The glow of the evening is smouldering

Have fun around take all your time!

You got nothing to worry about!

Met een eekhoorn tussen zijn tanden hangend kwam Smouldertongue weer het kamp in gelopen, terug van een geslaagde jacht. Goed, het was maar een eekhoorn maar alles wat hij kon vangen was hij tevreden mee. Zeker nu de prooi schaarser ging worden. Het missen van een gebied werkte niet mee voor hun prooi voorraad, dus hij kon daarom maar beter niet te veel proberen te vangen. Het was belangrijk dat ze nu genoeg aten om Leafbare door te komen, enkel als ze dan op een houtje moesten bijten waren ze nog verder van huis. Het was inmiddels al aan het schemeren en tussen de bomen door was de lucht rood gekleurd. Net toen hij de eekhoorn op de prooistapel wou leggen zag hij Eveningglow zitten. De poes was erg duidelijk zwanger nu, kittens die zouden geboren worden in een clan waar misschien niet genoeg voedsel voor ze zou zijn. Ook al liet hij het niet zo merken als de rest, Smouldertongue begreep dat men niet meteen juichte bij Thornstar's keuze. Iets waar ze nog op konden hopen was dat de konijnen niet meer vergiftigd waren, maar dat was een groot risico. De roodwitte Warrior liep naar de Deputy toe met zijn eekhoorn en begroette haar met een bek vol vacht "Wil je hum?''vroeg hij met een volle mond aan haar. Ze kon het vast gebruiken voor kracht en haar kittens. Het was weer even geleden dat ze elkaar echt gesproken hadden en het was niet heel gezellig geweest. Daarna was ze meegenomen en weer teruggekomen en kreeg ze opeens kittens met Stagstine.

To:Eveningglow|| Words:-|| Notes:-

girlwhowaited @ (cttw)(shine)(tcb)

The glow of the evening is smouldering Sadboi11

Ze had zichzelf weer overeind gehesen. Ze moest soms echt even een frisse neus halen. Het voelde benauwd voor haar in de nursery. De geur van melk, het geluid van piepende kittens. Het werkte haar enorm op de zenuwen. Ze was hier niet voor gemaakt, dat bleek in alles. Ze was geen moeder en toch was ze dat wel. Het was enorm tegenstrijdig en de hormonen werkten ook niet mee. Het wakkerde haar moederinstinct aan, waar ze juist niet mee om wist te gaan. Hoe kon ze in StarClans naam van kittens gaan houden? Hoe moest dat… Ze ging het proberen dat had ze de kittens en zichzelf beloofd. Ze was alleen bang. Bang dat het gedoemd was te mislukken. Ze was deputy, in leiden lag haar passie. Niet in het zogen van kittens, maar het was haar eigen schuld. Ze had het geaccepteerd, maar bang was ze wel. Bang voor wat ze hen aan ging doen. Hoe erg ze ook zou proberen van ze te houden. Ze schrok op uit haar gedachten toen de stem van Smouldertongue tot haar doordrong. Ze had de kater dichtbij laten komen, zonder hem door te hebben gehad. Dat was niks voor haar. Hij bood haar zijn eekhoorn aan. Nog zoiets. Ze moest nu dingen van anderen aannemen. Ook niet haar sterkste punt, maar daar kon Smouldertongue niets aan doen. Boos op hem worden was niet eerlijk, dus was het enige wat ze deed even ongemakkelijk met haar oren trekken. “Bedankt, ik neem een stukje. Wil je de rest dan straks de nursery inbrengen?” Miauwde ze toen. Ze scheurde een stukje van de eekhoorn af, net genoeg om de kittens in haar buik eten te geven. Door haar dikke buik was het niet te zien dat ze eigenlijk weer eens broodmager was. Iets wat niet vreemd was als leafbare naderde, want dan cijferde ze zichzelf altijd weg. Alles wat ze nu at ging naar haar kittens, die waren belangrijker voor de Clan dan dat zij op het moment was. Vond ze zelf. Ze was zo nutteloos nu…

The glow of the evening is smouldering BK21THfe_o

Have fun around take all your time!

You got nothing to worry about!

Het leek er erg op dat Eveningglow hem niet had horen aankomen en een beetje bezorgd trok hij met zijn oor. Ze nam de eekhoorn aan, maar at hem niet helemaal op. De rest was voor de Nursey besloot ze en Smouldertongue knikte. Hij zou het straks in de Nursey leggen voor wie wou. Hij keek toe hoe ze een stuk afscheurde, wat hem maar weinig leek. Hij besloot echter om er niet over te beginnen, want Eveningglow was geen poes die van onnodige bemoeien hield. Dat had hij inmiddels wel geleerd. "Raar''-mompelde hij een beetje-"Ik bedoel, raar dat ik nu jouw taken heb even''legde hij maar snel uit voordat ze het verkeerd begreep. Het was niet dat hij haar raar noemde ofzo. Hij vroeg zich af wat ze er van vond, om eigenlijk even aan de kant te zijn gezet. Het was nu gewoon even zo, maar binnenkort was alles weer bij hetzelfde.

