lief klein groot broertje van me

Iedereen was even met andere dingen bezig, en dat vond Amberkit niet leuk. Het was warm buiten en daarom lagen de meeste queens en hun kits te slapen, maar zij had vanochtend al geslapen en nu wilde ze iets doen. Ze had het al bij haar mama en wat kittens die ze kende geprobeerd, maar niemand wilde. Met een boos gezicht had ze zich dan maar gericht naar het bruine figuurtje naast haar. Met een plof liet ze zich half over hem heen vallen en sabbelde op zijn oor. "Bwacken kom spelen," ze vond die r in zijn naam nog een beetje moeilijk

&Brackenkit

Brackenkit was de hele ochtend druk geweest met ontdekken en rond kruipen en wat niet. Nu was hij eindelijk in slaap gevallen. Gelukkig had hij best wat slaap kunnen winnen voordat er opeens gewicht op hem kwam liggen. Brackenkit kreunde zachtjes en wiebelde met zijn oortje toen daar aan gesabbeld werd. Wacht, gesabbeld? Hij knipperde zijn oogjes open en draaide zijn kopje naar zijn zusje, die met hem wilde spelen. Hij duwde haar van zich af en ging met zijn pootje over zijn natte oortje. 'Ew Amwer,' mompelde hij.

Ze lag zeer comfortabel boven op haar bruinkleurige broertje toen ze er zeer bruut af werd gerold. Een beledigd gepruttel kwam uit haar mond. Terwijl ze daar zo lag en toe moest zien hoe haar broertje zijn oor droog maakte. Zo vies was ze nou ook weer niet! Het meisje stak haar tong naar hem uit"Nouhouuuuuu," zei ze boos en kwam overeind. "Doe niet zo stom, laten we iets leuks doen!"

Hij trok een verontwaardigde blik toen ze haar tong naar hem uitstak. 'Nouhouuuuuu,' begon ze boos terwijl ze overeind kwam. Bracken richtte zijn groenige ogen naar haar toe en haalde nogmaals zijn pootje over zijn oor heen. 'Doe niet zo stom, laten we iets leuks doen!' Hey! Brackenkit kwam ook overeind, zijn natte oortje vergetend. 'Ik doe helemaal niet stom!' mauwde hij bozig. 'Wat leuks wil je doen dan?' Eerst kijken of het wel écht leuk was natuurlijk.

Ze giechelde toen haar broertje al meteen zijn oor weer was vergeten om zichzelf te verdedigen. "Stommie!"plaagde ze lachend maar wel goedbedoeld. Zo stom vond ze hem nou ook weer niet. Bracken bleef haar enige broertje, daar moest je zuinig op zijn! Nu kwam echter het moeilijke, wat voor leuks wilde ze eigenlijk gaan doen..? Even dacht ze heel diep na, een grote frons op haar gevlekte gelaat. "Zullen we tikkertje spelen?" opperde ze uiteindelijk. Dat vond ze wel leuk, dacht ze. Lekker hollen, ze was vast sneller dan haar broertje. Hihi!

Ze plaagde hem door hem stommie te noemen. Hij rolde zijn groene ogen toen ze giechelde om haar eigen opmerken. Ja hoor, natuurlijk vond ze zichzelf super grappig. Toch was hij er niet boos om hoor, hij wist wel dat ze goede bedoelingen had. Meestal. Hij wachtte een beetje ongeduldig af toen ze moest nadenken over wat ze zouden doen. Ze had er zelf nog helemaal niet over nagedacht! Gelukkig had ze uiteindelijk toch iets kunnen bedenken. 'Zullen we tikkertje spelen?' Brackenkit glimlachte en knikte. 'Jaaa!' Al snel tikte hij haar aan met zijn pootje, om daarna hard lachend weg te rennen.

