Mist? No clouds that walk on earth!

Het was net beginnen met schemeren toen het zwarte jong wakker werd. Hij geeuwde eventjes en rekte zich uit na uit het nest geklommen te zijn. Zijn heldere blauwe oogjes scande de slapende Queens. Maar dat was nog niet alles. Er hing een witte waas bij de ingang van de nursery. Het sijpelde voorzichtig naar binnen als water. Rapid sloop met overdreven passen en wiebelkont naar de ingang en opende zijn bekje. Dat had hij al van de apprentisen geleerd om beter geuren te kunnen ruiken. Maar het witte waterige spul rook enkel naar water. Met een behoedzame op getilde voor poot tikte Rapidkit richting de massa. Eigenlijk verwachte de kitten dat hij weerstand zou krijgen, maar het zwarte katertje sloeg dwars door de substantie heen. Zo snel als zijn zwarte voorpoot er naar toe was gegaan ging zijn pootje eens zo snel weer terug. Wat als Rapid erin vast kwam te zitten? Nee dat kon hij niet hebben. Zijn blik gleed weer terug de nursery in, maar wie kon hem helpen te ontrafelen wat hier gebeurde?

@Oakkit

Mist? No clouds that walk on earth! Rapidos

My Mood when you disrespect me:

De bruine kit kon niet slapen. Het was zo warm tijdens de schemering in greenleaf, en daar kon hij niet goed tegen. Zijn diep-bruine ogen zagen een zwarte kitten die in een witte, naar water-ruikende substantie stond. De kleine tabby kater zette zich recht en trippelde er heen met zijn staartje zwiepend, heen en weer. Natuurlijk had hij zelf van de andere kittens en van zijn moeder geleerd dat het ongevaarlijke mist was. “Hey, wat sta je te doen in die mist?”, vroeg de kitten daarna op een nieuwsgierige toon.

Sometimes when things are falling apart
Mist? No clouds that walk on earth! Coak0210

They may actually be falling into place

Het witte spul dreef steeds verder de Nursery binnen. Oh Shit! Nu dreef het rond zijn poten! Rapidkit begon met alle poten te gelijk trappelen, maar het naar water ruikende ding kroop steeds verder. Opeen klonk een van de andere kittens stemmen op en stopte Rapid met rond trappelen. 'Mist? Wat is mist?' reageerde hij met een wedervraag. Wat hij aan het doen was, was toch duidelijk? Hij probeerde de andere te redden van dit alles verzwelgende witte substantie. Met een paar sprongen was het jong uit de mist en liep hij richting Oakkit die zeker 1 maan ouder dan dan hem. 'Straks eet het iedereen op? Ik wilde het weer naar buiten jagen zoals het een goede warrior beaamd!' piepte Rapid dapper en zag de mist weer dichterbij komen en begon er weer met een wapperende voorpoot er naar te slaan.

My Mood when you disrespect me:

De andere vroeg al meteen wat mist was en zag hoe hij met zijn poten in alle kanten zat te zwieren om het weg te krijgen. “Mist is dat witte spul dat je probeert weg te jagen”, zei de bruine tabby kitten en vervolgde. “Het zijn wolkjes, maar dan op land! Ze doen niets!”. Zijn blije toon leek wel te weerkaatsen op de mist. De kleine kater trippelde er naartoe en bleef gewoon staan, om aan te tonen dat het niets deed.

Sometimes when things are falling apart
Mist? No clouds that walk on earth! Coak0210

They may actually be falling into place

Dus mist waren wolken die dan over de aarde verschoven. Hm dat was interessant. Rapidkit stopte met ernaar te slaan en keek toe hoe Oakkit erin kwam staan. Bij Starclan hij had gelijk! Wel was het koel en kreeg je er natte poten van. Toen schoot hem iets te binnen. 'Dus de mist doet echt niets? Maar als de wolken beneden zijn, zijn de Starclan katten dat dan ook?' Vroeg het zwarte jong, maar vast aan de verkeerde. Hier zou Routnose en Falconpaw vast meer van weten dan Oakkit.

My Mood when you disrespect me:

Oef. Over StarClan wist hij niet veel, maar er zit star in hun naam. Dus waarschijnlijk zaten ze in de sterren, niet in de wolken. “Ik denk dat StarClan eerder in de sterren zit, maar ik ben niet de expert hierin”, antwoorde de bruine kitten. Maar hij wist wel dat de mist zachte wolken waren die liepen op het land. En dat ze er niet bang voor hoefden te zijn. Zijn bruine ogen waren gericht naar de jongere, zwarte kitten terwijl hij dat in gedachten had.

Sometimes when things are falling apart
Mist? No clouds that walk on earth! Coak0210

They may actually be falling into place

Okay dus Starclan zat meer in de sterren dacht Oakkit. Rapid keek zijn nest genoot ven met een scheve kop aan. Het was iets dat zijn jonge brein nog niet goed genoeg kon verwerken. 'Okay, maar ik loop wel in de wolken!' riep Rapid kit en sprong naar voren en begon rond te paraderen. Eigenlijk was het best wel leuk. Maar het was best wel nat om zo door de mist heen te lopen. 'Buiten is de mist wel erg hoog niet?' Mauwde het zwarte jong toen hij naar buiten keek. Het was net alsof het kamp af gesneden was van de Nursery... of anders om.