To:Eveningglow|| Words:-|| Notes:-

girlwhowaited @ (cttw)(shine)(tcb)

Ze at het stuk eekhoorn op terwijl Smouldertongue begon te mompelen dat het raar was. Toen ze opkeek was even het vuur terug in haar felgele ogen. “Je zult nooit echt mijn taken hebben Smouldertongue.” Miauwde ze bijna scherp. Soms wist ze wel wat er gebeurde, een andere keer had ze het weer bijna niet door. Het was heel vaag allemaal in haar kop. De keer dat Stagtine bij haar was geweest zat ook vol wolken, vol zwarte gaten. Ze wist dat Stagtine de leiding had en dat Thornstar weg was, maar meestal was dat niet aan haar te zien. Liep ze afwezig rond of lag te slapen in haar nest in de nursery. De scherpte verdween weer terwijl ze het laatste stukje eekhoorn die ze voor haar had laten liggen opat. De rest had ze alweer naar Smouldertongue geschoven. Het vuur doofde in haar ogen en ze knipperde glazig met haar ogen. Als ze zo zat was het maar een zielig hoopje vacht, maar een schaduw van de deputy die ze ooit was geweest. Geen trots, geen kracht en totaal geen vastberadenheid. Ze was zichzelf dan niet. Die Eveningglow was opgeslokt in de zelfbescherming modus die haar lichaam aan had genomen.

Have fun around take all your time!

You got nothing to worry about!

De poes was het niet helemaal eens met zijn uitspraak en er was iets van haar oude kracht terug te zien toen ze liet merken. Smouldertongue lachte kort, wetend dat ze iets niet zo vlug opgaf. Het was een wonder dat ze al ingestemd had met alles, voor zover ze dat dan gedaan had. "Geen zorgen, maar jij moet nu even niet denken aan je deputy taken''probeerde hij haar gerust te stellen. Eveningglow had nu wel belangrijke dingen aan haar kop en Stagstine kon ook niet alles tegelijk overnemen. Dat was de reden dat Smouldertongue er was, zodat ze het wat konden verdelen. Eveningglow schoof de rest van de eekhoorn weer naar hem, niet meer zo helder en sterk als ze net was. Smouldertongue keek een beetje bezorgd naar de poes, maar wist dat aandringen niet hielp. "Als dit allemaal voorbij is kunnen we erom lachen''probeerde hij te zeggen, zijn vrolijke noot was nog lang niet weg.

To:Eveningglow|| Words:-|| Notes:-

girlwhowaited @ (cttw)(shine)(tcb)

Niet denken aan haar deputy taken? Nee, dat was het hele probleem. Al zou ze er al aan willen denken, het was een lading watten in haar kop… Alsof ze de hele StarClanse dag over wolken liep. Een vage massa waar ze niet meer uit wist te komen. Welke kant ze ook op probeerde te gaan. Het was zwaar frustrerend als ze weer een beetje had weten te slapen en daardoor even kon functioneren. Totdat de pijn opnieuw te zwaar werd en haar lichaam weer in beschermmodus ging. Smouldertongue leek soms iets bij haar aan te wakkeren terwijl hij sprak, maar dat vervaagde ook weer. Ze ging er niet zo op in als ze normaal zou doen. Ze knarste haar tanden over elkaar toen hij zei dat ze erom zouden kunnen lachen. “Er valt niks te lachen…” Mompelde ze. Het lachen was haar allang vergaan. Al was de laatste keer dat ze echt had kunnen lachen met Glaze geweest. Lang geleden toen ze nog kittens waren. Echt lachen? Nee, dat was heel erg lang geleden.

Have fun around take all your time!

You got nothing to worry about!

Had ze ooit gelachen? Hij wist het niet zeker en op dit moment kon hij het ook niet voorstellen hoe dat eruit zag. Het leek erop dat ze het niet van plan was, nu niet en ook niet na dit allemaal. Kon hij haar dat kwalijk nemen? Niet echt, aangezien bij hem nu ook het huilen soms nader stond dan het lachen. Het was gewoon voor hem normaal, om alles weg te lachen, al begon dat nu wel erg lastig te worden. "Ik hoop Thornstar oké is''zei hij, voor zich uitsprekend. Niemand wist waar de kater was en wanneer hij weer terug zou komen, als dat al ging gebeuren. De toekomst was zo onduidelijk nu.

To:Eveningglow|| Words:-|| Notes:-

girlwhowaited @ (cttw)(shine)(tcb)

“Hij is oké.” Miauwde ze resoluut. Dat moest gewoon. Soms kon ze zich aan zijn vredelievendheid en vriendelijkheid irriteren, maar ze kon ook op hem steunen. Hij leerde haar veel en ze had hem nodig. ThunderClan had hem nodig. Punt. Ze keek naar Smouldertongue en krabbelde toen overeind. “Jullie moeten hem vinden.” Ze bleef hem nog even strak aankijken en draaide zich toen om. Ze was op, doodop. Ze kon wel uren slapen en dat zou ze waarschijnlijk ook doen zo snel haar kop haar nest raakte. “Ik ga terug naar de nursery.” Mompelde ze, weer ineens een stuk afweziger dan een minuut geleden. Ze schuifelde terug naar de nursery en verdween naar binnen.

[Eef is topic uit]