[GATHERING-LEADERS] None of the clans will survive

Hij had eerlijk niet verwacht dat Thornstar er niet was, maar de reden zouden ze snel genoeg achterkomen ging hij vanuit. "Goedenavond," Begon hij kort tegen de andere katten. "Ik denk dat het tijd is om deze gathering te beginnen vinden jullie ook niet?" Het was een raar besef dat van deze katten hij nu al het langste leader was en zolang was hij het zelf nog niet eens als hij eerlijk was. Ook al was hij bij ver wel de oudste en stiekem merkte hij dat toch wel een beetje. Vooral nu hij de rots nog op moest klimmen. Hij kon dit simpelweg niet langer uitstellen, hij zou daarbovenop komen en er hopelijk niet af vallen. In ieder geval ging het hem niet lukken met een soepele sprong deze keer, dus klom hij voorzichtig omhoog tot hij uiteindelijk bovenop de rots stond. Hij koos het plekje zo ver mogelijk weg van Crystalstar, geen zin om zo dicht naast haar te gaan staan.
Eenmaal hij er zeker van was dat alle leaders er waren liet hij zijn blik naar Stagtine gaan. Er was een ding dat ze beter opgeheldert konden hebben voor de gathering echt gingen beginnen. "Stagtine, ik denk dat eenieder hier zich afvraagt waarom jij hier staat en niet Thornstar of Eveningglow. Misschien is het handig dit op te helderen voor we echt gaan beginnen?" De gathering starten kon nog even wachten. Dit moesten ze eerst duidelijk hebben.

-HIGH RANKS ONLY-

Ze werd al snel vergezeld door de rest. Wolfstar, Acornstar en om de een of andere reden Stagtine. Ze herkende die laatste maar vaag en nam aan dat hij Thornstar verving. Een paar moons geleden zou ze zich de minst benoemenswaardige hebben gevoeld onder al deze machtige katten. Nu voelde ze zich misschien wel de meest waardige om benoemd te worden. Acornstar ging ver van haar weg zitten en de grijze kattin knikte hem slecht even toe toen hij aankwam, terwijl ze de andere twee met een sereen glimlachje onthaalde. Wat was er met hem? Ze had geweten dat Twistedheart iets achter had gehouden, maar wat? Hij besloot dat het tijd was om de gathering te starten, waren ze het toch eens eens. "Goedenavond, heren." De kattin tussen de katers, wat een poëtische verhouding. Stagtine vertelde over Thornstar en Eveningglow's onbeschikbaarheid. Maar hij vertelde niet alles, en Crystalstar begon steeds meer te vermoeden dat haar voorspelling over een verandering in de machten een sterke basis in de realiteit had. Ze beantwoorde Stagtine's staar met een frons toen hij zei dat er veel te bespreken was. "Daar zijn we het dan over eens, hoewel ik niet denk dat we dezelfde invalshoek hebben." Haar stem was streng en onbuigzaam. "Blueflower heeft besloten in het kamp te blijven. Ik ben hier vandaag alleen." Miauwde ze, Stagtine's opmerking over zijn rechterhand spiegelend. Ze liet niet los dat haar deputy kittens had, evenmin als het feit dat zijzelf niet al te lang geleden bevallen was. Het was haar maar al te duidelijk geworden hoe kinderen als doelwit dienden. "Ik denk dat we verdere formaliteiten wel achterwegen kunnen laten. We hebben inderdaad veel te bespreken, en ik betrek mijn clan daar graag bij." Zonder op hun goedkeuring te wachten draaide Crystalstar zich om richting de wachtende menigte. "Ik, Crystalstar, leader van Riverclan, vraag mijn hemelse voorouders om ons op deze heilige avond een gezegende bijeenkomst te schenken. Deze Gathering is geopend." De aanroep van Starclan was niet noodzakelijk, maar Crystalstar had bijzonder veel ontzag voor de clan van de sterren. Zij waren de enigen die zij vreesde, hoewel zijn hen ook liefhield. Toen het ergste rumoer was gaan liggen vervolgde Crystalstar haar inleiding. "Riverclan heeft opnieuw een leader verloren. Pantherstar heeft Starclan gevonden en daarmee plaatsgemaakt voor zijn opvolger. Ik heb, op aanleiden van Starclan, Blueflower tot mijn deputy benoemd." Voor de meesten zou dit oud nieuws zijn, maar het was belangrijk genoeg. "Ik wil iedereen hier graag laten weten wie ik ben, aangezien mijn tijd als Deputy kort was, en wellicht niet ieder van jullie te weten is gekomen hoe ik te werk ga.' Thunderclan wist het zeker wel, en Shadowclan zou het intussen ook wel begrepen hebben. "Ik treed op voor Riverclan, Starclan en het woud. In die volgorde en met grote overgave. Ik heb bijvoorbeeld gebied genomen van Thunderclan om mijn clan te beschermen, niet om een vijand te maken." Nu moest ze het goed concluderen. Deze speech was ook niet om vijanden te maken, maar om te laten zien dat er niet met haar gespot moest worden. "Ik ben goed tegen degenen die mij en vooral mijn clan respect en vrede verschaffen. Samenwerking is mijn streven, dus vrees niet dat ik plotseling en zonder aanleiding een invasie zal leiden. Maar wanneer mijn clan gekrenkt en bedreigd wordt, dan ben ik meedogenloos. Wanneer onze grenzen getreden worden en ons leven belaagd, dan zal ik de daders in geen geval gratie verlenen. Ik vraag ieder hier dan ook om te bedenken of ik dit hier allemaal verkondigd zou hebben, als ik er niet volledig achterstond." Ze rechte haar rug en keek de menigte rustig af. Wat het effect ook was, ze zou zeker een indruk achterlaten.

