We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: Tourner Dans Le Vide wo 25 nov 2020 - 21:33
You better hide that heart of yours
Ze had moeten sterven die dag. Die honden hadden haar moeten vermoorden. Ze had het niet mogen overleven. Haar lichaam kon dit niet aan. Het was duidelijk genoeg aan het feit dat ze nogsteeds hier lag, in een hoekje van de elders den. Haar zicht nog niet hersteld, mochelijk voor altijd verdwenen. Ze kon nieteens zien hoe haar lichaam er zelf aan toe was. Rout sprak dat alles wel zou genezen. Dat ze sterk van geest was en er bovenop zou komen maar Wis wist beter. Ze was al dood, ze zou een zombie zijn, een schelp van zichzelf. Niets meer van over, tot starclan haar wel kwam halen. Of misschien was dat het wel, Starclan wou haar ziel niet en had haar daarom hier gelaten in de eenzaamheid. In de pijn. De eeuwige pijn.
De kattin sloot haar ogen. Probeerde zichzelf te ontspannen. Dromen over een leven waarin ze het niet gehaald had, hoe beter dat zou zijn voor ieder, ieder die zei dat ze van haar hielden. Ieder zoals.. zoals hem. Die sprak over liefde maar sinds haar ongeluk zijn kop niet had laten zien. Over haar zus die haar net zo min opzocht. Ieder zou beter af zijn zonder de realisatie in hun achterhoofd dat ze hier nog was. Gebroken en zwak. Zwakker dan ze ooit eerder geweest was. Een schelp, een zombie.
Onderwerp: Re: Tourner Dans Le Vide wo 25 nov 2020 - 21:59
Storkpaw Hello, welcome home
Natuurlijk wist ze dat ze die plek niet kon vermijden, maar toen er een Warrior naar haar toe kwam met de opdracht om de nesten van de Elders te verschonen was de afschuw in haar ogen duidelijk te zien. Niet vanwege die nesten, maar vanwege haar. Ze leefde nog, ook al was ze zo dom geweest om in haar eentje op pad te gaan. Ze waren er op tijd bij geweest, al kon je afvragen wat op tijd was. Arme Wisteriawisp leven in aan een zijden draadje en het was misschien zelfs al te laat geweest. Ook Storkpaw had geholpen, of in elk geval geprobeerd. Ze had Falconpaw opgehaald in opdracht van Routnose. Of Wisteriawisp haar dankbaar zou zijn wist ze niet, verwachtte ze ergens niet. Helaas, het moment dat ze weer naar de Elder Den moest was aangebroken en met duidelijke tegenzin stapte ze de den in. Wel, daar lag ze dan. Een gehavend lichaam, nu ook van buiten. Kapot gemaakt door honden. Er was nauwelijks emotie te zien in Storkpaw's ogen toen ze naar de poes keek, een lange stilte. Toen ze elkaar voor het eerst ontmoette was zij nog klein geweest, nu waren ze ongeveer even groot. Wisteriawisp kon haar toen nog gewoon omver duwen. Storkpaw was sterker geworden en Wisteriawisp? Enkel zwakker. ''Waarom deed je het?''de woorden waren meer een fluistering, misschien niet eens bedoeld om hardop te worden uitgesproken. Het was een vraag die ze toen had gehad en nu weer terugkwam.
Onderwerp: Re: Tourner Dans Le Vide wo 6 jan 2021 - 22:42
You better hide that heart of yours
Waarom.. Dat was een stomme vraag. Een stomme vraag voor een stomme kleine kitten die nogsteeds het gehele plaatje niet kon zien. Die nogsteeds de werkelijkheid niet onder ogen kon komen zoals zij al had kunnen zien vanaf geboorte. Ze keek met kille blauwe ogen naar de kat, zich afvragend wat Storkpaw zou zien als ze naar haar keek. Was ze net zo gebroken als dat ze zich voelde? Of zou er nog iets van kracht in het lichaam van Wisteria zitten.. Zou ze er sterker uit zien dan ze zich voelde. Waarschijnlijk niet, ze had er nooit sterk uitgezien. Was nooit sterk geweest en nu lag ze hier, net zo gehavend en mogelijk beschadigd als Abysshowl.
Ze was liever dood.
”Omdat ik er genot uit haalde.” Reageerde ze kil naar het kind. Haar ogen nog altijd starend naar Stork’s. Of ze haar werkelijk goed zag kon Wis zelf niet bepalen. Ze wist niet meer wat werkelijk waar was of wat haar eigen fantasie was. ”Omdat ik niets ben en iets wou vernietigen dat nog hoop had. Omdat ik iemand wou laten voelen wat ik voel. Jij was gewoon.. in de buurt.” Storkpaw was nooit speciaal geweest, nooit precies uitgekozen, simpelweg wrong place, wrong time. Voor de rest was ze niets voor Wis, nooit geweest ook.
