We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Bluepaw had op het moment geen trainingen, maar had wel zin om iets te gaan doen. Ze wilde het kamp uit en dat kon ook wel, er was alleen één klein probleempje. Ze had helemaal geen zin om in haar eentje te gaan! Ze keek het kamp rond. Wie oh wie kon er met haar mee? Tot haar spijt had ze nog helemaal geen dikke Apprentice vriendjes gemaakt en Rudepaw was er op het moment ook niet. Bluepaw zuchtte en besloot dan maar weer meer vriendjes te maken. Zo had ze bijvoorbeeld nog nooit met Soundpaw gesproken, een stil poesje die ze meestal over het hoofd zag. Maar nu zag ze haar zitten, dus nu zouden ze iets leuks gaan doen! Met een brede glimlach trippelde Bluepaw naar het poesje toe. 'Hey Soundpaw! Kom op, dan gaan we wat leuks doen!'
Ze had wat moeite met haar training. Ze was gewoon nog steeds zo bang om iets fout te doen en dat haar mentor boos zou worden. Vooral omdat ze bang vegdook van iedere schijnbeweging naar haar toe tijdens vechttrainingen. En jachttrainingen gingen ook niet altijd soepel; nog steeds wachtte ze vaak te lang met de sprong, waardoor haar prooi vaak ontsnapte. Haar vrije dagen waren dan ook een opluchting. Op vrije dagen was ze minder nerveus, puur omdat er minder verwachtingen op haar schouders werden gelegd, maar toch zat het een beetje in haar natuur. Ze was timide en springerig van haar eigen, altijd bang om iemand teleur te stellen. Dat was waarschijnlijk ook wat haar de nek om deed tijdens haar trainingen en ze zocht hopeloos naar een manier om dat aan haar zelf te veranderen maar het lukte gewoon niet.
Nee, dat moment op zichzelf was gewoon weer een perfect voorbeeld dat het niet lukte. Ze had gewoon rustig voor de apprentice den gelegen, want in het kamp voelde het toch minder benauwd als in de drukke apprentice den, toen iemand voor haar neus verscheen. Ze sprong van schrik op dat er iemand naar haar toe was gekomen. Ze was totaal niet populair, het tegenovergestelde zelfs. Niemand van haar leeftijdsgenootjes keek echt naar haar om en hier stond ineens iemand die wat leuks met haar wilde gaan doen. Oh. "Oh. Uhm. Wat dan?"Vroeg ze zachtjes. Onzeker. Ze wist niet wat leuk was in de ogen van de ander, maar ze was er bijna zeker van dat zij niet in dat beeld paste. Ze was niet stoer, of dapper, of uberhaupt erg sociaal. Ze had nooit veel spelletjes gespeeld en kwam helemaal al niet vaak buiten het kamp in haar eentje.
Ze leek een beetje van haar stuk gebracht. Bluepaw bleef vrolijk glimlachen naar haar. Ze had wel zin in iets leuks en nieuwe vrienden maken hoorde daar ook bij. 'Oh. Uhm. Wat dan?' vroeg Sound zachtjes. 'Hmmm, het territorium verkennen!' Ze kende natuurlijk de meest populaire plekjes, maar er zouden vast en zeker nog wel meer plekken waren in het territorium dat nog niet ontdekt waren door haar. En Soundpaw zou haar daar nu mee gaan helpen! 'Kom, het wordt leuk!' De grijze poes gaf de ander een duwtje richting de kampuitgang. Kom op dan!
Ze wilde geen pretbederver zijn, maar het territorium verkennen klonk toch wel een beetje spannend. Ze ging nooit al te ver in haar eentje, en alhoewel ze Bluepaw bij zich zou hebben nu, leek het haar toch nog een tikkeltje gevaarlijk. Soundpaw wilde net gaan zeggen dat ze niet zeker wist of ze dat wel wilde toen de andere apprentice haar aanspoorde dat het leuk zou worden. Oh.
Kon ze nou nog wel nee zeggen? Ze voelde zich ongemakkelijk, want het liefst bleef ze lekker veilig in het kamp, beschut van het vieze weer wat de laatste tijd al weer heerste. Maar als ze nee zou zeggen voelde ze zich schuldig tegenover Bluepaw. Ze voelde zich immers toch al nooit op haar gemak en veel vrienden had ze niet. Kon ze het wel veroorloven om dit aanbod af te wijzen? Nee eigenlijk niet.
Soundpaw slikte eventjes, haar keel droog geworden van het hele dillemma wat zich net in haar kop had afgespeeld. “O-Okay dan,” reageerde ze op de aansporing van de ander. Toch ondernam ze zelf geen actie. Ze kende het territorium wel, maar verkennen was iets heel anders. Daar zou ze Bluepaw het voortouw wel op laten nemen.
Soundpaw twijfelde, maar Bluepaw zou daar wel verandering in brengen! Ze zou haar laten zien dat het wel leuk zou worden! Wat kon er immers misgaan met het territorium verkennen? Zolang ze in het territorium bleven niet veel toch. Uiteindelijk stemde de witte Apprentice toch met haar in, maar er kwam verder geen beweging in. Bluepaw zuchtte en gaf haar nog een zetje. 'Kom,' miauwde ze en ze ging haar alvast vooruit. Ze keek even achterom om te zien of ze ook gevolgd werd.
Onderwerp: Loud places 
wo 30 sep 2020 - 12:27