Iedereen was aangekomen op de rots, ook Acornstar sloot zich aan. Wolfstar begroette hem met een vriendelijke knik. Toch gleed zijn blik in zijn ooghoek weer naar Stagtine. Hij zou later vertellen wat er aan de hand was, maar het zaakje klopte niet. Iets voelde.. raar. Maar hij kon zijn poot niet op de zere plek leggen. Hij besloot het voor nu ook maar te laten gaan verder.

Crystalstar nam het voortouw, als geëmancipeerde vrouw vertelde ze over haar clan. Ze sprak met deftige woorden. Groots. Alsof ze StarClan's wil aan het uitdragen was. Wolfstar luisterde rustig. Hij had geen reden tot gevecht met RiverClan, geen reden om ze iets te misgunnen. Maar toen ze vertelde dat RiverClan een stuk van ThunderClan "gepakt" had.. het voelde niet goed. Hoe hadden ze zomaar een stuk gepakt. Vanuit zijn ooghoek keek hij weer naar Stagtine. Had hij dit goedgekeurd in de afwezigheid van Thornstar? Een apart besluit. Crystalstar sloot af, stapte weer terug. Wolfstar knikte naar haar toen hij zijn stappen naar voren zette om de clans toe te spreken. "Katten uit alle clans!" bulderde zijn zware stem om het opgerezen rumoer weer tot stilte te manen. Hij wachtte kort tot hij de aandacht van de meerderheid had. De bruine kater stak zijn borst vooruit, ging iets groter staan dan hij daadwerkelijk was. Hij moest nu trots en sterk staan, anders zouden katten kunnen zien dat hij geleden had onder het vuur dat gewoed had.

"Bedankt voor je woorden Crystalstar, vanuit WindClan wensen wij jou en je clan een voorspoedige leafbare toe. Dit wensen wij elke clan." voegde hij toen toe. De kater keek naar de katten die verzameld stonden onder de steen. Hij haalde diep adem. "WindClan heeft zijn eigen beproevingen gehad van StarClan. Het is ongetwijfeld niemand ontgaan dat er een groot vuur gewoed heeft op onze grond. Wij danken StarClan dat niemand ernstig gewond is geraakt en dat zij het vuur vanuit de hemel hebben gedoofd." hij flikte zijn staart heen en weer. "Ondanks dat wij een stuk land kwijt zijn, rent prooi goed in WindClan. Onze prooistapels zijn meer dan voldoende, we zijn sterk." hij keek kort naar zijn mede WindClanners. "Helaas zijn er zaken aan het licht gekomen die tot treuriger nieuws leiden.. Amberstorm heeft een onvergefelijke misdaad begaan door een van onze zoons het leven te ontnemen. Ze is niet langer welkom in WindClan en zal verjaagt worden bij de grenzen. StarClan heeft mij in deze moeilijke tijd laten zien dat Blazesong de nieuwe WindClan deputy moet zijn, WindClan heeft hem met open armen verwelkomt en hij zal mij bij staan in moeilijke tijden." Wolfstar's keel trok droog bij het idee aan Gorsekit. Dood. Begraven. Vermoord. "Maar er is ook goed nieuws. We hebben meerdere nieuwe apprentices mogen aanwijzen om hun warrior training te beginnen. Ik wens ze veel succes op de weg die zij gaan bewandelen." een warme glimlach stond op de kater zijn gezicht. "Wij hopen dat StarClan ons een goede leafbare schenkt na deze moeilijke tijd." Wolfstar stapte terug van zijn plek en voegde zich tussen de rest van de katten. Hij wou niet meer praten. Dit was al teveel. Dit hele toneelstuk dat hij op moest voeren terwijl hij kapot van binnen was.

