De groot gebouwde kater bewoog zich door de tunnel heen, laag door zijn poten met zijn rug nog tegen de bovenkant. Dit was gelukkig niet bij alle tunnels zo, maar deze was opvallend nauwer dan de anderen. Misschien moest hij er weer even aan graven, al was de nauwheid vooral verticaal.Misschien als hij voorzichtig met zijn rug er tegenaan duwde kon hij wat grond wegkrijgen. Betekende wel dat hij erg vies zou worden, maar dat was altijd zo als je de tunnels in ging. Met een kleine beetje kracht duwde hij zijn bovenkant tegen de grond waar hij onder liep aan, in een poging wat zand weg te krijgen. Hij had echter niet door dat hij langzaam maar zeker omhoog liep en de grond dunner werd. Totdat hij teveel kracht zette voor zo'n dun laagje grond en de boel boven hem instortte. Wel, het viel mee gelukkig. Hij kreeg een landing zand en gras over zich heen en was opeens buiten in de blauwe winterlucht. Foxtrail kuchtte hard, toch wel wat troep zijn longen binnengekregen. Hij schudde met zijn witte kop en knipperde eens met zijn ogen. Wel, dat was niet zijn slimste actie. Onder het zand, beestjes en gras zittend opende hij zijn blauwe parels weer en keek recht op een poes. Hier zat hij dan, als een kluns die zonet zelf een tunnel heeft laten instorten en er niet bepaald knap uitzag nu, met publiek. "Euh, hoi Glenbreeze''zei hij nogal ongemakkelijk tegen de poes voor hem. Dit leek hem geen geschikt moment om te gaan flirten. Het liefst wou hij gewoon weer terug in de grond zakken. Al zat hij daar nog half in dan.

-Glenbreeze

Zou hij normaal gesproken misschien deze kans hebben aangepakt om een paar mooie woorden te spreken waarmee hij menig poes op zijn poot kon wikkelen? Wie weet. De betreffende kans hier was alleen al een beetje geruïneerd, net zoals deze tunnel. Glenbreeze was ook niet van plan om dit even aan de kant te schuiven en over iets interessanter te hebben dan een ingestorte tunnel. "Ik wou de tunnel wat ruimer maken door tegen de bovenkant de schuiven met mijn rug...''gaf hij toe met een zucht. "Zoals je ziet, ging dat niet helemaal volgens plan''vervolgde hij, kijkend naar de ravage om hem heen. Oh ja, hij zat ook nog onder het zand. Foxtrail schudde zijn vacht wild uit, met de rommel naar alle kanten vliegend. Dat alle kanten ook betekende naar Glenbreeze stond, ofwel zat hij even niet bij.

De flamepoint Warrior was niet altijd zo dom, maar soms maakte hij eens de verkeerde keuze. Wat een slim plan geleken had, was nogal letterlijk ingestort. Op hem. De oudere poes was duidelijk niet onder de indruk van zijn intelligentie en op skeptische toon sprak ze hem terecht. Een beetje beschaamd liet hij zijn oren hangen, er inderdaad niet bij de zwaktepunten van sommige tunnels stilgestaan. "Misschien niet''gaf hij half toe. Daarna kwam hij toch maar overeind en klom hij de nu onbruikbare tunnel weer uit. "Maar hey, nu weten we wel meteen dat die tunnel niet zo veilig meer was''zei hij in een poging om de situatie voor hem minder ongemakkelijk te maken. Want wie weet was de tunnel later wel ingestort en was het toen slechter afgelopen. Hij was toevallig op een dun punt geweest waardoor zijn kop meteen boven de grond uitstak, maar wat als het ergens anders gebeurd was.

Glenbreeze was wel een mooie poes, al was ze dan een stukje ouder dan hem. Ok, ze kon zijn moeder wel zijn en zo klonk ze nu ook. Al dan minder streng. Hij zag dat ze na leek te denken over de rommel die hij gemaakt had, of over iets anders. "Ik ben blij dat je zoveel om me geeft''vertelde hij haar vrolijk en stapte naar haar toe. Nog steeds onder het zand zittend, want een keer schudden deed niet veel hoor. "Dat snap ik wel, want zo'n vent als ik verliezen moet niet gebeuren''zei hij nu langzaam, zijn stem dropte een octaaf. Even helemaal vergeten dat hij zonet nog een beetje ongelukkig in een zelf veroorzaakte gat zat. Hij gaf haar een vlugge knipoog en ging naast haar zitten. Kort streek zijn orange staart langs haar heen, maar niet te lang. ''Geen zorgen, met zoveel pracht in onze clan zal ik extra voorzichtig zijn in de toekomst''er was een hoop pracht en zij viel daar zeker onder.

Some of the ladies liked some attention, others weren't sure about it and you also had those who did not need it. It appeared that Glenbreeze belonged to the last category, as she made very clear. It was a pity, yet Foxtrail understood when he had to keep his distance. Which he was planning on doing, if a newcomer didn't show up. With a slight surprise he looked at Stallionheart who clearly didn't agree with him trying to make advances on his woman. Hold on, those two were dating or whatever they would call it? The flamepoint raised his eyebrow and stood up, stepping towards the returned old Leader. ''I'll have to admit, you're quite the player''he told Stallionheart, as he had already thought of some old stuff. Glenbreeze was his latest lover? Then Foxtrail sure hoped for her that her man was gonna be loyal to her. ''Is she as important to you as Shatteredice was? Or Stagstorm?''it was a low blow, but he still asked it. Foxtrail was a flirt, yet for him was it only some fun and he never took it too far. Perhaps it was because of his fear of commitment, but if he ever was ready for a real relation, then he would try to keep it as much as possible. This guy before him, he banned his old lover without any remorse. At least, not that Foxtrail noticed any of it. And how much did he miss Stagstorm? If Glenbreeze was lucky, Stallionheart would keep her longer.

