Dreams and Wishes brought to life

De poes kwam net terug van opnieuw geprobeerd te hebben te jagen terwijl haar kittens vrolijk zaten te spelen in de nursery. Ze moest haar jagen oefenen-het was zo heftig onder het stof bedekt maar het lukte maar niet. Maar negatief doen was niets voor haar, het zou wel lukken, het moest alleen wat oefening. Overmorgen zou ze kijken wat ze nog kon doen, ze moest natuurlijk nog genoeg tijd besteden met haar allerliefste kittens. De kattin stapte snel over het kamp heen, maar voor ze de nursery in stapte zag ze een apprentice verderop. En eerlijk gezegd had de poes wel zin in een gesprek; dus besloot ze erop af te gaan. Even bedacht ze wat ze moest zeggen, ze was nooit goed geweest in gesprekken te starten. “Mooi weertje vandaag he?”, begon ze. Juist... de lucht was letterlijk helemaal grijs, op het punt om te gaan regenen. Voor haar maakte het toch niet veel uit, ze wilde gewoon een leuk gesprek met haar medeclangenoot. En apprentices waren altijd wel leuk om mee te praten.


+Maunderpaw <3

De apprentice zei echter niets en klopte naast haar op de grond. De kattin bedacht dat het wel een uitnodiging zou zijn om naast haar te komen zitten en daarmee deed ze dat ook, vlak daarna haar dikke pluizige staart rond haar pootjes wikkelend terwijl ze bekeek wat de poes deed met het blaadje. Het blaadje werd naar haar toe geschoven om vervolgens omhoog gewiebeld te worden. Een glimlachje vestigde op haar gezicht en vlak voordat het blaadje de grond tikte blies ze er onder zodat het weer omhoog zou vliegen en vervolgens weer naar beneden zou wirrelen. Het blaadje zette haar ondertussen wel aan het denken- vallende bladeren deden haar juist meer denken aan de kou die later zou komen. Gelukkig voor haar had de kattin een dikke vacht, maar ze dacht eerder aan haar kittens. Ze schudde die gedachte af en keek de poes naast haar aan. Ze had twee mooie oogkleuren en ook een mooie zilveren vacht. Veel katten met verschillende oogkleuren had de queen niet ontmoet, en die vond ze altijd zo speciaal. Ooit… Als ze nog meer kittens wilde krijgen… Zou ze graag eentje willen met twee mooie oogkleuren. Maar dat was maar een droom voor de toekomst. En ze was blij met alles dat ze nu had. “Zo… Gaat alles goed met je?”, probeerde ze het gesprek verder te zetten. Misschien was het ‘mooie’ weer niet zo ideaal mee om te beginnen.

De poes begon te lachen als antwoord, maar leek al snel te veranderen naar een ‘nee toch niet’. De grijze kattin keek even verbaasd toe, alzeker toen ze opeens op haar borstkas drukte en dan weer terug naar de hare. Even trok ze een verward gezicht- maar begon toen wat beter na te denken. Wilde ze iets van haar? Of wilde ze zijn zoals haar. Oooh, ze wilde kittens hebben. “Ach Maunder, je krijgt zeker wel kittens op een dag”, moedigde de queen haar aan ookal was dat niet wat de apprentice had bedoeld. De kattin leek wat te kakelen en de poes was nog steeds verward, maar zag toen dat ze knikte naar de prooistapel. “Natuurlijk zal je de kittens wel kunnen voorzien van eten, het zal allemaal wel goed komen, zie het maar als een mooie toekomst”. Het was oh zo duidelijk! De apprentice wilde erg graag kittens, maar ze was net nog te jong. Nog een paar manen wachten en ze kon de bosjes inkruipen. De grijze kattin was tenminste blij dat ze de apprentice een goede hoop kon geven voor de toekomst! Zelfs al was zijzelf niet zo'n goede moeder.

De kattin was erg zeker waarover ze sprak dat ze de verwarring in de anders blik niet had gemerkt. Toen begon die te wijzen naar haar buik en dan naar de nursery, met een vragende blik in haar ogen. De queen snapte weer niet goed wat ze bedoelde. “Jep, daar zitten mijn kittens. En in de toekomst ook de jouwe”, zei ze en giechelde wat. Het feit dat de ander niet goed kon praten vond ze een beetje onaangenaam voor ze. Dit was al de tweede kat in dezelfde Clan die niet kon praten, ach ja, er was altijd wel iets met ThunderClan tegenwoordig. Het kon haar allemaal niet schelen, zolang iedereen maar positief bleef was alles goed. En zolang Maunder maar blij was, was het ook goed. En ookal moest ze nog een hele tijd wachten voor ze zelf kittens kon krijgen, ze kon wel al beginnen dromen hoe het zou voelen. Net zoals zij had gedaan, ookal waren haar kittens niet opzettelijk bedoeld. Het was een lang verhaal voor haar geweest, maar de grijze poes was blij met wat ze had en dat wilde ze haar ook aantonen.