Stagtine beantwoordde zijn vraag. Thornstar was niet in staat om te komen? Waarom niet? Het was begrijpelijk dat Eveningglow er niet was als ze net bevallen was van haar kittens, maar waarom zou ze ervoor kiezen om een nog vrij jonge warrior te sturen? Hij was er vrij zeker van dat Thunderclan meerdere senior warriors had die waarschijnlijk beter geschikt hiervoor waren. De kater had daarentegen wel een senior warrior als zijn rechterhand gekozen, alleen of ook dat de beste keuze was betijfelde hij sterk. Maar voor nu zou hij er niks over zeggen, er kwam mogelijk nog meer informatie wanneer het aan Stagtine was om te praten. Want hij vermoedde dat er meer achter zat, maar dat was voor hem geen prioriteit. Hij had wat anders aan te kaarten vanavond en hopelijk zou hij bijstand krijgen. Hij knikte dan ook dat alles voor nu duidelijk was en richtte zijn blik op de volgende die sprak, Crystalstar.

De leidster begon met te spreken dat Blueflower achter was gebleven in het kamp. Dat verklaarde waarom haar deputy niet hier was. Hij kon het alleen niet helpen om zijn ogen wat te vernauwen. Had ze daar bewust voor gekozen? Omdat haar deputy het mogelijk niet met haar praktijken eens was? Het zou hem niks verbazen als ze wat weerstand binnen riverclan had, vooral niet na wat ze Twistedheart had aangedaan. Ze had vervolgens ook nog het lef om de gathering te starten zonder overleg. Zou hij hierdoor in het nadeel zijn? Had hij beter eerder kunnen spreken dan haar? Maar nu had hij geen keuze meer dan haar eerst te laten gaan. Hopelijk zat er wat in dat hij kon gebruiken.

Ze begon vrij normaal door te vertellen over de dood van Pantherstar en dat ze Blueflower als deputy had gekozen met behulp van Starclan. Hij had veel liever Pantherstar hier gehad, alles was beter dan Crystalstar. Hij kon nog steeds niet helemaal bevatten waarom Starclan haar had gekozen. Een leidster die een warrior van een clan ontvoerde en bijna verdronk tijdens de ondervragingen, kon toch niet iets zijn dat ze goed konden keuren? Het vervolg van haar speech maakte het allemaal niet veel beter. Ze liet namelijk duidelijk merken dat Riverclan boven alles stond voor haar, zelfs Starclan. Dat was niks nieuws voor hem. Hij wist dat ze bereid was om de warrior code de rug toe te keren voor haar clan, dus waarom niet richting Starclan? En sprak ze nu dat ze een deel van Thunderclan afgepakt had? Misschiem zou dat hem mogelijkheden geven. Hij moest een grom onderdrukken toen ze begon over hoe ze bereid was met iedereen samen te werken en dat ze niet zomaar een invasie zou doen. Misschien niet een invasie nee, maar wel zo laag zinken dat ze zijn zoon ontvoerd had en ondervraagd had. Zijn hele lichaam stond stijf van de zelfbeheersing die hij uitoefende. Hoe graag hij haar terug zou willen pakken voor wat ze gedaan had, maar alleen woorden zouden vanavond gebruikt worden niet meer niet minder.

Hij wilde zijn kans pakken om dan nu wel te spreken, maar Wolfstar was hem voor. Misschien werd hij toch wat traag als de andere leaders sneller wisten te zijn dan hem. Hij wilde hemzelf nog niet onder de categorie 'oud' schalen, dus schoof hij het af op de ziekte en het feit dat zijn lichaam nog zwak was. Wolfstar was naar voren gestapt en had de aandacht van de clans gevraagd. Kort liet hij zijn blik over de leider heen gaan, zoekende naar enige tekenen van zwakte. Tenslotte had Windclan te maken gehad met vuur, het zou hem niks verbazen als er iets te zien was. En als er niks te zien was, dan was het nog altijd de vraag of dat kwam omdat Wolfstar ver weg bij het vuur was gebleven of dat hij een leven verloren had. Zijn woorden over het vuur waren dan ook vrij normaal, het was wat elke clanleader zou zeggen. Maar het volgende verbaasde hem toch iets en hij moest meteen terugdenken aan die keer dat hij Routnose had opgehaald bij Windclan. Amberstorm had haar eigen kitten vermoord? Hoe kon ze? Het was duidelijk dat hij de clan zou moeten vertellen dat Amberstorm ook niet welkom was in Shadowclan. Hij knikte kort bij het horen van de naam van de nieuwe deputy. Weer een jonge kater, maar hij had nog tijd om te groeien.

