Remember me

Gesloten

Wat wat er veel gebeurd. In zo’n korte tijd was zijn hele leven op zijn kop gezet. Saxon was hun vader, Lily en Dream waren naar de Bloodclan verdwenen en toen weer terug gekomen Hij had zijn hele familie uit elkaar zien vallen, en weer bij elkaar zien komen.. en hij had alles gemist. Hij had afstand genomen van ze. Nagedacht. Hard en lang nagedacht. Stormpaw.. zo werd hij eerst genoemd, maar inmiddels was het alweer Stormwish geworden. Hij begreep de redenering achter de naam niet echt maar was niet iemand om lang bij zoiets stil te staan. Hij had hen allemaal verzocht om bij maanhoog klaar te staan bij de twolegbrug die een kronkelend wandelpad verbond met een verlaten weggetje die het bos aan de andere kant van de rivier in liep. Het lag helemaal achterin het Riverclan gebied en werd zelden bewandeld. Recht voor de brug was hij gaan zitten met zijn staart om zijn voorpoten gekruld en zijn blauwe ogen gericht op de nachtlucht. Geduldig wachtte hij tot zijn siblings zouden arriveren. Hij had hen benadrukt dat het echt niet kon wachten, maar niets tussen zijn lippen laten doorglippen wat hij hen ging vertellen. Hij wilde die privacy tenminste nog kunnen hebben, zonder priemende ogen van zijn dierbaren clangenoten.

De huidige situatie stond haar niet aan. Hun kleine familie van vier was uit elkaar gevallen. Ze kon er met haar hoofd niet bij dat die domme zussen van haar geloofde dat die vuile Bloodclanner hun vader was. Het kon niet. Waarom zou ze zo dom zijn om het te geloven? Zo dom waren haar zussen wel. Het mochten haar zussen dan wel zijn maar als ze niet levend van Bloodclan waren teruggekeerd had ze er ook niet mee kunnen zitten. Het was hun eigen domme fout geweest. Ze was van haar twee zussen vervreemd in de afgelopen moon. Ze was niet de enige, ook hun broer had geen van al de afgelopen tijd gesproken. Wat ze niet helemaal had verwacht was dat Stormwish degene was die hun bijeen had geroepen. Drie warriors en dan kwam zij er aan met haar apprentice naam. Vreselijk. De zwarte kattin liep in alle stilte op de twee siblings die er al waren af. Ze gaf enkel een knikje naar haar broer maar ging verder zonder een woord zitten. Ze was niet in de stemming.

Hun broer had gevraagd of ze mee wilden komen en zonder er verdere vragen over te kunnen stellen was ze hem dan ook gevolgd. Ze had geen idee wat er was, maar het moest haast wel belangrijk zijn. Ze volgde de anderen dan ook tot ze er waren. Ooit waren ze vrij hecht geweest voor siblings, maar dat was nu niet meer zo. Ze waren uit elkaar gevallen door een vader die ze eigenlijk maar heel kort gekend hadden. En misschien waren haar eigen acties er ook een deel van. Het feit dat ze bereid was geweest om in Bloodclan te blijven als dat de enige mogelijkheid nog was, maar dat was het niet geweest gelukkig. Ze moest ook wel eerlijk toegeven dat ze Riverclan gemist zou hebben uiteindelijk. Dat was iets waar ze niet omheen kon.