Evening drizzle

Het was wat aan het miezeren, de hele dag was al wat grauw en grijs geweest en nu de avond in trad werd het er niet beter op. Ietwat vermoeid rekte de poes zich uit en pakte een muis van de stapel. Ze had de hele dag in de medicine cat's den doorgebracht met trainingen. Het vroeg veel van haar, maar vooral ook van de twee rossige leerlingen. Routnose wist het, maar wist even goed dat ze nooit het geluk zouden hebben van een rustig, uitgespreide training. Hoe erg ze ook van kleine Pep hield, Windclan was thuis en ze wilde Falconpaw niet zo lang alleen laten, zeker niet nu hij het zo moeilijk had. Bedenkelijk zette ze haar tanden in een de muis en legde haar staart over haar pootjes voor warmte

&Scarletpaw

Er waren twee vreemde katten mee terug gekomen van de laatste gathering en ze was er nog maar niet aan gewend. Ze was eindelijk zover geweest dat ze de namen van al haar clangenoten weer kon onthouden, vooral ook degene die ondertussen verandert waren door ceremonies, maar nu waren er twee vreemden ineens bij. Onbewust had haar lichaam haar dan ook naar een van de twee gebracht ondanks dat het miezerde. Ze merkte het eigenlijk amper, ook al deed het haar vacht wel een beetje alle kanten uit staan. Ze stopte vlak naast de poes, maar zei nog niks, staarde eigenlijk alleen maar lichtelijk vragend naar haar. Waarom was ze hier ook alweer?

Shadowclan leek wel iets te hebben met staren. Was het een gewoonte? Routnose durfde het niet te zeggen, maar zowel Littleghost als de jonge apprentice hadden de vrijheid genomen om naar haar toe te komen en in stilte te staren. Ietwat ongemakkelijk wiebelde ze met haar oren, terwijl ze zich een beetje als een dier in een dierentuin voelde. Heel gek was het misschien ook niet, zeker niet voor jongere katten. Immers stak ze nogal af tegen de rest, met haar lichte, korte vacht en kleine gestalte. "Oh, ehm, hallo daar," miauwde ze met een verlegen lachje.

De ander zei wat, alleen dat registreerde zich nog niet bij Scarletpaw. In plaats daarvan ging het staren misschien iets langer door dan zou moeten. "Waarom ben je hier?" En was haar vraag mogelijk wat te direct, maar dit was de vraag waar ze mee in haar kop had gezeten. Waarom was deze poes hier? Ze was hier toch niet om nu in hun clan te komen wonen, niet net zoals Bloodclan? Dat was toch iets dat niet zomaar kon? Dus waarom was deze kat hier? Het was haar vast wel uitgelegd, maar ze had het helaas niet opgeslagen, omdat het haar niet persoonlijk verteld was. Het was maar een algemene mededeling geweest, waardoor het allemaal maar wat te druk voor haar geweest was.

Dat was, uh, een vrij directe vraag. Routnose wiebelde met haar oortjes, maar kon het de jonge apprentice niet kwalijk nemen. Heel eerlijk was ze verbaasd over hoe gastvrij iedereen tot op heden tegen haar was geweest. Afgezien van een goed aantal paar katten die haar van ver of dichtbij nastaarden, leek iedereen vrij verwelkomend en dankbaar. Het was een hele opluchting. "Oh, ehm, ik ben hier om Pepperpaw en Newtpaw te helpen," sprak ze met een waterige glimlach. "Ik leer hen over kruiden, omdat ze nu geen mentor hebben,"

Was het staren misschien toch niet zo handig geweest? Want de poes voor haar leek er iets ongemakkelijk door te worden, ook al begroette ze haar wel. Scarletpaw liet dan ook een kleine glimlach zien om haar hopelijk wat meer gerust te stellen. Het was tenslotte niet alsof ze de ander niet mocht, ze wilde gewoon weten waarom er een vreemde kat in het kamp was. "Hallo," Begroette ze de ander dan ook terug, niet beseffende dat dit niet was waar ze op had moeten antwoorden, maar op de woorden die later gekomen waren. Een uitleg op de vraag die zij gesteld had, alleen was dat nog niet doorgedrongen bij haar.