De spanning was inmiddels wel te snijden tussen de drie. Of nou ja, tussen die twee zogenaamde tortelduifjes en hem, de gemene vos. Stallionheart's woorden maakten Foxtrail niet persé vrolijker en met inmiddels al ziedende ogen keek hij toe hoe de andere beschermend naast Glenbreeze ging zitten. Bijna bezitterig. Foxtrail dacht terug aan toen deze bastaard weer terug gekomen was, wat hij tegen Wolfstar gezegd had en de woorden van Wisteriawisp. Er kwamen woorden in hem op die een ander misschien niet zo snel zou zeggen, maar Foxtrail was niet iemand die zich gewonnen gaf. Als men hem wou stangen, dan konden ze hun zin krijgen. ''Well, I guess you sure have enough experience to speak''schoot hij op de gevlekte kater af. Dat was enkel niet het enige waar hij voor ging, want zoals hij nu deze oudleider meemaakte begon hij wel te snappen dat Starclan hem weg wou hebben. ''Perhaps Starclan send you away to the mountains because you were never fit to be a Leader in the first place''de woorden waren scherp en zodra hij ze uitsprak wist hij al dat het een stap te ver was. Nee, het was precies ver genoeg. Hij geloofde het nu zelf, Starclan had met deze sukkel gepraat en hem laten geloven dat hij ergens anders nodig was. Nee hoor, hij was enkel niet hier nodig. ''Such a shame that you still returned''

Haar scherpe oren waren dikwijls nuttig, maar nu zelfs overbodig. Je hoefde geen eens een tunneler te zijn om te horen hoe verderop een tunnel instortte, noch de zus te zijn van de schuldige om vanaf hier al te ruiken dat het Foxtrail was. Blij met de mogelijkheid om haar broer uit te lachen besloot Rabbitcharm kort haar bezigheden te staken om hem op te zoeken. Helaas werd haar pret spoedig verpest toen ze de geur van een andere clangenoot rook. Hoewel ze graag hem verveelde met de details van haar liefdesleven, hoefde ze niet te zien hoe hij zelf zijn paringsdans uitvoerde. Blegh. De tunnels waren veel te gehorig, waardoor ze desondanks het gesprek toch meekreeg van een aansluitende tunnel die niet ingestort was. De poes wiebelde met haar korte staartje en wilde net zich omkeren toen een zwaardere stem door de tunnels heen galmde. Kijk, nu werd het interessant. Sure, Foxtrail was wellicht degene die hier aan het stoken was, maar niemand behalve zijzelf mocht haar broer op z'n donder geven. Daarbij was dit teveel vermaak om te missen. Met een huppel kwam de gevlekte poes uit de tunnelopening vlakbij, een twinkeling in haar ogen terwijl ze de aarde van haar vacht schudde en op het drietal afliep. "I mean, you didn't answer the question, did you?" ze glimlachte onschuldig. "I'm so sorry, I couldn't help to overhear. And quite honestly I'm a little curious, aren't you Glen? I mean I'm all about flings, you just don't have to be so stuffy about it." ze giechelde zachtjes. "And hormones? Aren't you to talk Stallion, you've only been back for what, a week? And already sharing your nest. Frankly, even I am impressed," had ze een reden om zich in dit gesprek te mengen? Nou, Rabbit vond van wel. Een beetje opwelling had niemand ooit pijn gedaan, en zo met z'n tweetjes tegen haar broertje alleen was ook lullig, toch?  

Foxtrail liet een diepe grom horen toen Glenbreeze het waagde hem te gaan bedreigen. Zijn vacht ging rechtop staan en de nagels schoten al uit hun hulzen. Zouden die twee echt zo stom zijn? Het leek er echter op dat Stallionheart misschien nog wat brein had, de kater likte kalm zijn poot. Het was een uitdaging en dat voelde de Tunneler ook. ''I won't back down for the likes of you''siste hij naar de gevlekte Warrior, maar verder kwam hij niet want er kwam nog een bij. Toen hij zijn zus uit een van de tunnels zag komen, was hij eerst bang dat ze bij de andere twee zou aansluiten. Gelukkig was al snel duidelijk dat dit niet zo was en even verscheen er een glimlach op zijn gezich toen hij luisterde naar wat ze te zeggen had. Deze twee voor hun dachten dat ze alles beter wisten en blijkbaar geloofden ze ook alles te kunnen maken. Foxtrail was blij dat hij nu ook een teamlid had, als je het zo kon noemen. ''My dear sister has a point there, don't you think?''vroeg hij aan Glenbreeze en Stallionheart. Met alles wat ze zonet gezegd had en hij was wel benieuwd hoe de twee hier op terug wouden komen. ''Oh and she's quite good friends with Wolfstar, so if you are getting any ideas...''-hij wist vaag dat er wat speelde tussen zijn zus en de huidige Clanleader-''You better think twice''