Winding down

Het was weer een drukke dag geweest, waar hij naast zijn taken ook nog wat voor plezier rond het territorium gelopen. Het was dan ook geen wonder dat de tabby kater nu het buiten donker en koud was geworden de warme warriors den in was gedoken. Ardentheart was van plan geweest om zijn nest aan de rand van de den op te zoeken toen hij een bekend gezicht spotte. Dustspirit. Het was echt al een hele tijd geleden dat hij de kater had gesproken. Ze waren niet echt goede vrienden, wat een beetje gek was, want ze waren beiden wel erg goede vrienden met Nettlepaw. Misschien kon hij daar vandaag wat meer verandering in brengen. Hij stapte op de oudere kater af en groette hem vriendelijk. "Hallo, Dustspirit. Hoe gaat het ermee?" Hij wist helemaal niet meer wat er in het leven van de kater was gebeurd, niet meer sinds ze ooit plannen hadden gemaakt om de owltree in de nacht te bekijken. Niet dat daar ooit iets van was gekomen.



Dustspirit eerst

Hij was zijn vacht net een wasbeurt aan het geven toen er een bekende kater op hem af kwam stappen. De jonge warrior was pas recentelijk warrior geworden, maar natuurlijk waren ze nog een tijdje samen apprentices geweest en dan ook samen met Nettlepaw. Hij herinnerde zich nog van het plan dat ze ooit de uil op gingen zoeken, maar daar was nooit wat van gekomen. "Het gaat wel goed. Bevalt het warrior zijn je een beetje?" De meeste vonden het fijn zodra ze een warrior waren geworden, maar sommige dingen miste hij ergens wel van het apprentice zijn. Het zou niet lang zijn voor ook Nettlepaw zich bij de warriors zou voegen en dan zouden ze allemaal eindelijk warriors zijn. Dan zouden ze mogelijk alsnog die uil op kunnen gaan zoeken. Maar dat was natuurlijk afhankelijk van wat de andere twee erover dachten.

Dustspirit vertelde dat het goed ging en dat bracht een glimlach tot zijn gezicht. Hij mocht dan wel niet zulke goede vrienden zijn met de oudere kater dan dat hij dat was met Waterpaw en Nettlepaw, maar dat betekende niet dat ze geen vrienden waren. ”Ja, zeker, maar het is wel een stuk drukker als toen ik apprentice was,” vertelde hij met een lachje. De vrijheid om te ontdekken tussen zijn trainingen en andere taken door miste hij wel, maar hij was nu een echt deel van de clan en dat was ook speciaal.

Hij had het zelf ook wennen gevonden om van apprentice naar warrior te gaan. Ineens werd er van hem verwacht dat hij wist wat te doen in welke situatie en wanneer hij zou moeten gaan jagen. Als apprentice vertelde iemand hem altijd wel wat hij kon doen, maar dat was sindsdien verandert. "We hebben nooit die uil opgezocht." Sprak hij rustig naar de ander. Het was een plan geweest die ze hadden, maar het was nooit uitgevoerd geweest. Ze konden er altijd nog wat aan doen nu ze warriors waren, maar het zou in ieder geval minder spannend zijn dan het geweest zou zijn als apprentices.

Ineens begon Dustspirit over dé uil. De doelbewuste uil die ze ooit eens als apprentices hadden willen zoeken. Ze hadden een plan gemaakt dat ze midden in de nacht het beest zouden gaan zoeken bij de Owltree, ook al hadden ze eigenlijk geen flauw idee of er wel een uil zat. Het was toen een spannende gedachte geweest en even moest Ardentheart lachen. ”Nee dat hebben we inderdaad nooit meer gedaan, best wel jammer eigenlijk” Antwoordde hij met een glimlach op zijn gezicht.

Het was zeker jammer dat ze het nooit gedaan hadden, maar misschien was het ergens vreemd om het als warriors te doen. Toch zouden er wel minder vragen komen als ze het nu zouden proberen dan toen ze apprentices waren. "We kunnen er altijd alsnog een keer naartoe gaan." Maar toch zou het anders zijn dan wanneer ze apprentices geweest waren. Het zou misschien minder spannend zijn doordat ze nu makkelijker het kamp uit zouden kunnen in de nacht. "Dat is natuurlijk als je het nog steeds zou willen." Ze zouden alsnog met zijn allen kunnen gaan, maar dan moest Ardentheart het wel willen.

Dustspirit stelde voor dat ze er alsnog eens een keer naartoe konden gaan, als hij het nog steeds mocht willen. Hm, het kon wel leuk zijn om weer eens tijd door te brengen met zijn vrienden zonder dat er taken of andere dingen in de weg stonden. Een break van al zijn taken en verantwoordelijkheden, en misschien ook van de verwarrende gevoelens, om een afspraak die lang geleden zonder al die obstakels was gemaakt uit te voeren. ”Natuurlijk, dan moeten we alleen wel even kijken wanneer de rest er tijd voor heeft,” reageerde hij met een brede glimlach.

Ze hadden toen inderdaad ook afgesproken dat ze met meerderen gingen, dus dat zou deze keer ook zo zijn. Natuurlijk zou het deze keer wel een stuk makkelijker zijn nu ze warriors waren. "Dat moeten we zeker, scheelt wel dat we nu warriors zijn." Sprak hij dan ook. "We kunnen nu iets meer zelf bepalen wat we willen doen." Ook al was dat voor de anderen misschien nog niet zo, maar daar zouden ze wel wat voor verzinnen. "Het zou niet moeilijk moeten zijn om het kamp uit te geraken nu." Sprak hij met een kort knikje. Dan zouden ze nog de juiste boom moeten vinden in het donker, maar dat moest wel lukken.

