For what do we live, but to make sport for our neighbors, and laugh at them in our turn?

_{Haar donkergroene ogen vertoonden de eens zo helderen glans in haar ogen minder dan ooit te voren. De reden hiervan was vrij simpel; ze bevond zich in een strijd. Met een bijna onverslaanbare vijand. Namelijk haarzelf. Altijd had ze wel was ze wel in een innerlijk conflict geweest. Maar nooit had ze kunnen bedenken dat het naarmate ze ouder werd zou verergeren. De poes zuchtte en met trage passen baande ze zich een weg door het Thunderclan gebied heen. Haar lange staart sleepte achter haar aan en liet zo een spoor achter in de sneeuw. Haar blik was strak gericht op het pad die ze had gekozen. Aangezien het al een beetje begon te schemeren. En haar zicht in de duisternis was niet echt optimaal. Dus wilde ze voorkomen dat ze op haar bek zou gaan door een steen of takje die ze over het hoofd had gezien. Windblade schudde met haar kopje toen een bekende vacht meende te zien. Daar; in de verte. Een geur kon ze niet opvangen, de wind stond net niet gunstig genoeg daarvoor. Dus trippelde ze maar snel naar de schim toe. Hopend dat het echt was, en niet een verbeelding.}

_{Daar was ze dan; De mooie Squirrelnose, met haar haar stem van honing. Het was altijd genoeg om haar zorgen even te vergeten. En te kunnen zweven op de zevende hemel. "Ofcourse, friend." sprak ze terwijl ze hard op haar tong beet. Bijna kon ijzeren smaak van bloed in haar bek proeven. Hun relatie was platonisch. Altijd al geweest. Je zou denken dat ze gewend was om de andere kattin zo te noemen. En toch voelde ze elke keer als hun status weer bevestigd werd een steek door haar hart gaan. Windblade wilde zoveel meer zijn. Maar ze was te bang om ooit haar echte gevoelens naar de vriendin te uitte. Wat als ze niet het zelfde voelde en hun vriendschap zou verbreken? De gedachte alleen al wekte tranen in haar ogen op. "How are you?"}

_{Ze hoefde geen woord te spreken. Een vaag singaal was al genoeg geweest voor Windblade om haar te volgen als een hond. "Goed gegegeven de situatie" Had ze gesproken, om antwoord te geven op die de calico eerder gesteld had. Maar al haar aandacht was nu gevestigd op de glimlach die Squrrielnose vertoonde. Haar witte tanden leken wel te schitteren in de donkere omgeving. De kattin sprak veder, Windblade hoorde haar wel. Maar de inhoud vloog compleet over haar hoofd heen. Ze was even helemaal van de wereld. Haar hoofd was enkel vol gestampt met de vrolijke koppie van de kattin naast haar. Het was zo erg dat ze niet eens door had dat de poes de glimlach van haar gelaat had gehaald. En in tussen andere emoties had vertoond. In de hoofd Windblade had dat ene moment veel lange geduurd dan het in werkelijkheid. "Hoe gaat het met jou?" Als een heks wist Squirrel met een paar woorden de de vloek waarin Windblade vast te verbreken. En haar weer terug op aarde te krijgen. "Oh, het gaat wel goed hoor." Dat was een leugen, ik ben nog nooit zo slecht geweest.}  

_{Squirrelnose ratelde een beetje door, het was iets wat ze wel vaker deed. Maar ze deed het niet omdat ze zo ijdel was dat ze enkel haar stem wilde horen. Ze deed het niet omdat ze de ander geen woord er tussen gunde. Surrielnose deed het onbewust, zonde slechte bedoelingen. Ze was zo puur. De calico grinnikte zachtjes. "Ik was op weg naar het kamp, je weet hoe klunzig ik ben in het donker." Sprak ze zachtjes. Maar de duisternis die haar eerst zoveel bezorgdheid bracht was verdwenen, dankzij de gezelschap van Torbie. Samen met haar had Windblade altijd het gevoel dat ze in het licht stond.}

_{Toen haar lichaam kort contact maakte met die van Torbie voelde Windblade haar hart een sprongetje maken. En de knipoog, oh god de knipoog. Het was genoeg om haar compleet van haar stuk te krijgen. "Daar twijfel ik niet over," een leugen. Zo zeker over haar nasporing skills was de calico nog niet. Maar ze kon het niet opbrengen om haar geliefde tegen te spreken. Langzaam kwam de oudere van de twee tot een halt. Ze schonk haar reisgenoot een glimlach terwijl ze met haar staart op de grond tikte. "Nou, welke kant moeten we op mevrouw speurneus?"}