[HALLOWEEN SPOOKTOCHT] Ghosts beneath the Moonlight

De lucht kleurde langzaam aan steeds donkerder en het was ook te voelen dat de kou van de nacht al begon te vallen. De wind huilde door de takken heen terwijl ze de kat opwachtte in het midden van het kamp, de plek waar Moon had gezegd dat ze haar zou opwachten. Alhoewel ze betwijfelde of de kattin het wel verstaan had met haar gehoorsproblemen, had de jonge poes voor de zekerheid wat aanwijzingen gegeven. Het moest duidelijk genoeg geweest zijn. Maar er waren altijd wel voordelen aan zulke katten. Ze zeurden niet en ze klaagden niet luidop, en waren ook niet irritant. Daarom vond de jonge warrior het ideaal om haar mee te vragen, want dan kon de ander ook eens buitenkomen en kon zijzelf een wandeling maken in alle rust, en toch niet helemaal in haar eentje. Dat vond ze eerlijk gezegd wel gezellig, maar nu wachtte ze nog af tot ze zou komen met veel geduld.


+Littleghost

Moonwane had haar mee gevraagd voor een wandeling door het territorium. Littleghost was blij geweest dat de poes dat gedaan had, want ze wou graag weer eens buiten het kamp zijn. Sinds ze haar kittens had gekregen was dat eigenlijk niet meer gebeurd, maar nu had ze dan weer eens de kans. Ze liet haar twee kittens achter bij een andere Queen en ging toen naar het midden van het kamp waar de andere al op haar aan het wachten was. Met een knikje begroette ze haar, duidelijk blij met deze kans. Het was al donker aan het worden, maar dat gaf Littleghost niet. Ze kon prima in het donker zijn, haar oren mochten het niet helemaal doen, maar met haar ogen was niks mis. Wel, wat haar betreft konden ze gaan.

Eindelijk was de kattin komen opdagen. Nu konden ze allebei gezellig een wandeling gaan maken; zo was ze niet helemaal alleen en zo werd ze ook niet teveel gestoord, een perfecte combo dus. De witte kattin liep naar de kampuitgang toe, verwachtend dat de andere ook zou meekomen en zag drie verschillende paden liggen. De kattin liet haar groene ogen glijden over alle drie. De ene zag er beter uit dan de andere, en om het gemak van haar wandelpartner goed te stellen, koos ze voor het pad naar het zuidwesten. Niet te bekend en ook niet teveel gevuld met planten. Zodra de zon volledig onder was gegaan zou het niet ideaal zijn geweest om over een moeilijk bewandelbaar pad te gaan lopen, zeker niet voor een iemand zoals Littleghost als ze haar goed genoeg kende. De witte poes wist enkel dat ze wat problemen had en verder besloot ze het toch veilig te houden. Misschien was het dan toch ook handig voor haarzelf.  

Moonwane koos voor optie B

Ze volgde de witte poes naar buiten, blij om er weer op uit te zijn. Ver kwamen ze niet want Moonwane stond al meteen stil, voor hun lagen drie paden. Alledrie zagen er iets verschillends uit en verraadde welke het populairst waren. Het was net alsof haar metgezel moest beslissen welke kant ze op zouden gaan. Hoewel ze een beetje uitdaging echt niet heel erg vond, verwachtte ze dat ze toch het veiligste pad zouden nemen. Tot haar verbazing was dit niet helemaal waar, in plaats van het pad te nemen die het vaakst bewandeld was gingen ze juist voor eentje met meer begroeing. Dit kon toch nog interessant worden. Ze volgde de andere, met loopje dat opvallend vlugger was dan net. Eindelijk kon ze weer wat beleven en ze kon het goed gebruiken ook.

De andere kattin volgde haar goed en na wat struiken en takken te ontwijken kwamen ze aan bij de Little Creek en het mooie ruisende geluid ervan. Met haar groene ogen keek ze even naar de andere kattin, waarna ze vervolgens weer verder op het gewone pad ging die ze al zaten te volgen. De witte poes wilde het inmiddels niet te moeilijk maken voor de ander en dorstig was ze zelf niet. Als het echt nodig was konden ze straks gaan drinken maar niet nu, nu wilde ze verder, ookal struikelde ze bijna over een tak. Het ging goed, ze bleef gewoon stevig doorstappen op deze mooie wandeling.

Moonwane besluit optie C te nemen