Dustspirit was het met hem eens dat de rest mee moest komen, maar dat was ook eigenlijk wel vanzelfsprekend. Het was immers hun originele plan geweest om hun mee te vragen. Niet dat ze dat eigenlijk ooit echt hadden gedaan. Hmm, oops. "Het zou niet moeilijk moeten zijn om het kamp uit te geraken nu." Sprak de oudere warrior met een kort knikje. Ja dat wel. “Ik gok alleen wel dat ze ons nog steeds een beetje raar aan zullen kijken wanneer we midden in de nacht met z’n vieren naar buiten gaan.” Er was duidelijk wat humor te bekennen in zijn stem

.

Dat was wel waar, het zou wel opvallen als ze met drie warriors en een medicine cat apprentice zouden gaan. "Misschien dat er wat kruiden goed 's nachts te plukken zullen zijn?" Dan zou Waterpaw hun daarmee kunnen helpen, maar hij had er zelf echt totaal geen idee van als hij eerlijk was. Maar dat zou kunnen helpen om niet al te raar aangekeken te worden. Ook al was het wel de vraag of de anderen het eens zouden zijn met zo'n excuus gebruiken en het zou ook volledig afhankelijk zijn van Waterpaw dan.

Het was maar een idee, maar als het zou kunnen werken, dan zou het zeker een goed idee zijn. Ardentheart gaf ook aan dat het slim bedacht was en dat hij Waterpaw zou vragen. "Mogelijk moeten we dat kruid dan wel ook daadwerkelijk vinden, maar dat zou hopelijk niet te moeilijk moeten zijn met Waterpaw erbij." Voegde hij er nog aan toe. Het was in ieder geval goed dat ze dit gingen proberen weer. Ze hadden er eerder niet de kans toe gehad, maar nu zou het hopelijk lukken. "Dan zullen we wanneer we dat weten echt plannen kunnen gaan maken." Sprak hij en hij hoopte dat de anderen het er ook allemaal mee eens zouden zijn, want anders zou er misschien alsnog niks van komen.

Dustspirit vertelde hem dat ze de kruiden waar ze voor op zoek gingen dat ook echt mee terug moesten brengen naar het kamp. Ardentheart lachte even kort. Ja, dat zou wel verwacht worden. Eigenlijk was het best wel gek, om weer plannen te smeden alsof ze nog apprentices waren. Toch knikte hij. Het moest inderdaad niet moeilijk zijn met Waterpaw erbij en het zou alleen maar leuk zijn; een uitje met zijn vrienden. Iets wat hij eigenlijk al weer miste, ook al was hij amper warrior nu. Maar Waterpaw was druk geweest met zijn nieuwe baan als medicine cat apprentice en de rest had ook een beetje zijn eigen dingetje gaande. Silverwish was zelfs een moeder geworden. "Dat klinkt zeker als een deal. Ik zal wel eens kijken wanneer hij wat tijd heeft," greens Ardentheart. Ja, hij had hier zin in.

Ze hadden een plan, ze moesten het alleen nog uitvoeren deze keer en niet zoals de vorige keer laten, want dan waren ze straks elders en dan zaten ze nog te denken aan de plannen die maakten als jonge katten. Tenslotte was het merendeel al geen apprentice meer en dat zei toch al wat. "Hopelijk vergeten we het deze keer niet te doen." Sprak hij dan ook. Hij had wel een beetje zin in een avontuur, het was eens iets anders dan steeds je warriortaken maar uitvoeren.

Een gaap ontsnapte Ardentheart toen Dustspirit de woorden sprak dat ze het dit keer hopelijk niet zouden vergeten. Blijkbaar staken de effecten van de drukke dag nu toch zijn kop omhoog. De jonge warrior knipperde even met zijn ogen, om de slaap er nog een beetje uit te houden, maar waarschijnlijk zou het gesprek toch niet zo heel veel langer meer duren. "Inderdaad, anders zou het jammer zijn," Vertelde hij de oudere warrior. Een uitstapje met vrienden was wat om naar uit te kijken.

Het zou zeker niet verkeerd zijn om het een keer te doen en weer met zijn allen samen te zijn. Ardentheart gaapte en hij kon het ook niet helpen om hetzelfde te doen. Het was ook al laat aan het worden als hij eerlijk was en het zou misschien geen slecht idee zijn om te gaan slapen. "Daar kunnen we het dan wel een andere dag over hebben." Sprak hij nog. "Ik denk dat ik nu ga proberen te slapen." Hopelijk had Ardenthear hetzelfde idee, anders dan zou hij misschien nog langer wakker kunnen blijven.

Het was hem een gegeven toen Dustspirit aankondigde dat ze het daar wel een andere dag over konden hebben. Ardentheart begon in te kakken en hij vond het dus helemaal niet erg toen zijn vriend ook aankondigde dat hij maar eens dacht te gaan slapen. "Prima idee," reageerde de gestreepte kater dan ook. Toen ze jonger waren geweest was het makkelijker geweest om tot laat op te blijven, maar nu hadden ze die oneindige energie niet meer. Ze hadden meer taken en meer te doen. "Weltrusten," Wenste hij zijn vriend toe met een glimlacht, voordat hij zich met een laatste gaap naar zijn nest begaf en daar opkrulde. Het duurde dan ook niet lang voor hij in een diepe, droomloze slaap was gevallen. Hij zou dus eens een keertje een goede nachtrust krijgen.