Wolfstar stapte terug en hij nam dit moment om zelf langzaam overeind te komen. Zijn poten voelden vermoeid van de tocht naar fourtrees, maar ze zouden hem nog even moeten dragen. Tot dit alles voorbij was en hij weg kon van deze plek. Hij schraapte zijn keel kort, er zeker van zijnde dat zijn stem hem niet zou gaan falen vanavond. Hij zou alles goed aan moeten kaarten en aan de clans voor moeten leggen wilde hij hier steun gaan vinden. Maar eerst de gewone zaken. "Bedankt voor de waarschuwing Wolfstar. Ik zal iedereen in mijn clan op de hoogte brengen van wat Amberstorm gedaan heeft en ze zal niet welkom zijn op shadowclangebied. Het is onvergeeflijk wanneer iemand een van je kittens wat aandoet, laat staan vermoorden." Hij kon dit misschien in zijn voordeel gebruiken zelfs. Tenslotte waren die laatste woorden ook absoluut bedoelt voor Crystalstar.

Hij liet zijn blik kort over de katten onder hem gaan. Wie zou hem geloven aan het einde van zijn speech? Of zouden ze allemaal tegen hem zijn? Stuk voor stuk weer het bewijs zijn dat je niemand kon vertrouwen. Maar eerst kwamen de goede dingen, daarna pas de confrontatie. "Het gaat goed met Shadowclan. Pepperpaw en Newtpaw hebben zo veel mogelijk geleerd in de tijd dat Routnose en Waterpaw aanwezig waren in onze clan en ik weet dan ook zeker dat ze goede medicine cats zullen zijn. Nogmaals wil ik Routnose en Waterpaw bedanken hiervoor." Hij wist dat dit nodig was en hij voelde het ook oprecht naar de twee katten toe, vooral Routnose. Ze had zoveel gedaan voor hem en de clan. Hij zocht dan ook kort haar vacht tussen alle katten op en knikte even voor hij zijn blik weer voor zich richtte. "Prooi is er nog voldoende in ons territorium en hopelijk zal dat ook zo blijven voor de rest van leafbare. We hebben ook een aantal nieuwe apprentices die aan hun trainingen zijn begonnen en snel genoeg zullen ze volwaardige warriors zijn." Dan zouden ze alleen maar sterker zijn. Hij ging verder niks zeggen over de ziekte die rondging in Shadowclan. Het zou wel aan hem te zien zijn dat er wat aan de hand was, vooral nadat hij net had gezegd dat er genoeg prooi was, maar hijzelf dun was. Het was tegenstrijdig, maar hij ging niet blootleggen wat het was.

Hij wist dat nu het lastige kwam. Hij moest Crystalstar confronteren. "Dan is er nog een laatste ding waar ik het over wilde hebben." Zijn blik vernauwde en kort keek hij naar Crystalstar. "Het is allemaal heel leuk en aardig wat Crystalstar hier allemaal aan het verkondigen is, maar haar daden wijzen uit dat ze niet bereid is om samen te werken." Dit zou vast voor ophef beginnen te zorgen, maar hij moest door. Moest dit logisch laten klinken. "Een aantal dagen geleden ging een van mijn zoons per ongeluk de grens met riverclan over. Dat overkomt iedere jonge kat weleens niet?" Hij moest wel alle informatie geven hier. "Normaal zou een kat netjes weggejaagd worden en eventueel gesproken worden met de deputy of leader van de desbetreffende clan, maar wat denken jullie dat Crystalstar heeft gedaan?" Het was een retorische vraag, maar we een die nodig was. "Ze dacht dat het een goed idee was om mijn zoon te ontvoeren en hem te ondervragen over mij, maar ook over mijn clan. En de manier waarop kan gewoon echt niet." Een grom ontsnapte uit zijn keel bij die laatste woorden. "Ze heeft hem onder water zitten duwen om te proberen antwoorden te krijgen. Zelfs zo lang dat hij het gevoel had te verdrinken, omdat hij maar geen antwoorden bleef geven. Dat kunnen we toch niet zomaar accepteren toch?" En het was niet alleen dat, maar dit was waar hij mee moest beginnen. "Wolfstar, jij moet me begrijpen nu, we kunnen het toch niet tollereren dat zo'n iemand een van onze kittens pijn doet?" Misschien was hij gemeen om het op deze manier te spelen, maar de jongere leider had hem die opening gegeven. "En Stagtine, ik weet niet waarom jullie een deel van jullie territorium aan Riverclan hebben gegeven, maar zouden jullie dat nog steeds gedaan hebben als jullie wisten wat voor een kat ze was?" Hij ging haar hier nog niet beschuldigen van het breken van de warrior code. Dat zou komen als het nodig was, maar hopelijk was dit genoeg. "En wat was het dat je zo graag wilde weten Crystalstar dat je mijn zoon ervoor moest ondervragen? Terwijl je net nog verkondigde dat je samen wilde werken. Dit lijkt me niet echt een goede start of wel soms?" Hij hoopte dat het genoeg was, dat hij genoeg gesproken had. Hij was zelfs lichtelijk buiten adem, maar nu was het afwachten hoe alles en iedereen zou reageren. Zouden ze allemaal tegen hem zijn of hem juist begrijpen? Zou hij ze kunnen vertrouwen of juist niet?

