Sound the Bugle

Sound the bugle now
Play it just for me
As the seasons change
Remember how I used to be

De eerste avond van zijn gevangenschap viel en hulde zijn vreemde omgeving in duisternis. Hij was moe en angstig. Hoe had dit toch kunnen gebeuren? Thornstar kroop weg in een hoekje van zijn gevangenis, waar hij zich oprolde en zijn neus in zijn staart verstopte. Hij wist dat hij tot de ochtend moest afwachten om de situatie met een heldere blik te kunnen bekijken, maar zijn gedachten lieten hem niet met rust. “Oh StarClan, help mij,” murmelde hij zachtjes. De maan stond al hoog aan de hemel toen hij eindelijk wegzakte in een lichte, onrustige slaap.

[Dit topic is gesloten!]

Now I can't go on
I can't even start
I've got nothing left
Just an empty heart

Loom stapte Thornstar naar de enige bron van water die hij had kunnen vinden. Hij bukte zich en likte met een vies gezicht het water op. Het smaakte niet lekker, en na al deze dagen was hij er nog niet aan gewend geraakt. Hij had het altijd als vanzelfsprekend gezien, maar hij verlangde ernaar om het heerlijke frisse water uit het bos weer op zijn tong te proeven. Toen zijn dorst gelest was vermeed hij de blik van zijn eigen spiegelbeeld en hij keek omhoog. Door de opening van zijn gevangenis zag hij grijze regenwolken door de lucht glijden. Het gaf hem geen hoop.

I'm a soldier
Wounded so I must give up the fight
There's nothing more for me, lead me away
Or leave me lying here

Hij staarde voor zich uit zonder echt wat te zien. Er was ook niet veel te zien. Het was dezelfde plek als de dagen ervoor. Hoe zou het met ThunderClan zijn? Thornstar kneep zijn ogen dicht in een poging om tegen de emotie te vechten. Het mocht niet baten; hij voelde de ellende als een golf over hem heen slaan. Hij moest opstaan, even wat bewegen. Met enige moeite wist hij zich overeind te hijsen, op zijn drie werkende poten. Hij zette een paar wankele stappen, en dwong zichzelf om er nog een paar te zetten. Bewegen moest hij, bewegen om zijn hoofd leeg te maken.

Sound the bugle now
Tell them I don't care
There's not a road I know
That leads to anywhere

De witte stralen van de volle maan schenen door het gat in het dak naar binnen. Het bleke licht raakte de poten van Thornstar die vlak voor zijn waterplas lag. Hij keek naar het water, waarin de maan weerkaatste. Hij liet zijn blik het licht volgen, naar boven glijden – naar de volle maan. Zou ThunderClan vannacht op de Gathering aanwezig zijn? Wat zouden ze zeggen, zonder hem? Diep vanbinnen wist hij wel wie ThunderClan deze nacht zou vertegenwoordigen op de hoge rots. Een zucht verliet Thornstars mond, waarna hij zijn kin op zijn voorpoten liet rusten.

Without a light
I fear that I will stumble in the dark
Lay right down
Decide not to go on

Slapen kon hij echter niet, niet in de wetenschap dat er een Gathering bezig was. Hij wist niet zeker waarom hij het gevoel had dat hij daarom wakker moest blijven, maar hij deed het. Wat moest hij immers anders? Hij sliep al zo veel. Hij merkte dat het licht dat naar beneden scheen wat van haar intensiteit verloor, en langzaam hief Thornstar zijn hoofd op. Hij meende te zien dat een kleine wolk voor de maan schoof. Een boodschap van StarClan, maar vast niet voor hem. Hij liet zijn blik weer zakken, kijkend naar de muur voor hem zonder veel te zien.

Then from on high
Somewhere in the distance
There's a voice that calls
"Remember who you are"

Plotseling werd het nog donkerder om hem heen – dat was vreemd, want ondanks dat zijn tijdsperceptie door zijn gevangenschap vrijwel waardeloos was geworden, had hij het gevoel dat er niet meer dan een paar minuten verstreken konden zijn sinds hij de wolk had gezien. Thornstar hief zijn hoofd op om naar de maan te kijken, en toen zag hij het: er was een reusachtige wolk voor de maan aan het kruipen. Nee, het was geen wolk… Het was rook! Thornstar sprong overeind op zijn drie goede poten, zonder zijn blik van het schouwspel af te wenden. Hij zag geen vlammen en hij rook geen brandgeur, dus de brand moest ver weg zijn… Kon het bij Fourtrees zijn?

If you lose yourself
Your courage soon will follow
So be strong tonight
Remember who you are

Wat er de afgelopen tijd bij de Clans gebeurd was wist hij niet, maar hij wist met volle zekerheid dat er één grote factor was waar StarClan boos op moest zijn: Bij deze Gathering zat er een valse leider van ThunderClan op zijn plaats. Was dat wat dit grote gebaar betekende? “StarClan is mij niet vergeten…” fluisterde hij tegen zichzelf. Het was het eerste wat hij in lange tijd tegen zichzelf had gezegd. Een gevoel van euforie welde als een vlam op in zijn hart. “StarClan, jullie zijn mij niet vergeten!”

Yeah
You're a soldier now
Fighting in a battle
To be free once more
Yeah, that's worth fighting for!