[Training 1] Are you ready?

Het was de dag na de ceremonie, en Mistflower liep rustig richting de apprentice den. Ze had nog nooit een apprentice gehad, en wist dus niet wat te verwachten. Natuurlijk had ze vroeger zelf training gehad, maar dat was alweer een tijdje geleden, en ze kon zich niet elke stap herinneren die haar mentor toen had gedaan. Nou ja, het zou vast goed komen. Haar oog viel op de apprentice die haar was toegewezen, Snailpaw, en liep erheen. 'Het is tijd voor de training, Snailpaw. Ik wacht op je bij de uitgang van het kamp.' Mistflower wist niet zeker of de poes nog sliep, maar nam geen moeite om te kijken en liep al weer weg. Als de apprentice nog niet wakker was, zou ze dat nu wel zijn door haar. Ze had Snailpaw niet vaak gesproken, en wist bijna niks over haar. Alleen dat ze eerder al een mentor had, wat waarschijnelijk betekende dat ze als is een keer had getraind. Met een paar vlugge pasjes liep Mistflower richting de ingang van het kamp, en wachtte geduldig op haar apprentice.

@Snailpaw

INCAPABLE OF MAKING ALRIGHT DECISIONS

Snailpaw sliep nog diep dus het gepor van haar mentor voelde aan als een droom. Ze wauwelde een beetje en draaide zich om in haar nest, met haar staart over haar neus geslagen. Toch werd haar brein een stukje helderder en al snel schoot de gedachten van training door haar hoofd. Ze krabbelde meteen overeind en schoot de den uit. Hoe lang had ze zo blijven soezelen? Het voelde aan als uren, maar het waren in feiten enkele minuten geweest. Ze remde af toen ze de bekende lichtgrijze vacht zag van haar mentor. Haar nieuwe mentor. Snailpaw gloeide van trots, maar ook van nervositeit. Ze knipperde de slaap uit haar ogen. "Sorry Mistflower, ik ben er!", miauwde ze zachtjes.

Wat Snailpaw al kent en kan:

I am this fiery snail crawling home .

'Maak je geen zorgen, je bent op tijd hoor', vertelde Mistflower haar apprentice op geruststellende toon en glimlachte, er was geen reden om sorry te zeggen. De poes liep richting de oever van het riviertje om het kamp heen, en sprong erin. In een paar seconden stond ze alweer aan de overkant, met een doorweekte vacht. Ondanks de nattigheid en de kou hield ze van zwemmen, ze zat ook niet voor niets in de Riverclan. De warrior keek achterom om te zien of haar apprentice al volgde, en wachtte geduldig tot ze ook aan de oever stond. 'Wanneer heb je voor het laatst getraind?' Als haar apprentice al lang niet getraind had, was het een goed idee om te herhalen, anders zou ze haar een nieuwe techniek aan kunnen leren.