Kitten parade! [open]

Het was vroeg, héél vroeg. Misschien wel iets te vroeg. De grote katten, de queens, sliepen nog goed door. Toch was Laurelkit al wakker. Ze had zich uit het nest gewrongen en trippelde enkele rondjes rond in de nursery. Oooh, haar pootjes waren koud op de grond! Toch wilde ze niet in het warme nest blijven liggen totdat de roep van de deputy haar moeder zou wekken. Ze wilde iets doen, nu! Ze wilde bewegen, dansen en de wereld ontdekken. Elke dag was er wel iets nieuws te ontdekken. Laurelkit keek wat dromerig naar buiten. Het was nog donker, al was er ergens wel iets te bekennen van een opkomende zon. De ochtendmist zorgde echter voor vertraging. Ooh, dit ging nog lang duren. Haar moeder had een afspraak met haar kittens gemaakt en daar zou ze zich aan houden. Ze zou niet naar buiten gaan totdat één van de queens wakker was. Haar pootjes trippelde terplekke en haar blik hield ze op de buitenwereld gericht. Wachten was enorm frustrerend. Ze stond hier al zeker één minuut!!

Open voor Windclankittens, queens, andere Windclanners

Cloudykit lag nog heerlijk te slapen met haar broertjes, zonder een zorg in de wereld. Het was nog veel te vroeg, al had ze nog niet veel besef van tijd, toch vond ze dat. Het was nog te vroeg maar een koude tocht wat eventjes naar binnen glipte maakte haar wakker en ze begon natuurlijk klagelijk te piepen. Nog met gesloten oogjes probeerde ze weg te komen van de tocht en had het zonder dat ze het door ging van mam weg. Dat bleek dus nog kouder te zijn, waardoor ze beetje wanhopig en vooral angstig door de Nursey heen kroop op zoek naar warmte. Er was meer dan genoeg warmte, maar welke was nou haar mom? Opeens botste ze zachtjes tegen iets of iemand aan. Ze probeerde te ruiken, maar dat was niet mam. Boos piepte ze tegen de andere kitten die haar in de weg stond. Ze wou naar haar moeder gewoon.

Laurel trippelde ter plaatse, wachtende tot de zon op zou komen. Ze schrok zich echter een hoedje toen iets of iemand tegen haar botste. Ze had het niet zien aankomen en dat zorgde er dan ook voor dat haar haren recht overeind stonden. Bij het zien van wie er tegen haar was gebotst, ging haar vacht al snel terug liggen. Ze draaide haar kopje en liet haar blik even naar het nest gaan waar de kitten uit was gekropen. De kitten was jonger dan haar, moest bij haar moeder liggen. Aangezien ze zelf nog heel jong was, wist ze dan ook niet meteen wat ze moest doen. Ze was te klein om de kleinere kitten te verplaatsen. En dan was er nog de regel van haar moeder, om niet zomaar queens te wekken. Ze fronste even en duwde met één van haar voorpootjes tegen de lichtgekleurde kitten, hopende dat haar klein duwtje de kitten zou doen terugkeren. Kon deze kitten dat al? Uhm, Laurelkit wist het niet.

Het arme beestje snapte er helemaal niks van en verdrietig zat ze daar. Ze wou naar mammie toe en dit was echt niet haar. Ze bewoog een beetje zoekend met haar kopje, maar met nog dichte oogjes zag ze niet waar ze moest zijn. Toen opeens iets tegen haar aanduwde, piepte ze verontwaardig, ook al was het maar heel lichtjes. Ze struikelde wat naar achteren terwijl ze nu probeerde weg te komen van waar ze net bij zat, want die had haar geduwd. Of dat dacht ze tenminste. Maar ze wist nog steeds niet waar mam was en teleurgesteld ging ze weer zitten, luid piepend voor hulp.

De zwart-witte kitten spitste haar oortjes en sprong bijna naar achteren toen de jongere kitten plots luid begon te piepen. Haar oogjes werden groot en snel keek ze naar de nesten van de queen. Ohnee! Ze trok even met haar oortjes bij de gedachten dat een queen deze jonge kitten hier zou tegenkomen. Ze was hier nogtans op eigen houtje naartoe gekropen. Straks kreeg ze de schuld van iets dat ze niet gedaan had. Haar kopje begon te werken en een beetje geschrokken keek Laurelkit op bij het horen van een bekende stem. Mistkit! 'Laurelkit... wie .. is di..t en .. wat gebeurt er?' Ze keek even van Cloudykit naar Mistkit. "Ze was plots hier," mauwde ze snel, naar waarheid. Ze was geen kitten van leugens. Ze was één hoopje eerlijkheid. Regels waren er om te volgen en nu ze onbewust in de 'problemen' was gekomen, was ze wat in de war. "Straks worden de queens wakker." fluisterde ze er nog achter. Haar stem klonk iets anders, had een twijfelende ondertoon. Het was de vroeger ochtend, op zich niet heel erg, maar zo'n jonge kitten zonder deftig tijdsbesef was dit nog héél vroeg.

De arme kitten had nog steeds geen idee wat er allemaal gebeurde en het enige wat ze wou was terug naar mam. Enkel als ze van deze andere kitten en haar moeder af zou gaan kwam ze weer terug in de kou en dat vond ze helemaal niet leuk. Terwijl beide daar een beetje ongelukkig zaten kwam er blijkbaar nog een kitten bij. Cloudykit merkte dit niet en ook niet dat die en haar momentele 'steun' aan het praten waren. Ze hoorde enkel was geroezemoes en woorden die ze nog niet kon plaatsen. Negeerde ze haar? Dat vond ze niet leuk en luidskeel begon ze klagelijk te piepen. Half om hun aandacht te krijgen en half om de aandacht van haar eigen moeder te krijgen. Iemand moest haar helpen. Opeens ging er iemand achter haar zitten en kreeg ze een warme staart over zich heen. Verbaasd stopte ze met piepen. Dit was niet mam. Ze probeerde zich een beetje om te draaien en voelde de warmte van een andere poes.

Mist kit deed een poging om de jongere kitten, Cloudykit, tot bedaren te brengen. Laurel haar oortjes waren naar voren gericht, hopende dat het werkte. En dan gebeurde het, een queen voegde zich bij hen en haar hartje sloeg een slag over. Mistkit kwam al snel met een antwoord op de vraag die de oudere poes aan hen stelde. 'Laurelkit heeft een kitten die wakker is geworden die alsmaar piept.' Haar oogjes werden groot bij wat er gezegd werd. Laurelkit? Ze had niets gedaan hoor! Het enige wat ze had gedaan was hier netjes op tijd gaan klaar staan, zodat ze straks naar buiten kon gaan. Ze fronste dan ook lichtjes. "Ik heb niets gedaan!" verdedigde ze zichzelf snel. Ze merkte dat Cloudykit gestopt was met piepen toen er een warme staart over haar gelegd werd. Laurel was daar echter niet mee bezig. Haar ogen waren op de queen en Mistkit gericht.