Wolfstar volgde met een serieus gefronste blik het gesprek tussen de katten. Het leek er op dat ThunderClan, ShadowClan en RiverClan met elkaar een soort moeizame driehoeksverhouding hadden. Crystalstar had een warrior ondervraagd op ruwe wijze. Wolfstar keek naar Acornstar, die hem kort aansprak over zijn overleden zoon. Hij wendde zijn blik af, gepijnigd met de gedachte. Daarna werd de spanning om te snijden. Crystal stelde zich duidelijk vijandig op en Stagtine had besloten om eigenhandig een gebied terug te nemen dat Thornstar geleend had. Wolfstar was niet van plan een kant te kiezen.

Zijn blik ging naar Acornstar. "Acornstar, als je impliceert dat WindClan een kant moet kiezen in deze affaire moet ik je teleur stellen." antwoordde hij. "Hoewel ik de methodes van Crystalstar niet goedkeur, voel ik me hier voor het blok gezet om een kant tegen iemand te kiezen." de kater drukte zijn kiezen op elkaar. Dit was lastig. Want hij zou hiermee de woede van ThunderClan én ShadowClan op zijn nek kunnen halen. Zijn gouden ogen keken kort naar de katten om hem heen. De bruine kater drukte zijn nagels in de steen onder hem. "We kunnen hier eeuwig blijven discussiëren over het verleden, maar we zijn hier om te praten over een toekomst," sprak hij toen hard, duidelijk zodat alle clans het zouden horen. "Ik zie graag een toekomst waar onze kits veilig in kunnen opgroeien. Een toekomst zonder oorlogen." zijn blik ging van Crystalstar naar Acornstar. "Begraaf de strijdbijl. Bied je excuses aan," zijn blik hing op Crystal toen hij dat sprak. "En vergeet niet dat we elkaar allemaal nodig hebben uiteindelijk." zijn blik ging weer naar Acornstar. Of wat de kater vergeten dat hij in tijden van nood zijn medicine cat aan hem had uitgeleend? Terwijl hij Routnose ook in WindClan had kunnen laten? Beide moesten goed op hun plek gezet worden. Was het vuur maar in hun gebieden gekomen, dan hadden ze nu wel een lesje geleerd.

Hoeveel katten zouden hier aan zijn kant staan? Hij kon niet inschatten wat Wolfstar en Stagtine zouden doen, zouden ze hem hierin volledig alleen laten of zouden ze hem helpen, ook al was het alleen maar voor eigen doelen. Stagtine kwam naast hem staan. Was dat een teken dat hij er hetzelfde over dacht? En als dat zo was had de kater serieus de autoriteit om de beslissing te maken hier? Maar de woorden die kwamen gaven hem niet per se hoop. Het werd meer alleen duidelijk dat ook Thunderclan een appeltje te schillen had met Riverclan. Dat zou wel betekenen dat ze konden samenwerken mocht het nodig zijn. Voor nu leek het er alleen op dat Stagtine het bij woorden ging houden. Hetzelfde als hem misschien, ook al moest hij zich inhouden hier. Het was tenslotte een gathering. Hier mocht niks gebeuren vanavond behalve woorden.

Het duurde niet lang voor Crystalstar weer sprak. Ging ze nu excusen ophangen waarom ze zijn zoon gekidnapt had? En Tall er natuurlijk ook nog bij halen, want wanneer was hij daar nu een keer vanaf? De kater bleef maar als een schaduw over hem heen hangen. Alleen hij was er vrij zeker van dat hij voor dat deel op de vorige gathering al zijn excuses aangeboden had. Dit was gewoon oude koeien uit de sloot halen. Hij vernauwde zijn blik weer bij haar volgende woorden. Een oorlog voorkomen? Door de kitten van een leader te ontvoeren? Dat is niet hoe je een oorlog voorkwam, dat is hoe je er een startte. Ze ging ook nog in op wat Stagtine zei, maar zijn aandacht was ondertussen al op iets anders. Hij moest oppassen met wat hij hier zei, maar het moest ook duidelijk zijn dat hij niet terug zou deinzen. Hij was nog niet volledig herstelt, dus hij zou op dit precieze moment nog geen oorlog kunnen veroorloven, maar het was een kwestie van tijd.