My Mood when you disrespect me:

De ene kit keek naar buiten, en hij ging naast hem staan. Hij snorde even en zijn bruine ogen keken naar de mist die wat hoger hing dan daarbinnen. “De mist is zeer speciaal”, piepte de bruine tabby kit bewonderend. Het maakte je nat, het waren wolken die doorzichtig waren en vlogen op de grond, op sommige plekken waren ze hoger of lager. De mist was zeer speciaal. Soms niet echt fijn. Soms dik of dun, en zo veel meer. Het zou altijd een speciaal iets voor hem blijven.

Sometimes when things are falling apart
Mist? No clouds that walk on earth! Coak0210

They may actually be falling into place

Oakkit kwam naast het zwarte jong staan en zei dat de mist zeer speciaal was. Rapidkit keek hem met grote bewonderende ogen aan. Wat wist Oak veel zeg. 'Wow, werkelijk? Wat gebeurd er als je er naar hapt?' vroeg de kitten enthousiast en hij wilde het al uit proberen, maar bedacht zich net op tijd. Wat als het niet gezond was om in deze wolken te happen?

My Mood when you disrespect me:

De zwarte kit vroeg wat er zou gebeuren als je naar de mist zou toe happen. “Maar één manier om dat uit te vinden”, zei hij, zichzelf uitdagend waarbij hij al meteen de mist hapte. “Het smaakt… Nat”, vervolgde de kleine bruine kater en richtte zijn amberen ogen naar de ander, tastend wat hij voelde in z’n mond maar het was al snel gesmolten. Niet erg lekker.

Sometimes when things are falling apart
Mist? No clouds that walk on earth! Coak0210

They may actually be falling into place

Maar één manier he? Het zag er best vreemd uit toen Oakkit in de mist hapte, maar het smaakte nat??? Rapidkit keek het bruine katertje even aan, maar hapte toen zelf erin. 'Hm... het smaakt net alsof je water van een mosbal drinkt.' miauwde Rapid en keek eerst nog even haar nestgenootje aan voor hij naar voren sprong. 'Laten we verstoppertje spelen. Jij mag mij gaan zoeken' riep de zwarte kater en schoot door de mist weg.

My Mood when you disrespect me:

De zwarte kitten zei dat het naar water van een mossbal smaakte. “Betere beschrijving dan ik”, giechelde de bruine tabby kit even, waarna de ander zei dat hij hem mocht zoeken in de mist, en daar dook hij al weg. Het enigste wat de kleine kater kon zien was een zwarte blur in de mist. Snel trippelde hij er achter aan en tikte in de zijkant van zijn vacht met zijn roze neus. “Ik heb je gevonden!”. De mist was ook niet de beste verstopplek die er was.

Sometimes when things are falling apart
Mist? No clouds that walk on earth! Coak0210

They may actually be falling into place

Hij was nog niet ver genoeg verstopt waarschijnlijk. Rapidkit werd al snel gevonden. Zijn snuitje kwam omhoog, maar toch kon hij Oakkit niet zo goed zien als in de nursery. 'Wow, ik zie je haast niet!' riep het zwarte katertje. Zouden de andere zo wel kunnen jagen? Voorzichtig probeerde Rapid de geur van de prooi stapel te ruiken, maar rook niets dan water. Nu probeerde hij de nursery te vinden, maar opnieuw kreeg hij enkel de geur van de mist in zijn neusgaten binnen. 'Euhm... weet jij de weg terug?' vroeg de kitten aan Oakkit hij wilde weer naar binnen de mist was helemaal niet leuk als je niet wist waar je was.

My Mood when you disrespect me:

De mist was dik en het waren net echt pluizige wolken op land. Nu waren ze allebei verdwaald in dit ondoorzienbare substantie en ook hij wist de weg niet terug. “Nee”, gaf de bruine kitten teleurgesteld toe, niet in de andere kitten, maar in zichzelf. Want hij heeft ze allebei in de mist geleid en nu wisten ze de weg er niet meer uit, straks zaten ze nog voor altijd vast. Zijn staartje zwiepte heen en weer en hij keek haastig rond, hij kon amper wat zien, enkel het zwarte vachtje van Rapidkit. Maar de kleine kater zou niet zo snel opgeven, hij voelde zich altijd wel sterk, en zo lang ze niet opgaven zouden ze de weg wel terug vinden. Voorzichtig stapte hij wat naar achteren en botste al tegen een muur. Nog wat naar links en daar was de ingang al. Yes! "Stap naar achteren!"