Onderwerp: Re: Tourner Dans Le Vide zo 17 jan 2021 - 20:15
Storkpaw Hello, welcome home
Ze had vlugger gesproken dan haar bedoeling was, ze wou niet eens spreken. Echter het verlangen van de poes snapte ze niet en zelf verlangde ze het om het te snappen. Voor haar was Wisteriawisp een extra reden dat Starclan niet meer deed dat pijn geven, want zij hadden haar vast dat gebroken lichaam gegeven. Ze verwachtte ook geen antwoord, niet meer dan een afwijzing. Het antwoord wat ze kreeg was onverwacht, om het zachtjes te zeggen. Wie haalde nou genot uit pijn of wat Wisteriawisp dan ook van plan was. Ze dacht niet dat het haar doel geweest was, tenzij ze expres die honden had opgezocht. Misschien was dit een soort van trots, waarmee ze haar echte gevoelens verborg. De Elder ging verder, een klaaglied over hoop vernietigen. Ze vertelde Storkpaw dat zij gewoon in de buurt was, wat de gevlekte poes ook wel wist. Ze was liever vele vossensprongen verderop geweest, maar ze was toevallig daar. Altijd leek ze toevallig op de verkeerde plek te zijn, maar het kon ook dat dit allemaal verkeerd was. "En nu ben je nog verder af dan eerst''sprak ze zachtjes, nadenkend. Haar lichaam was getekend door de aanval en haar ogen waren beschadigd, Storkpaw wist niet eens zeker of Wisteriawisp haar nog wel zag. Eerst was haar lichaam van binnen kapot, maar nu showde dat ook aan de buitenkant. Als dat haar bedoeling was geweest, dan had ze haar plan prima uitgevoerd. "Tevreden?''
Onderwerp: Re: Tourner Dans Le Vide do 28 jan 2021 - 15:47
You better hide that heart of yours
Als ze nog kon lachen zonder pijn, had ze dat nu gedaan. Niet dat er ooit een dag was geweest dat ze had kunnen lachen zonder pijn.. De pijn was er altijd geweest. Nu was het enkel ook zichtbaar voor de buitenwereld. "Stork, schatje, ik ben zo tevreden als maar tevreden kan zijn." Beet ze de apprentice zacht toe, haar ogen gesloten. “I was born with glass bones and paper skin. Every morning I break my legs, and every afternoon I break my arms. At night, I lie awake in agony until my heart attacks put me to sleep.”" Mompelde ze zacht en probeerde iets overeind te komen. Maar na enkele pogingen liet ze haar lichaam weer zakken. "En zelfs mijn partner heeft me nu achtergelaten." Mompelde ze dit keer wel iets van lachend. "Doe ons allebei een plezier Storkpaw. Vermoord me."
Onderwerp: Re: Tourner Dans Le Vide zo 31 jan 2021 - 1:12
Storkpaw Hello, welcome home
Bijna zou ze vergeten waarom ze hier was, maar toen kijkend naar een slordige eldernest wist ze het weer. Wisteriawisp voor een moment negerend liep ze naar het nest waarvan de eigenaar nu even buiten zat en begon aan de uitstekende sprieten gras te trekken. Achter haar begon de jonge Elder een heel verhaal af te steken over hoe ellendig ze zich voelde en Storkpaw wist vrij zeker dat ze nu aan het spotten was met haar. Ze spuugde het gras uit om haar aandacht maar weer op Wisteriawisp te richten, die waarschijnlijk nog blij zou zijn met deze aandacht. De zilveren poes benoemde zelfs haar liefdesleven, al was dat niet heel hoopvol meer blijkbaar. Storkpaw wist nog hoe verbaasd ze was dat iemand van haar kon houden, maar blijkbaar hadden ze het niet lang volgehouden. Ze wou er op in gaan, maar de volgende woorden lieten haar opmerking steken in haar keel. Het was namelijk niet dagelijks dat iemand je verzocht om voor hun einde te zorgen en het was zeker niet iets waar ze meteen een antwoord op had. Oh ja, ze haatte de poes voor haar. Niet omdat ze zwak was, maar omdat ze zo lelijk van binnen was altijd. Omdat ze haar haat voor de wereld altijd op iedereen af leek te reageren en ze zelf nu enkel voor meer ellende gezorgd had. Maar toen ze aangevallen werd door die honden, toen Storkpaw angstig had toegekeken...Ze was bang geweest dat Wisteriawisp daar dood zou gaan, wat ook bijna gebeurd was. Routnose had haar terug tot leven gebracht en Storkpaw was zelfs nog Falconpaw gaan halen. Ze had kunnen toekijken of haar rug toegekeerd naar de zwaargewonde poes en af kunnen wachten tot ze dood was, maar dat deed ze niet. "Ik ga Starclan dat plezier niet gunnen''zei ze na de stilte. Ze wist niet eens zeker of Wisteriawisp daar terecht zou komen, maar ze had maar weinig slechts gedaan in haar leven waar Storkpaw van wist. Al was het simpel omdat ze het niet zou kunnen.
Onderwerp: Tourner Dans Le Vide 
wo 25 nov 2020 - 21:33