Wolfstar was de volgende die sprak en hij wilde duidelijk geen kant kiezen. Daar had hij dus niks aan, maar hij kon de ander moeilijk forceren. En had hij nu echt een ideaal beeld dat ze hier met zijn allen vredig konden samenleven? Terwijl er zo'n kat als Crystalstar rondliep als een leider? Hij wilde bijna lachen bij die gedachte, maar hield zich in. Dat was veel te idealistisch. Net als de gedachte dat een excuses genoeg zou zijn voor wat Crystalstar met zijn zoon had gedaan. Natuurlijk wist hij dat hij hulp had gehad van Windclan met Routnose en dat appreciëerde hij ook zeker. Alleen er was gewoon niet samen te werken met Crystalstar. Hoe graag Wolfstar dat ook wilde. "Dat is te idealistisch Wolfstar," Begon hij dan ook. "Zolang Crystalstar aan de macht is in Riverclan gaat dat hem niet worden. Ze zegt zo leuk samen te willen werken, maar ondertussen is ze niet bereid om Thunderclan hun territorium terug te geven die ze duidelijk nodig hebben, anders zouden ze er niet om vragen." Nee, anders zouden ze dit niet nu vragen van Riverclan. Daar zat mogelijk ook nog wat. "En er zijn genoeg andere redenen waarom een samenwerking met haar gewoon niet zou werken. Riverclan is te belangrijk voor haar, waardoor ze bereid is alles te doen ervoor. Dat heeft ze me tenslotte zelf gezegd. Een excuses gaat hier dan ook niet genoeg zijn. Dan zal ze niet leren van de fouten die ze gemaakt heeft." Eerlijk hij verwachtte dat ze het nooit zou leren. "En dan heeft ze dit alles ook nog gedaan om een reden waar ik vorige gathering duidelijk uitleg over gegeven heb. Denk je niet dat het tijd is om dat hele gedoe met Tallshadow achter ons te laten Crystalstar? Of is hij zo belangrijk voor je dat je hem nu per se weer op moet brengen?" Waarom je zo fixeren op dat punt? "En als je echt denkt dat ik niet geschikt ben, waarom kom je daar nu pas mee? We zijn allemaal gekozen door Starclan tenslotte, dus durf je te beweren dat ze fouten hebben gemaakt? Door mij of jou leader te laten worden?" Ging ze toegeven dat Starclan fouten maakte? Of kon ze dat niet? Hadden ze haar eigenlijk wel negen levens gegeven? Dat was iets dat hij niet zeker van kon zijn. "Samenwerken is mogelijk met Riverclan, maar niet met jou Crystalstar. Dat heb je verpest het moment dat je mijn zoon betrok bij iets wat nog tussen ons tweeën was." Op dat moment was ze te ver gegaan en dat zou ze ook weten ook. Maar niet nu, nog niet. De tijd zou komen, maar daarvoor moest hij eerst beter herstellen. Hij hijgde lichtjes na deze woorden, voelde hoe vermoeid zijn lichaam was, maar de adrenaline hield hem staande voor nu. Het zou moeten werken zolang als het nodig was. Tot deze gathering in ieder geval voorbij was. Het kostte hem meer energie dan hij had verwacht om hier te staan, maar er was geen weg terug meer nu.

Er was iets met Acornstar, ze zag het aan hem, voelde het zelfs. Maar wat het precies was kon Crystalstar niet thuisbrengen. Misschien was het slechts de adrenaline die hem voortduwde en leek hij daardoor telkens buiten adem. Wolfstar besloot geen kant te kiezen, en hoewel Crystalstar in eens was met de toekomst die hij voorstelde, wist ze dat hij hiermee eigenlijk de kans van de andere twee koos. Door niets te doen bleef zij in het nadeel. Acornstar zei dat het oneerlijk was dat ze Tallstar opnieuw opnoemde, waarop Crystalstar slechts kort knikte. Ze was er klaar mee, maar wist dat ze door moest gaan. Stagtine en Acornstar zouden haar drillen totdat ze hun zin kregen of een oorlogsverklaring uit konden lokken. Twee tegen één was niet eerlijk, niet op het slagveld en niet hiet op een vergadering. En dus besloot Crystalstar dat ze deze twee katers apart van elkaar zou kortsluiten.

