We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: Dreaming of tomorrow zo 13 sep 2020 - 23:26
Lag het aan haar of leek Palekit juist enkel zwakker te worden in plaats van sterker? Ze had zo gehoopt dat het mee zou vallen en het zou blijken dat de jongste van de drie toch sterker was. Enkel tot nu was die hoop niet echt bevestigd en ze moest gewoon dat zwakke ding zien en er niets tegen kunnen doen. Ze had maar drie kittens, maar toch zag ze dat Palekit vaak weg wat geduwd van de melk. Soms probeerde ze in te grijpen en maakte ze weer ruimte voor de witte kitten, alleen misschien deed ze dat niet te vaak. Maar ze had drie kittens, er waren Queens met meer en daar hadden ze allemaal genoeg melk. Dus waarom zouden haar kittens niet genoeg hebben? Nee, ze wist zeker dat het niks met dat te maken. Palekit was gewoon zwak en dat ze zal waarschijnlijk altijd blijven, net zoals haar. Een lichte zucht verliet haar lippen toen ze haar kop op haar poten neerlegde. Zo teleurgesteld.
Onderwerp: Re: Dreaming of tomorrow zo 20 sep 2020 - 16:37
walk in the light
Het leek erop dat haar mama niet altijd door had dat haar twee sterkere nestgenoten haar niet voldoende lieten drinken. Ze had honger, had meer van de melk nodig die haar aan kon laten sterken, maar er was niks meer. Onvoldoende om haar dorst en honger te lessen, onvoldoende om haar tevreden te stellen. Echter kon de jonge kitten haar onvrede niet uitten, ze had geen woorden, geen stem en behalve het feit dat ze zichtbaar zwakker werd en haar buikje nooit geheel rond was, was er niks te merken. Palekit had simpelweg geen energie om te blijven vechten. Haar mama deed het ook niet voor haar, soms maakte ze plaats en kreeg ze een iets betere voeding, maar zelfs dan was het te weinig voor de kitten om haar achterstand in te halen. Onhandig probeerde de kitten nog wat te drinken, zwak en duidelijk vermoeid. Wellicht moest ze gewoon opgeven en gaan slapen zoals de twee andere kittens en hopen dat er later op de dag meer was voor haar.
Onderwerp: Re: Dreaming of tomorrow do 24 sep 2020 - 21:18
Ze voelde een lichte beweging en keek opzij om het scharminkel van het nest te zien drinken. Of in elk geval probeerde ze te drinken, alleen was het niet duidelijk voor Littleghost of het ook echt lukte. Ze was waarschijnlijk gewoon te zwak, dus waarom bleef ze zo doorvechten? Ze bewoog niet zoveel als Aspenkit en Outkit, ze was stil. Littleghost had de piepjes van de andere twee gehoord, voor zover ze die opving. Alleen uit Palekit leek nooit iets te komen en Littleghost maakte zich zorgen om hoe erg ze hetzelfde waren. Geen stem. Ze wist niks meer van haar eerste dagen als kitten, maar wel van de rest. Hoe ouder ze toen was, hoe verser de herinnering. De zwakste van het nest, vernoemd naar haar kleine postuur. Geen stem om haar moeders aandacht te krijgen en het duurde ook niet lang voordat ze doorhadden dat er iets mis met haar oren was. En toch, ze had het overleeft. Ze leefde nog. Alleen dacht ze niet zo zwak te zijn geweest als...haar
Het was vermoeiend, bewegen zonder echt energie te hebben. Elke ademhaling was moeizaam, maar nog steeds krachtig en gezond. Echter was duidelijk dat ze het niet lang in dit nest zou redden. Tussen haar broer en zus die zoveel krachtiger waren en veel beter gevoed werden. De jonge kitten vocht een verliezende wedstrijd, een wedstrijd om haar leven. Ze kon niet eeuwig door blijven gaan maar het was haar tijd nog niet. Starclan zou haar nog niet halen, ze had nog een toekomst mits haar moeder of vader op tijd in zou grijpen. Ze was nog een onschuldig leven, een die ooit wellicht wat zou kunnen betekenen voor de Clan. Haar oogjes nog gesloten, haar vacht nog dun en haar oortjes nog dicht, want zo jong was de kleine kitten nog. Ze zou knap worden, krachtig en mooi, als ze de kans kreeg, als ze meer voeding kreeg en zich kon ontpoppen tot een sterkere kitten. Ze zou wellicht nooit hard kunnen praten maar er was nog hoop, een sprankje hoop dat wellicht kon gaan branden. Toe dan mama, geef mij de kans. Als ze had kunnen praten, misschien had de kitten er dan om gesmeekt. Een kans om te mogen leven, te blijven leven.
Onderwerp: Dreaming of tomorrow 
zo 13 sep 2020 - 23:26