Sometimes when things are falling apart
Mist? No clouds that walk on earth! Coak0210

They may actually be falling into place

Oh Starclan ook Oakkit wist niet wat te doen, maar opeens was deze weg en stond Rapidkit helemaal alleen omringd door de laag hangende bewolking. Was deze mist dan werkelijk geen gevaar? Of... de stem van Oakkit klonk op vanachter hen en zei dat de kitten achteruit moest stappen. Rapid deed niet één stap achter uit, maar heel veel en schoot achteruit waardoor hij hard met zijn achterwerk tegen de muur van de Nursery aan botsten, of waren ze ergens anders? "Oakkit? Waar ben je ik zie enkel de mist!' piepte De zwarte kitten onzeker.

My Mood when you disrespect me:

De bruine kitten stapte voorzichtig, terwijl hij leunde op de nursery muur, naar de ingang. “Ik ben bij de ingang!”, piepte de kleine kater luid zodat hij zeker wist dat Rapidkit hem zou kunnen horen. Natuurlijk zag hij niets in de mist en kon daarmee niet vertellen aan de zwarte kit waar die heen moest, en hij wilde ook niet terug verdwalen, dus het was hem op zijn eentje. “Als je tegen een muurtje staat, kruip dan naar links of naar rechts en probeer te ondervinden waar je bent!”. Hij probeerde toch te helpen, met alle knowledge die hij had.

Sometimes when things are falling apart
Mist? No clouds that walk on earth! Coak0210

They may actually be falling into place

Wolken waren maar niets, ze waren helemaal niet leuk. Ze blokkeerde je zicht en maakte je helemaal nat tot op je huid. Rapidkit bromde zacht richting de mist, maar ving nog wel op wat Oakkit zei. Hij moest dus naar links of rechts... Onzeker keek hij even waar het stem geluid van zijn clan genoot vandaan kwam, maar door de mist leek die wel overal vandaan te komen. De zwarte kitten deed een stap opzij, maar stapte direct weer terug, wat als hij nu verkeerd liep. 'Wat als ik nu bij een andere den kom?' riep Rapid vragend en begon steeds bozer op de mist te worden, want eerst na de eerste onzekerheid had de mist nog leuk geleken, maar dat was helemaal niet leuk! Rapidkit koos toch voor een kant, maar liep juist weg bij Oakkit dan dat hij dichterbij kwam.

My Mood when you disrespect me:

De bruine kitten kon niet zien wat de ander deed, kon alleen horen wat zijn stem naar hem riep. Dit was een moeilijke situatie, een moeilijk moment. Maar ze moesten er doorheen komen. “Volg mijn stem Rapid!”, piepte hij luidkeels, proberend duidelijk te maken dat hij niet overal in de mist was en enkel op één plek. “Hierheen!”. Hij was niet eens zeker of de kitten zijn stem wel volgde, misschien ging hij totaal de andere kant op. Of misschien belandde hij inderdaad in een andere den. Mist was geen pretje, en het was zijn schuld nu ook, het voelde niet goed aan. De bruine tabby moest het daarmee ook rechtzetten, maar hij wist niet hoe.

Sometimes when things are falling apart
Mist? No clouds that walk on earth! Coak0210

They may actually be falling into place

De stem van zijn medekitten volgen... Ja vast, dat ging het niet worden, maar toch leek er een shifting in de toon te komen hoe verder Rapidkit de kant op sloop die hij genomen had. De stem van Oakkit leek dunner geworden, maar wat kon hij daar nou van weten, De mist leek alles op te slokken zelfs hem! Voor het eerst begon er iets van binnen te prikkelen een gevoel dat het zwarte jong nog nooit gevoeld had tot nu toe. Zijn poten leken even te bevriezen en alles om hem heen was wist en kolkte zachtjes om zijn nat geworden lijfje. Het was koud en Rapidkit begon bang te worden, bang dat Starclan het hele kamp op liet lossen en hem helemaal in zijn eentje achter zou laten. Dat was iets waar de zwarte kitten ontzettend bang voor was. Hij wilde niet alleen overblijven. Zijn vader had hij nooit gekend, maar de geur van zijn moeder kende Rapid nog wel, maar ook haar kende het zwarte jong niet. Alles verdween... Alles.

My Mood when you disrespect me:

Het leek niet te helpen. De zwarte kitten kwam nog steeds niet in zijn beeld en zijn stem bleek nutteloos te zijn. De bruine kitten bleef stilstaan, onzeker wat hij moest doen, zijn nieuwe vriend was al meteen verdwaald in de mist, het was gevaarlijker dan hij had gedacht. De mist was anders dan de andere gevaren die je kon tegenkomen, het was zo sneaky, het verstopte zelfs je eigen ziel in zijn vochtige wolken. De kleine kater stapte wat vooruit, kneep zijn ogen bijna volledig dicht en keek wat rond. Met zijn pootje schudde hij heen en weer om de mist wat weg te duwen, alhoewel het niet erg veel hielp, kon hij toch iets wazig zwart spotten in de verte. “Rapid?”

Sometimes when things are falling apart
Mist? No clouds that walk on earth! Coak0210

They may actually be falling into place