Maar toen kwam de nieuwe insteek van de aspirant-Thunderclanleader. Crystalstar voelde hoe haar ogen even ongewild groot werden, maar dat was het enige wat ze van de immense schok liet blijven. Een woede die niets te maken had met de affaires die hier eerder besproken waren raasde door haar lichaam. Ze geloofde het meteen, een leugen zoals deze was te makkelijk te achterhalen om te riskeren. Ze moest echter tijd winnen, dit kon ze niet nu afronden. Direct vormden er beelden van de agressievere, bloedlustigere warriors voor haar geestesoog: Grimestripe, Arcticwolf, Whitewalker, en nog zoveel anderen. Maar eigenlijk was er maar één die ze echt verdacht. Plotseling verduisterde het maanlicht dat de open plek al die tijd belicht had, en Crystalstar keek gespannen naar boven terwijl onder hen het geroezemoes aanwakkerde. "Starclan is niet tevreden met deze bespreking.." Miauwde ze, dit was haar kans om eronderuit te komen, om dingen weer naar haar hand te keren. "In het kader van mijn voorouders niet provoceren en mijn clan te beschermen zal ik hier vanavond geen verdere uitspraken doen. Noch in jullie belang, noch daartegen." Ze rechte haar rug, tijd om toch even de diplomaat uit te hangen en de rol van samenwerkende weer aan te nemen. "Stagtine, wat jij hier benoemt hebt is niet gedaan vanuit mijn beveel of dat van mijn deputy. Ik zou je graag morgenochtend ontmoeten, op de Sunningrocks, zodat wie dit kunnen bespreken zonder de Gathering nog verder te verstoren. Ik ben bereid te luisteren. En ik wil dat iedereen hier begrijpt.." Hierbij verhief ze haar sterke stem weer "..Dat als deze beschuldigingen inderdaad volledig naar waarheid zijn. Ik opnieuw zal kijken naar wat er tussen Thunderclan en Riverclan beslecht kan worden, en dat jullie de dader nooit meer op Riverclanterritorium zullen zien." De acties van deze ene kat konden haar dus Sunning Rocks en een Warrior kosten. Crystalstar beet op haar tanden en klemde haar kaken even samen. Toegeven was verschrikkelijk, maar het was hier het juiste. Zelfs haar koelte kende grenzen. En toen draaide ze haar blik weer naar de oudste leader. "Acornstar, onze relatie is beschadigd tot de kern, maar dat hoeft niet voor onze clans te gelden. Ik zal deze kwestie bij mijn deputy neerleggen. Riverclan zal vanavond aan niemand de oorlog verklaren."

Ze wilde hier weg, ze wilde omgeven zijn door haar trouwe Warriors en dit bespreken. Er moest zoveel gebeuren, maar ze moest de Gathering waardig afsluiten. "Ik ben niet bereid verder de discussiëren, vanwege het teken dat Starclan heeft gegeven. Daarom zal ik verder houden bij de gewone zaken." Hierop volgde een lijst met wat er de laatste tijd in Riverclan was omgegaan. Veel benoemingen, nieuwe nestjes en uiteraard de wisselingen van de wacht. "Dat was het dan, tenzij ik nog iets moet beantwoorden." Concludeerde ze, waarna Crystalstar weer ging zitten. Ze zou blijven, dramatisch weglopen leek geen goede optie, en daarbij waren er misschien nog geïnteresseerden die haar wilden spreken.

Wolfstar zijn ogen bleven hangen op Acornstar en knepen zich tot spleetjes. Te idealistisch? Mocht hij niet dromen van een mooie toekomst die misschien makkelijker was dan zij allemaal toe wouden geven? Wolfstar snoof bij het horen van zijn woorden. Acornstar was te bitter voor de rest van de wereld. Maar toen sprak Stagtine over de gegeven gebieden gevolgd door Crystal die een interessant detail opmerkte. De maan werd verborgen door het kleinste beetje wolk. Een teken van StarClan dat het genoeg geweest was en ze moesten ophouden met vechten. Maar toch.. toch moest hij nog dingen kwijt.

"WindClan heeft reden genoeg om RiverClan te verdenken van het starten van een oorlog." sprak Wolfstar toen, duidelijk. Zijn gouden ogen boorde in die van Crystalstar. "Het is mij overduidelijk dat Crystalstar haar warriors op een bepaalde manier aanstuurt om heisa te verspreiden onder de clans. Ook haar eigen verhoormethodes strijken mijn haar in de verkeerde richting. Dat is niet hoe je met katten uit clans omgaat, we zijn geen beesten." hij zwiepte met zijn staart. "Dat of," en toen werd zijn blik nog kouder. "RiverClan heeft een serieus probleem met hun leiderschap." daarmee gingen zijn ogen over de katten onder hen. Zaten hier verraders van de clancode tussen? Katten die hun eigen plan trokken en weigerde naar hun leiders woorden te luisteren?

