Nobody's got your back in this town

Af en toe kon ze het niet laten en wierp ze een blik naar het nest waar Palekit nu tussen lag. Waar ze nu gewoon bij hoorde, alsof dat altijd al zo geweest was. Ze kreeg een gevoel dat ze niet kon plaatsen, soms leek het jaloezie te zijn en op andere momenten verdriet en soms was het afschuw, maar voor dat was wist ze ook niet zeker. Haar dochtertje die niet meer van haar was of zichzelf. Zij was inmiddels degene die niet genoeg melk had en zelfs met Pepperpaw's help nog steeds niet genoeg kon geven. Maar Palekit was zo zwak geweest en soms stierven kittens als ze te zwak waren, dat was normaal. Nee, ze leefde nog en enkel omdat ze nu een andere moeder had, die wel sterk genoeg was om haar te verzorgen. Littleghost nagels kwamen kort uit hun hulzen en ze kneedde in de grond. Aangezien ze niet veel buiten kwam en maar weinig met haar nagels hoefde te doen waren ze best lang en lieten ze diepe geultjes achter. Ze trok haar nagels weer in, want ze had hem al geroken. Even dacht ze erover na om haar kop om te draaien zijn kant op, benieuwd wat hij hier kwam doen, maar er vanuit gaan dat het niet belangrijk was liet ze haar kop op haar poten rusten. Totdat iemand haar aantikte. Ze draaide zich om, misschien had Acornstar iets belangrijks te vertellen en had een Queen haar er even op attent willen maken. Het was enkel niet een Queen of een kitten zelfs, maar de Leader zelf. Lichtjes verbaasd keek ze hem aan, zich afvragend wat hij van haar moest. Wel, hij was vast slim genoeg om dat zelf te vertellen.

Ze verwachtte al een uitleg van hem, want hij kwam vast niet gezellig op visite. Hoeveel de clan wist van wat er gebeurd was wist Littleghost niet, maar het was duidelijk zelfs tot Acornstar gekomen. Misschien moest hij dat wel weten als Leader, waren dat zaken die hem meer aangingen dan ze dacht. Zijn woorden waren rustig en duidelijk, dus ook met de drukte in de Nursey kon Littleghost hem goed genoeg verstaan. Al leek het erop dat de andere Queens even zwegen, om hem de ruimte te geven voor praten. De gevlekte poes keek naar haar twee overgebleven kittens, zij waren sterk en hadden vast een goede toekomst in de clan. Haar gele ogen gleden weer terug naar Acornstar. Wel, het ging goed. Al haar kittens leefde nog, ook al was eentje niet meer van haar. Ze knikte lichtjes, een kleine glimlach sierde haar lippen. Acornstar mocht misschien wat streng zijn en hij had zijn fouten gemaakt volgens de anderen, hij had een goed hart en het geduld voor haar.

Ze verwachtte dat hij wel weer zou vertrekken nadat hij een blik op haar twee gezond uitziende kittens had geworpen om verder te gaan met belangrijke zaken. Ze hoorde lichtjes geroezemoes om haar heen, maar het was enkel raden wat de woorden waren. Acornstar boog naar Aspenkit en Outkit, die zich beide eens rustig hielden. Hij zei iets wat Littleghost niet helemaal verstond, maar meer dan genoeg om te weten dat hij tevreden was met ze. Ze waren sterk volgens hem begreep ze hem. Ja, ze waren sterk. Littleghost had bewezen dat ze ondanks haar eigen zwakte ook sterke kittens op de wereld kon zetten. Met een glans van trots in haar ogen knikte ze Acornstar toe, ze was het duidelijk met hem eens. Haar twee toekomstige Warriors zouden de clan vast trots maken, in elk geval was hun moeder al erg trots op ze.