ze enkel nog vuur. De kracht van de zon die op hen allen scheen, of voor zover iedereen zich in haar licht durfde zetten in ieder geval. Sommigen leken bang van het vuur, alsof de zon naar beneden zou komen en hen zou verzwelgen. Maar Everkit vond dat eigenlijk niet eens zo'n enge gedachte. Ze kon zich enkel inbeelden hoe geweldig warm het zou zijn in haar omhelzing. Daar zou ze nooit nog kou moeten lijden.

+Juniperpaw eerst

Ze had weer een training achter de rug en als ze heel eerlijk was vond ze dat het wel aardig goed ging. Toch wilde ze een ding nog steeds heel graag doen en dat was het klimmen in de bomen, maar haar mentor bleef zeggen dat ze er eigenlijk nog te jong voor was. Toch als dit nog veel langer zou duren, dan zou ze het mogelijk zelf eens uitproberen. Ze merkte een kat op die in de avondzon zat en stiekem wilde ze er eigenlijk wel bij gaan zitten. Tenslotte was het een plek waar je misschien nog wat warmte kon krijgen in deze tijd waar het kouder aan het worden was. Ze liep dan ook naar de kat toe en ging er naast zitten, maar zei nog niks.

Everkit spitste haar grote oortjes toen pootstappen klonken. Ze opende één van haar oogjes en keek even opzij, waar ze Juniperpaw zag liggen. Maar ze zei niets. Dat was raar. De meeste katten probeerden op zijn minst een gesprek aan te knopen, ook al moesten ze allemaal vast wel weten dat ze amper sprak. Maar deze kat reageerde anders, raar. Hm. Everkit besloot haar geluk echter niet te hard op de proef te stellen en sloot haar diepblauwe ogen weer, waarop opnieuw het vuur voor haar netvlies speelde. Zachtjes snorde ze bij de warmte die dat bracht - heel zachtjes maar. Het zou gemist kunnen worden voor de pootstapjes van een mier.

Ze kon de blik van de kitten op haar vacht voelen en liet daarom haar blik op de ander vallen. Was er iets raars dat ze had gedaan, want de kitten leek haar toch wel wat verward aan te kijken. Of ze moest het mis hebben. "Heb ik iets verkeerd gedaan?" Vroeg ze dan ook aan de kitten, misschien wilde ze wel helemaal niet dat ze bij haar kwam liggen. Dan kon ze altijd verplaatsen als dat echt het geval was.