Dodo
22
Actief
| |
|  Onderwerp: hasta la pasta  wo 13 jan 2021 - 23:15 | |
| Met grote passen liep de kater weg uit het 'kamp'. De zon was weer verscholen achter de grijze wolken en een dun laagje witte poedersneeuw bedekte de grond onder zijn poten. Wolkjes vormde zich toen hij uitademde en met een zucht klom hij op een dikke muur, uitkijkend over de schapen die in de witte weide stonden. Hij wist niet zeker hoeveel tijd er ontertussen verstreken was, maar de zon was alweer aan het zakken en er was weer sneeuw uit de hemel aan het dwarrelen. "Cheriey," bromde de kater naar zijn zusje toen hij haar vanuit zijn ooghoek aan zag komen. + cheriey |
|
Sannemander>:)
217
Actief
“Sometimes I believe in as many as six impossible things before breakfast.”
| |
| | Onderwerp: Re: hasta la pasta zo 28 feb 2021 - 14:03 | |
| 
Zijn rode pels, in leaf fall zo handig, gaf zo zijn positie weg in het witte landschap. Had vrijwel meteen Cheriey's aandacht te pakken. Deed de jonge kattin kort op haar wang bijten, denken aan hun moeder. De grote poes mocht dan wel verdwenen zijn, maar in haar kop was ze nog nooit zo aanwezig geweest. Zo pijnlijk aanwezig. Cheriey slikte, had haar oudere broer nooit echt enorm goed gekend. Maar zodra alles weg viel, was het makkelijk terug te vallen op wat je nog wel bezat.
Brommend maakte de grote kater bekend bewust te zijn van haar aanwezigheid, Cheriey stopte abrupt haar pas. "Hey Nef" Ze slikte, stapte dichterbij. Haar ogen glinsterde voor even jeugdig toen ze oog kreeg op de schapen voor hen. Wat een schatjes. "Die zullen het vast niet koud hebben met die dikken pelzen" vertelde ze haar broer zachtjes. Hij was deel van het schaarse aantal dierbare die ze nog had. Iemand die in het zelfde bootje als zij zat. Één van de weinige die wellicht hetzelfde doormaakte als zij. Ze wilde maar al te graag dat ook hij niet vertrok, stierf, wilde de kleine band die ze hadden zo sterk mogelijk maken en onderhouden.
 SOMEDAY WE WILL FORESEE OBSTACLES |
|