"Laat mij heel duidelijk zijn, StarClan heeft ons duidelijk laten zien dat dit soort gedrag niet gewenst wordt. Het is de vraag of ze het hebben over deze Gathering of over het gedrag dat Crystalstar en RiverClan vertonen naar de clans." zijn blik ging opnieuw rond de katten. Zouden er katten zijn die hem volgde in dit idee of niet? Hij was er heilig van overtuigd dat de huidige methodes die RiverClan gebruikte niet fatsoenlijk waren. Als vrede geen optie meer was, zou hij oorlog voeren.

Een oorlogsverklaring van Thunderclan aan Riverclan? Dat kon nog wel eens van pas komen. Helaas leek Starclan een ander plan te hebben, want wolken begonnen voor de maan te verschijnen. Natuurlijk grepen ze nu in, waar hij net een belangrijke vraag aan Crystalstar gesteld had. En natuurlijk reageerde Crystalstar daarmee eerst alleen op Stagtine. Een voorstel dat mogelijk in zijn nadeel zou werken, maar Thunderclan zou kunnen leveren wat ze wilden. Een antwoord op zijn vraag volgde echter niet. Was Crystalstar bang het te antwoorden? Bang dat hij het juiste had geraakt? Dat zou zoveel verklaren.

Wolfstar sprak weer en het leek erop dat die ook Crystalstar in twijfel begon te trekken nu. Dit was wat hij nodig had, maar hier langer blijven zou geen zin hebben. Ook had hij het gevoel dat zijn lichaam het niet veel langer uit zou houden. Dit was misschien een goed moment. "Gezien je niet lijkt te willen antwoorden Crystalstar, dan is er maar een conclusie die ik kan trekken en dat is dat er geen andere keuze lijkt te zijn dan oorlog." Begon hij. "Je hebt duidelijk iets gedaan dat Starclan niet goedkeurt en ik zal erachter komen of dat puur om mijn zoon gaat of dat er meer is." Het was simpel, die oorlog kwam er, daar was geen twijfel over mogelijk. "Maar gezien je niet meer bereid bent om te spreken, dan is dat het einde van deze gathering. Ik ga mijn clan hier niet langer tijd laten verspillen." En met die woorden klom hij de rots af en deed zijn best om niet te wankelen eenmaal beneden te zijn. Hij moest nog even sterk blijven, tot ze uit beeld waren. "Shadowclan! We gaan terug naar het kamp." En hij zette de eerste stappen terug naar zijn eigen territorium. Dit alles had geen zin meer, dat was wel heel duidelijk geworden nu.

[Shadowclan verlaat de gathering!]

De negatieve woorden van Wolfstar zaten haar dwars, ze had hem juist als bondgenoot willen houden. Maar als het zo moest zijn zou het zo zijn, dan zou ze misschien toch verder met Shatteredice instemmen. Ze wist dat ze zich hier niet populair had gemaakt onder de leaders, maar zij zouden wel begrijpen dat er met haar niet gesold kon worden, en dat was heel wat waard. Toen Acornstar weer sprak gingen haar nekharen overeind staan, zíj had iets gedaan dat Starclan niet goedkeurde? Hoe durfde hij, zelf een verrader van de code, daar uitspraken over te doen? Zelfs zij, een fervent volger van de leer van de sterren, durfde het teken van Starclan niet verder te interpreteren. Maar als hij oorlog wilde zou hij oorlog krijgen, daar was geen twijfel over mogelijk.

"Goed, Acorn-" Begon de grijze leader toen haar wereld plotseling explodeerde. Vlammen verrezen zich uit de eik die het dichtst bij haar stond. Een moment lang stond Crystalstar gememoriseerd naar het vuur te kijken, het vuur dat haar niet al te lang geleden al bijna fataal was geworden, en toen kwam ook het geschreeuw. En de knallen. En het gekrijs. En de bloedstollende angstgeur van tientallen katten. Ze waren gevonden, hun wereld zou hier ten einde komen. Toen werd ze weer wakker uit haar trance, die maar een seconde geduurd had. Acornstar was vergeten, Stagtine was vergeten. Ze sprong met een krachtige sprong weg van de steen, weg van het vuur, en landde tussen de rondrennende katten aan de voet van de rots.