Ze vond haar broertje heel lief, maar hij was wel heel erg stom. Vooral wanneer hij alle aandacht van mama of papa kreeg, of weer iets knaps had gedaan. Maar als hij dan weer naast haar lach of ze weer konden spelen samen, was dat al snel weer vergeten. Lag boos of jaloers blijven was ook zo ontzettend vermoeid, poeh! Voor nu had ze dan ook besloten dat ze hem weer leuk vond, leuk genoeg om een paar spelletjes mee te spelen. Tikkertje werd goedgekeurd en ze wilde net de regels vertellen toen hij haar al tikte! Boos blies ze haar wangen op. "Hey! We waren nog niet eens begonnen!" joelde ze boos, maar speelde uiteindelijk toch het spel mee te spelen. Zo snel als ze kon rende ze achter hem aan, vastberaden hem terug te pakken. "Ik ga je pakken hoor!" ze maakte een sprongetje en probeerde hem aan te raken.

Hij hoorde zijn zusje allemaal verwijten roepen, dat ze nog niet begonnen waren. Ha, nou en? Les één, lief zusje, zelf de regels maken is veel makkelijker! Hij was nu niet de tikker! Toch was hij even bang dat ze nu niet meer mee wilde doen, maar een snelle blik over zijn schouder liet hem gelukkig het tegendeel zijn. Hij gaf een kreetje van schrik en plezier toen Amberkit opeens dichterbij kwam, roepend dat ze hem zou pakken. Hij deed nog zo zijn best om zich uit de pootjes te maken, maar tevergeefs. Hij voelde haar pootje al tegen hem aan. Het katertje stopte abrupt, niet zo goed nadenkend dat ze nu keihard tegen elkaar aan konden knallen.

Nog... een klein... Stukje! De poes deed haar uiterste best om met haar nog korte, onhandige pootjes hem bij te houden. De queens om hen heen keken hen wat geïrriteerd aan en hoewel ze dat normaal gezien heel erg erg vond, was ze nu echt te druk bezig met haar jacht om het op te merken. En wat een succes had ze! Vol plezier voelde ze hoe haar pootje hem aantikte... Totdat hij opeens stil ging staan! Dat was wel het laatste dat Amberkit aan had zien komen, en ze botste tegen hem aan. Uit haar baan gevlogen viel ze met haar neus pijnlijk op de grond. Eventjes was het stil terwijl ze daar geschrokken zat, en daarna begon ze heel erg hard te snikken. "Mamaaa!"

'AU!' riep hij geschrokken uit toen zijn zusje tegen zijn schouder aan kwam. Dat deed pijn! Het kwam misschien door zijn eigen actie, maar toch keek hij haar lichtelijk geïrriteerd aan, wat al snel plaats maakte voor grote bezorgdheid. Misschien net ietsjes meer voor hem dan voor haar toen hij haar luide snikken hoorde. 'Neeee, neee, sssshhh!' mauwde hij snel terwijl hij zijn neusje tegen haar aan duwde. 'Ssssh, het was een ongelukjeee, stil nouuu..' Hij wilde echt niet op zijn kop krijgen. En ook, het was stom om zijn zusje te zien huilen. Dat wilde hij niet.

Nu deed haar neus pijn! Auu-haau!! De kitten huilde dikke grote tranen terwijl ze er een hele scene van maakte, ongetroost. Haar broertje probeerde haar te overtuigen dat het een ongelukje was, maar Amberkit had zijn duistere kant gezien. Hevig snikkend keek ze hem aan. "K-Kusje op," hikte ze. Ja, hij moest een heel lief kusje op haar neus geven, alleen dan ging de pijn weg.

Amberkit huilde luid. Brackenkit keek zenuwachtig om zich heen, hopend dat er niemand op hen af kwam. Hij deed echt niets fout hoor! Helemaal niks aan het pootje... 'K-Kusje op,' snikte zijn zusje en hij draaide zijn koppie weer naar haar om. Hij knikte snel. 'O-Oké, ja, rustig maar,' miauwde hij ietwat gehaast voor hij een kusje gaf op haar neusje. 'Zo, beter? Heb je ergens anders nog pijn?' vroeg hij, toch we een beetje bezorgd. Voor haar, maar ook voor hemzelf.