Life's just a dream and we are all stardust

De tijd vloog soms zo snel en zo traag. Het ene duurde ellelang, het andere duurde vrij kort. Tijd was iets kostbaars, iets dat je niet kon veranderen, iets dat je niet kon beïnvloeden. Wat er geweest was was er geweest, wat er ging gebeuren ging gebeuren. Niemand kon voorspellen wat er in de toekomst zou zijn, maar je kon wel terugkijken naar het verleden. En alhoewel de poes niet zo veel erge of speciale dingen had gedaan en maar gewoon een simpele cave guard was, keek ze toch terug op wat ze kon veranderen. Op hoe alles anders zou zijn gelopen als ze een simpel woordje had veranderd. En terwijl ze dacht zat ze dichtbij de grotuitgang te zitten, toch nog dichtbij genoeg waardoor al het licht van buiten toch nog op haar kon schijnen, net zo mooi schijnend als de toekomst die voor haar poten lag. De zilveren kattin wilde er meer zijn voor anderen, hen alles geven dat ze had, hen beschermen, hen helpen. Dat was wie ze was.


+Wave

Ze had haar wel zien zitten, maar ze had besloten om haar grote zus voor nu nog eventjes niet lastig te vallen. Immers was ze bezig met haar ... werk? Geen idee hoe ze 't moest benoemen, in ieder geval was Pearl druk bezig met de grot te bewaren, een taak die straks ook op haar schouders zou vallen als ze haar trainingen had afgerond. Een grote glimlach lag op het gezicht van de zilveren, langharige, kattin terwijl ze keek naar de kattin die aan de rand van de grot zat. Haar poten kriebelde om naar haar toe te gaan, om gewoon in de nek van Pearl te springen, zoals ze vroeger zo vaak had gedaan. Maar nu ze ouder en groter begon te worden, deed ze het bijna niet meer, geen idee waarom eigenlijk. Misschien omdat ze bang was om haar zus pijn te doen, misschien omdat ze langzaam maar zeker toch volwassen begon te worden en dus minder kinderachtige dingen wilde doen? En zo had Wave haar eigen goede humeur weten te verpesten. Ze zuchtte en liep in de richting van Pearl, om vervolgens al sikkeneurig naar haar te gaan zitten, zonder een woord te zeggen.

Ze deed wat ze moest doen, ze deed waar ze zo lang voor had getrained. De grot bewaken met hart en ziel, alhoewel ze nu afgeleid was door haar gedachtes. Gedachtes waren ook zo kostbaar, net zoals tijd. Alhoewel je éénzelfde gedachte meerdere keren kon hebben, na een tijd kon je je niet meer herinneren waar je aan dacht. Het leek wel alsof dit stukje tijd dan nooit was gebeurd, gewoon weggegooid. Toen de kattin eindelijk haar kop even leegmaakte merkte ze dat er iemand naast haar was gaan zitten, en dat was haar jongere zus. Zelfs al waren ze niet bloedverwante zussen, ze hadden nog steeds die echte zussenband en de cave guard kon niet gelukkiger zijn met een zus zoals zij. “Hey Wave! Alles goed?”, vroeg de zilveren poes vervolgens aan haar, gewoon een basic begroeting zoals iedereen deed. En eerlijk gezegd was ze ook blij dat haar zusje was komen opdagen, het was zo saai zo alleen te zijn. Een beetje gezeldschap kon nooit echt kwaad.