The path that leads to sadness and despair is one you should try to avoid

Met een paar snelle slokken van zijn melk zorgde Iroh ervoor dat de harde stukken van zijn kattenbrokjes wat weggespoeld werden. Het was jammer dat zijn Twolegs er deze keer geen speciale zalmstukjes in hadden verwerkt zoals ze soms deden, maar hij nam aan dat zijn eten niet altijd een feestmaal kon zijn. De kater snorde toen zijn vrouwelijke Twoleg hem van zijn kopje naar zijn staart aaide en cirkelde nog een paar rond haar benen alvorens hij zijn warme nest verliet. Hoewel hij al meerdere seizoenen had overleefd in de kou kwam de koude wind hem toch onaangenaam hard tegemoet en Iroh probeerde zijn veel te korte vacht er tegen op te zetten. Het hielp maar een klein beetje en de dikke kittypet besloot dat in beweging blijven het beste redmiddel was wat hij had. Iroh nam een aanloop en sprong tegen het tuinhek omhoog, waarna hij naar beneden sprong en zijn blik langs het woud af liet glijden. Zijn nest bevond zich dicht in de buurt van het woud, iets wat hij wel fijn vond omdat de avonturen dan meer in zijn richting kwamen in plaats van dat hij ernaar moest zoeken. Het gebeurde de laatste tijd steeds vaker dat nieuwsgierige Clankatten te ver afdwaalden en dat hij ze dan tegenkwam. Ook nu stelde zijn kleine avontuur hem niet teleur toen hij een scherpe visgeur in zijn richting rook en nieuwsgierig zijnde liep Iroh die kant op zodat hij haar tegemoet zou lopen. Hij kon immers aan de zoete geur ruiken dat het om een she-cat moest gaan. Al snel ontdekte hij een grijze vacht in de verte en zijn blik gleed kort over haar heen. Hoewel hij al aardig op leeftijd begon te komen, kon hij het nog steeds appreciëren als hij vrouwelijk schoon in zijn richting zag komen. Hij wierp haar een charmante lach toe, al wist hij dat deze zijn uitwerking al best wel verloren had sinds dat hij ouder was geworden. “Wat brengt jou zo van je territorium verwijderd, jonge kat?” vroeg hij op een vriendelijke toon aan haar.

+ @Mistflower