I close my eyes and I can see the world that's waiting up for me

Featherkit kroop dichter in haar nest toen ze voelde dat een koude bries door de nursery waaide. Nu dat het koude seizoen er aan begon te komen, werd het steeds aangenamer om diep in haar nest te liggen. Als haar moeder terugkwam van haar taken koos Featherkit er meestal voor om dicht tegen haar moeder aan te gaan liggen, die haar verwelkomde met een warme staart om haar heen en een liefdevolle lik over haar kopje. Nu Featherkit ouder begon te worden, begonnen haar kleine dingetjes op te vallen zoals het feit dat er geen kater in de nursery kwam om specifiek haar op te zoeken terwijl ze dat wel soms zag gebeuren bij andere kittens. Ze had er echter nog niks van gezegd tegen haar moeder, al brandde de vraag wel op haar lippen. Featherkit werd uit haar gedachten gehaald toen het bladerdek bij de ingang van de nursery zachtjes ritselde en een kat tevoorschijn kwam. Featherkit keek nieuwsgierig op toen ze zag dat het om een apprentice ging. Hoewel… het had ook wel een warrior kunnen zijn, daar was Featherkit niet zeker van. Misschien kon ze het eens gaan vragen? Ze kwam overeind uit haar nest en trippelde voorzichtig naar de apprentice toe, een kleine, verlegen glimlach om haar snoet. “Hallo,” begon ze op een voorzichtige toon. “Wat is jouw naam?”

+ Hazelpaw'